De roulerende rekening
Nelleke van 11 jaar probeert haar rekenopdrachten te maken in de klas. Iedereen is druk bezig, maar Nelleke niet. Hoe komt dat? Ze denkt aan thuis. Vanmorgen zag ze haar moeder met een verdrietig gezicht. Zo ging ze naar school. En dat gebeurt al een poos. Wat is er met mama? Kon ze het haar maar naar de zin maken! Dat heeft ze wel geprobeerd. Enkele dagen geleden kocht ze van haar spaargeld een geurig zeepje. Met een briefje legde ze het op haar kastje. Maar moeder heeft er niets van gezegd. Zou ze boos zijn? Wat kan ik nog meer doen, piekert ze. Moeder moet weer vrolijk worden.
Zo kan het gaan in een gezin; verdriet bij de ouders dat een kind op wil lossen. Als dit een terugkerend patroon is, zie je dat kinderen zich meer en meer inzetten om mee te helpen in het gezin. Wordt het gezien en gewaardeerd door de omgeving? Dat is namelijk belangrijk.
Ouders die het gedrag niet kunnen plaatsen, zullen het misschien opvatten als overdreven of bemoeizuchtig gedrag. Waardering stelt een kind gerust, dat zij het goede heeft gedaan om mama te helpen. Maar ook het bieden van veiligheid door uit te leggen wat er speelt, en dat mama het zelf gaat oplossen, is heel belangrijk!
Negatieve ervaringen
Het kind dat volwassen wordt met negatieve ervaringen zal in het opvoeden van eigen kinderen juist het tegendeel nastreven. ‘Mijn kinderen hoeven niet voor mij te zorgen. Ik zal het anders doen dan mijn ouders’. Toch kan juist de geschiedenis zich herhalen op een andere manier. Want haar kinderen hoeven zich niet in te zetten voor haar. Zij is de sterke moeder. ‘Nee hoor, je hoeft me niet te helpen, ga jij maar lekker spelen. Blijf jij maar fijn een poos kind’. En moeder en vader zoeken het beste voor hun kinderen, toch? Voor een kind kan het fijn zijn om niet te hoeven zorgen. Maar tegelijkertijd willen ze ook graag meedoen en meetellen. ‘Ben ik nog nodig, doe ik er toe? Ik ga wel m’n eigen gang!’ Het kan een terechte vraag en reactie zijn van hen. Zo blijft het zorgen voor ouders een thema: of te veel moeten zorgen, of te weinig mogen zorgen. En dit patroon kan zich generaties lang herhalen.
In vaktermen heet dit een roulerende rekening. Moeite en onrecht worden doorgegeven aan anderen. In deze situatie zijn dat kinderen. Het kunnen ook vrienden, echtgenoten zijn bij wie dit neergelegd wordt. ‘Ja zeg, ik doe zo m’n best voor jou en je ziet het niet eens! Niet eens een bedankje! Waar doe ik dit voor? Dit had ik niet van jou verwacht, zeg! Ik dacht dat we vrienden waren!’
Hulp bieden
Moet dat zo blijven? Dat hoeft niet. Als volwassenen maar de verantwoordelijkheid nemen voor eigen moeite, pijn en verdriet. Zo kan de ‘rekening’ voldaan worden en die negatieve ontwikkeling gestopt worden.
In zulke situaties wil een organisatie als stichting De Vluchtheuvel hulp bieden. Het onder ogen zien van een patroon geeft hoop op verandering. Misschien ben jij degene die het negatieve patroon kunt stoppen en je nageslacht (in dit opzicht) een andere toekomst kunt geven!
Reacties: mcjacobse@stichtingdevluchtheuvel.nl
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 juli 2023
De Saambinder | 16 Pagina's