6. Koningin Esther

Hadássa (haar naam betekent mirtentak) kreeg aan het paleis van Ahasvéros een andere naam. Hadássa was haar Joodse naam en ze kreeg aan het hof de Perzische naam Esther, een naam die ’ster’ betekent. Het ogenblik brak aan dat ze uitgedost naar de koning werd geleid. Toch was zij niet zo overdadig versierd als de andere vrouwen die voor de koning moesten komen. Zij begeerde niet met al, dan wat Hegai, des konings kamerling, de bewaarder der vrouwen, zeide’, lezen we in Esther 2:15. ’Ze was met het sieraad wat Hegai haar gaf weltevreden’, zegt kantt. 41. De andere vrouwen waren veel meer opgesmukt dan zij.

Vervolgens lezen we in de Bijbel: En Esther verkreeg genade in de ogen van allen die haar zagen (vers 15b). Maar veel belangrijker was wat we lezen in vers 17: En de koning beminde Esther boven alle vrouwen, en zij verkreeg genade en gunst voor zijn aangezicht boven alle maagden en hij zette de koninklijke kroon op haar hoofd en hij maakte haar koningin in de plaats van Vasthi.

Wie had ooit kunnen denken dat een Joods weesmeisje nog eens koningin van Perzië zou worden! Wat was het een groot ogenblik voor haar toen de koning de kroon van het koninkrijk op haar hoofd zette. Maar er was nóg iemand erg blij en dat was haar veel oudere neef Mórdechai. Het blijkt dat hij een of ander baantje als ambtenaar aan het koninklijke hof had. Hij was het die zijn pleegkind nauwlettend in de gaten hield. Daarom lezen we in Esther 2:11: Mórdechai nu wandelde allen dag voor het voorhof van het huis der vrouwen, om te vernemen naar den welstand van Esther, en wat met haar geschieden zou. Hij verloor zijn nicht geen ogenblik uit het oog en wat zal ook hij blij geweest zijn dat zij uit alle vrouwen tot koningin gekozen werd.

Inmiddels waren er vier jaar verlopen tussen het ogenblijk dat Ahasvéros koningin Vasthi had weggestuurd en het ogenblik dat hij Esther als nieuwe koningin aanstelde. Wat was er in die afgelopen vier jaar gebeurd? De Bijbel zegt er niets van, maar verschillende verklaarders wijzen erop dat de koning het in die jaren druk heeft gehad met andere dingen. Het bekende ’Stock handboek voor de Bijbelse geschiedenis’ schrijft: ’De ruimte van vier jaar, tussen de afzetting van Vasthi en de verheffing van Esther (1:3 en 2:16) wordt verklaard door de afwezigheid van Xerxes (dat is Ahasvéros’ naam in de algemene geschiedenis) op zijn tocht, bekend door de slagen van Thermopylae, Salamis, Plataeae en Mycale.’ De zeeslagen in o.a. Salamis veroorzaakten een keerpunt in de oorlog van de Perzen en Ahasvéros werd uiteindelijk door de Grieken verslagen. In het jaar 465 v. Chr. werd hij in zijn slaapkamer vermoord en in Iran begraven. Zijn zoon Arthahsasta volgde hem op. De verstoting van Vasthi vond plaats in het jaar 483 en de kroning van Esther in het jaar 478 voor Chr. Koning Ahasvéros, vermoord in 465 v. Chr., heeft dus nog 13 jaar met de nieuwe koningin Esther geleefd. Daarna kwam er een droevig einde aan zijn overdadig leven. Ds. Jacobus Borstius heeft in zijn boek ’De grimmigheid des konings’ een aantal Bijbellezingen gegeven over Esther 1. Vooral in dat hoofdstuk wordt ons het overdadige en puur wereldse leven van de koning en zijn hofhouding getekend. Maar hoe kan een predikant over een dergelijk zondig leven een stichtelijk boek schrijven? De genoemde predikant tekent ons in zijn lezingen de armoede en leegheid van een werelds, ijdel leven en wijst vooral op de rijkdom van het dienen van Koning Jezus. Zo schijft hij ’over de dronkenschap en brasserij die de zondige lusten voeden’ en wijst hij ’op het bevel van de Heere Die beveelt: Maar doet aan den Heere Jezus Christus, en verzorgt het vlees niet tot begeerlijkheden (Rom. 13:14). Hij wijst ook op Jónadab, de zoon van Rechab, die het gebruik van de wijn wilde nagelaten hebben om het misbruik te voorkomen. Daarom had hij zijn kinderen en nakomelingen een wet gegeven om nooit wijn te drinken, wijngaarden te planten en huizen te bouwen, maar als vreemdelingen in tenten te wonen (Jer. 35:6,7). Zijn nakomelingen worden door God geprezen omdat ze dit precies onderhielden (blz. 60). Ook schrijft hij: ’De ijdele glorie is onvast en nietig (…). Zij is als ijdele rook, die wel hoog in de lucht opklimt, maar ras verdwijnt. Daarop volgt een vlam van smart. (…) Gelukkig zijn de ware christenen. Zij zijn koningen, die nooit zullen worden afgezet. Zij hebben een erfdeel dat onvergankelijk is’ (blz. 124). Ook ds. A. Moerkerken legt in zijn tien overdenkingen over het boek Esther (’De strik brak los’) de volle nadruk op het gelukzalige leven van Gods kinderen.

Hoewel in het boek Esther niet één keer de naam van de Heere voorkomt, zo wil dat niet zeggen dat het werk van de Heere er niet in voorkomt. Iemand merkte op: ’Hoewel de náám van de Heere in dat boek niet wordt genoemd, zo is de hánd des Heeren er duidelijk in te zien’. We zullen in het vervolg horen hoe de Heere in Zijn voorzienigheid alles bestuurde tot Zijn eer en tot redding van Zijn volk Israël.

(Volgende keer D.V. 7. Mórdechai en de samenzwering)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen