Havenconcert junior valt in het water

Sinds enkele jaren is het Havenconcert junior een vast onderdeel van dit muzikale weekend. Het doel van de organisatie is om kinderen op een leuke en speelse manier in contact te brengen met klassieke muziek op een manier die hen aanspreekt.

Elke jaar wordt er een passende act gezocht voor leerlingen van groep 5 en 6 van bassischolen van Goeree-Overflakkee. Dit jaar mocht Stichting Havenconcert Goedereede weer bijna 300 kinderen en begeleiders ontvangen op de kade van de Goereese haven.

Max en de Minipiano

Ewout Ganzevoort en Yornik Onstenk vormen samen het theatergezelschap het Trojaanse Kalf. Zij maken fantasierijke muziektheater voor mensen van 8 tot 30 jaar, waarin de mooiste verhalen uit de muziekgeschiedenis centraal staan, echt gebeurd, verzonnen of allebei. Met uitvergroot spel vertellen zij bekende en onbekende verhalen, waar de hoofdrol is weggelegd voor de muziek. De voorstelling die zij dit jaar op het Havenconcert junior opvoerde heet Max en de minipiano. Baby Maximiliaan P. Presto wordt te vondeling gelegd bij twee beroemde Italiaanse componisten. Hij blijkt een muzikaal megatalent te zijn. Hij gaat op reis met Antonio Vivaldi, studeert bij Johann Sebastian Bach en wordt verliefd op Anna Magdalena. Als hij erachter komt dat niemand eerlijk tegen hem is geweest besluit hij zijn eigen weg te gaan. De voorstelling staat onder muzikale begeleiding van violiste Isabelle Doodhagen, met muziek van Vivaldi, Bach, Paganini en Bambini, gearrangeerd door Rik Elings.

Unieke locatie

Het Trojaanse Kalf speelde het stuk in totaal drie jaar, met vandaag de 130e en tevens laatste voorstelling. “Het begon heel goed, het was erg leuk met alle kinderen op de kade. Normaal spelen we in theaterzalen of op scholen.

Voor ons is het niet gebruikelijk om op zo’n unieke locatie te spelen. Dat maakt het extra bijzonder, zeker voor onze laatste voorstelling. Dan is het wel echt zuur dat het vandaag in het water valt”, aldus Ewout Ganzevoort.

“Het was überhaupt de eerste keer dat wij in de openlucht speelden, dus dat was al erg leuk. Het is hier ook groot en breed opgezet, waardoor je een groter bereik moet hebben. Dat speelt heel anders dan wanneer het publiek recht voor je neus zit”, vertelt Yornik Onstenk.

“Het was op een goede manier het opnieuw uitvinden van de voorstelling, zelfs bij de laatste keer. Als je het zo vaak speelt, kun je de voorstelling dromen. Dan moet je jezelf op een bepaalde manier kunnen blijven uitdagen. Hier hadden we zoveel nieuwe ingangen, waardoor we het op een heel andere manier konden benaderen en dat maakte het heel leuk”, gaat Yornik verder.

“Je merkte dat de kids er ondanks de regen helemaal inzaten, ze waren echt ademloos aan het luisteren”, aldus Ewout.

Tot de helft

Het gezelschap gaf voorafgaand aan de voorstelling al aan dat de voorstelling bij te veel regen gestaakt zou worden. “We hebben het zo lang mogelijk volgehouden en we hebben verder gespeeld dan we van tevoren dachten. We hebben wel een risico genomen en zijn net over de grens gegaan. De viool waarop ik speel is vrij oud en dan kun je niet te lang in de regen blijven spelen”, aldus Isabella.

“Het is wel echt jammer, want in het tweede stuk zitten onze favoriete scenes, waar ook de gekte en het plezier in zit, dat is heel leuk voor de kinderen”, vertelt Ewout.

Het drietal probeert met de voorstelling een stukje kennis van klassieke muziek en de muziekgeschiedenis bij te brengen. Ook zit er een tweede laag in het stuk. “Het gaat naast de muziek ook over voor jezelf gaan staan, over identiteitsvorming en in jezelf durven geloven”, geeft Ganzevoort aan. Het concept en de vindingrijke arrangementen van Max en de minipiano komen uit het brein van Rik Elings. Yornik en Ewout hebben adviezen gegeven over het verhaal en spel, samen met hem zijn ze tot de tweede laag in het stuk gekomen.

“We hadden gehoopt dit te kunnen laten zien en mee te geven aan de kinderen. Vorig jaar zijn we al gevraagd om hier in de haven te spelen, maar dat kon helaas niet doorgaan, omdat we al een optreden hadden staan. We hoopten op dit jaar, dat lukte, alleen helaas maar tot de helft. Wie weet mogen we nog eens terugkomen”, aldus Ewout.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen