De Institutie van Johannes Calvijn

Verder is daar nog het antwoord dat Christus aan de Samaritaanse vrouw gaf: ‘Jullie aanbidden wat jullie niet weten, maar wij aanbidden wat wij weten, want de zaligheid is uit de Joden.’ In deze woorden velt Hij het vonnis over alle heidense godsdiensten, omdat die zonder onderscheid leugen en bedrog zijn, en als reden daarvoor geeft Hij ook aan dat de Verlosser ten tijde van de Wet alleen aan het uitverkoren volk beloofd is. Daaruit volgt dat geen eredienst ooit aan God behaagd heeft als die niet naar Christus verwees. Om deze reden verklaart Paulus ook dat de heidenen allemaal zonder God leefden en uitgesloten waren van de hoop op het leven. Wanneer Johannes dan leert dat het leven van begin af aan in Christus geweest is en dat de gehele wereld door de val dit leven kwijtgeraakt is, moeten we dus terugkeren naar die bron. Christus verklaart dan ook dat Hij het Leven is, in aanmerking genomen dat Hij de verzoening teweegbrengt.

De erfenis in de hemelen komt stellig aan niemand anders toe dan aan Gods kinderen. Het klopt echter in het geheel niet om van hen die niet in het lichaam van de eniggeboren Zoon ingeplant zijn te denken dat zij de plaats en de rang van kinderen bezitten. Johannes getuigt het ook duidelijk: kinderen van God worden zij die in Zijn Naam geloven. Maar omdat het niet mijn voornemen is hier al een uitvoerige uiteenzetting over het geloof in Christus te geven, volsta ik ermee het alleen in het voorbijgaan even te noemen.

Institutie II.6.1

© 2009 Den Hertog B.V., Houten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen