Over de toepassing van het heil - John Flavel (ca. 1630-1691) - 186

Als het doden van de zonde een belangrijke bezigheid is van een christen, en hij er ook door wordt gekarakteriseerd, dan is bij christenen díé situatie heel wenselijk en begerenswaardig die het minst van alle andere aan de verleiding blootstaat. Spreuken 30:8: Armoede of rijkdom geef mij niet, voed mij met het brood van het mij bescheiden deel. Die godvruchtige en wijze man was zich terdege bewust van het gevaar dat in beide uitersten op de loer lag, hoe dicht ze grenzen aan dodelijke verleidingen, en dat ze naderen tot de afgrond van de ondergang die aan beide zijden wacht. Er zijn maar weinig christenen die krachtig en standvastig genoeg van verstand zijn om op de top van welvaart en eer staande te blijven; evenmin kan iedereen armoede en verachting aan.

De middelmaat naar het uitwendige is voor een christen het veiligst, en daarom zeer te wensen. En toch: wat grijpt ons hoogmoedige hart, wat verlangt ons onwetende hart naar een positie die er alleen maar toe dient om onze begeerten te voeden en het werk van het doden der zonde veel moeilijker te maken! Wat verlangt het ernaar! Het is goed voor ons dat onze wijze Vader ons niet zelf laat kiezen, dat Hij telkens onze aardse plannen verijdelt en een einde maakt aan onze dwaze verwachtingen. Als kinderen iets zouden mogen maken met een mes, wat zouden ze zich vaak in de vingers snijden!

Het is goed voor ons dat onze wijze Vader ons niet zelf laat kiezen, dat Hij telkens onze aardse plannen verijdelt en een einde maakt aan onze dwaze verwachtingen.

Als het doden van de zonde een belangrijke bezigheid is van een christen, dan moet, wanneer de gemeenschap onder christenen naar behoren wordt geoefend, dat wel heel nuttig en bevorderlijk zijn voor het volk van God.

Daardoor immers ontvangen wij de vriendelijke hulp en ondersteuning van vele andere handen om ons verheven doel te blijven nastreven. Dat helpt ons bij het moeilijkste wat wij te doen hebben. Als de verdorvenheid te zwaar voor ons is, komen anderen ons op de manier van Galaten 6:1 te hulp: Broeders, indien ook een mens overvallen ware door enige misdaad, gij, die geestelijk zijt, brengt de zodanige terecht met de geest der zachtmoedigheid. Als de verzoekingen de overhand hebben en ons overwinnen, zodat we onder de zonde neervallen, is het een bijzondere weldaad wanneer we de terechtwijzing en de raad van onze broeders hebben, die het niet zullen toelaten dat de zonde op ons zal blijven (Lev. 19:17).

Terwijl wij loom en traag zijn, zijn anderen oplettend en zorgzaam, zodat we veilig zullen zijn. De ootmoed van de ander bestraft mijn trots, en die trots wordt erdoor gedood. De werkzaamheid en de kracht van de ander wekt me uit mijn dodigheid op en bezielt me. De voorzichtigheid en de ernst van de ander bespeurt en geneest mijn onbezorgdheid en ijdelheid. De hemelsgezindheid en de geestelijkheid van de ander kan buitengewoon nuttig zijn om de aardsgezindheid van mijn hart te bestraffen en de zinnelijkheid van mijn hart te genezen. Twee zijn beter dan één, maar wee degene die alleen is. De duivel weet heel goed van dit grote voordeel, en daarom treft hij met een bijzondere boosaardigheid de verenigde christenen, die als een gedisciplineerd leger zijn. Vooral om die reden probeert hij hun een zware nederlaag toe te brengen en hen door vervolgingen te verstrooien, opdat de afzonderlijke christen daardoor van het liefelijke profijt van de onderlinge gemeenschap zal worden beroofd.

Wat is de zonde diepgeworteld in onze verdorven natuur, zodat het voortdurend, en dat een leven lang, het werk van een christen moet zijn om haar te doden en te vernietigen!

God heeft ons veel uitnemende dingen geschonken om ons te helpen: Zijn Geest in ons; een veelheid en verscheidenheid van inzettingen en plichten. Ook die zijn als instrumenten aangewezen om de zonde te doden. Vanaf de dag van zijn wedergeboorte tot aan het laatste ogenblik, wanneer hij ontbonden wordt, is de christen elke dag bezig alle geheiligde middelen, de uitwendige en de inwendige, te gebruiken. Toch kan hij zijn leven lang de zonde nooit met wortel en tak uitroeien.

De meest uitnemende christenen, die al heel lang staan in de dienst van God, die duizendmaal duizend tranen hebben geplengd vanwege de zonde, die vele duizenden gebeden hebben uitgestort om de zonde te doden, vinden toch nog de overblijfselen van hun oude kwaal, en dat er nog leven en kracht is in de verdorvenheden waaraan ze in hun plicht zo menige wond hebben toegebracht. O, die diepte en die kracht der zonde! Niets kan ons ervan scheiden dan dat wat de scheiding maakt tussen onze ziel en ons lichaam. Daarom is de dag waarop de gelovige sterft beter dan de dag waarop hij geboren wordt. Pas dan, en niet eerder, leggen wij onze wapenrusting af, steken wij ons zwaard in de schede, en roepen: Victorie, victorie!

Het tweede gebruik tot vermaning

Als zij die van Christus zijn, het vlees hebben gekruisigd met de bewegingen en begeerlijkheden, en wij dan hopen aanspraak op Christus te mogen maken, laten we dan heel ijverig zijn in het doden van de zonde; anders is heel onze aanspraak op het verenigd-zijn met Hem tevergeefs. Dit is het belangrijke werk, en het onderscheidende kenmerk van iemand die gelooft. Aangezien dit het belangrijkste werk in het leven is en het verheven getuigenis van de hemel, zal ik bij u de nadruk leggen op dit werk, en wel met de nu volgende beweegredenen en overwegingen.

(wordt vervolgd)

© 2008 Den Hertog B.V., Houten.

Geschonken genade

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen