Het stervende tarwegraan

Veel heeft de Heere Jezus gesproken door gelijkenissen. Hij nam voorbeelden uit het aardse, dagelijkse en tijdelijke leven om te wijzen op het hemelse, geestelijke, en eeuwige leven. Om de inhoud daarvan te verstaan hebben ook wij, met Zijn discipelen, de verlichting des Heilige Geestes van node, zoals Hij eenmaal tot Zijn discipelen zeide, “U is het gegeven, de verborgenheden van het Koninkrijk Gods te verstaan.”

Bij het komen naar Jeruzalem hebben de mensen gezien—waar het de tijd van Paasfeest was—dat de velden bedekt waren met het golvend graan, hetwelk een rijke oogst beloofde.

Straks zal het gerijpte graan worden gedorst en de graankorrels zullen in de schuur worden gebracht. Daar blijft het tot het gemalen zal worden en gebakken voor het dagelijks brood tot spijs. Ook een gedeelte blijft daar op de bewaarplaats tot de zaaitijd aangebroken is om over de klaargemaakte akkers uitgestrooid te worden. Zolang het in de schuur blijft liggen zal het geen vruchten voortbrengen. Het moet in de aarde vallen en daar sterven, zodat uit de stervende graankorrel nieuw leven zal spruiten—eerst de halmen daarna de aren, en straks de volle oogst. Dit beeld gebruikt de Heere Jezus van Zichzelf, staande aan de ingang van Zijn lijden en sterven op het eind van Zijn leven. Maar ook door deze gelijkenis geeft Hij onderwijs aan Zijn dicipelen en aan Zijn volk. Hier zal vervuld worden wat eenmaal van het Zaad der vrouw, beloofd in het Paradijs, voorzegd is, n.l.; “Wanneer Zijn ziel Zich tot een schuldoffer gesteld zal hebben zo zal Hij zaad zien.” Dat Lam zal geslacht, geofferd worden, en zo heeft Hij door Zijn sterven veler zonden gedragen en voor overtreders gebeden. Dit was zo geheel anders dan Zijn discipelen verwachten en dachten. Hier worden hun aardse verwachtingen afgesneden en dus hoop op een aardse koning, waarvan zij juichend bij het Hosanna roepen. “Gezegend is Hij, Die komt in de Naam des Heeren.” Hij Die is de Koning Israëls! Nog meer versterkt dat zefs de vreemden, zodat de Grieken naar Hem gaan vragen: Wij wilden Jezus wel zien.

Dan nu sterven? Dat staat de discipelen tegen, met al de liefde voor Hem, namelijk dat Hij Zich vrijwillig zal overgeven tot de dood des kruises. Dan zullen ze allen aan Hem geergerd worden. En toch kon het niet anders. Dat sterven is noodzakelijk om aan de geschonden gerechtigheid Gods volkomen te betalen om door Zijn sterven Satan’s macht te verbreken, ja om de dood te overwinnen en Zijn leven af te leggen om Zijn schapen het eeuwige leven te schenken. Want de bezoldiging der zonde is de dood. Hij is gekomen en op de aarde geboren, wezenlijk mens zijnde om te kunnen lijden en sterven in het bijzonder aan het eind van Zijn leven. Dat lijden dat uitliep op Zijn sterven heeft Hem in dit zelfde hoofdstuk doen zeggen: “Nu is Mijn ziel ontroerd; en wat zal Ik zeggen? Vader verlos Mij uit deze ure.” Ook in het spreken over het stervend tarwegraan dat vrucht zal voortbrengen, op Zichzelf wijzend, tekent Jezus Zijn wezenlijke menselijke natuur. Hoe zwaar is de losprijs die Hij wil en zal aanbrengen om de Zijnen van hun schuld en zonden te verlossen. Indien Zijn Godheid Hem niet had ondersteund was Hij bezweken. Zijn Vader heeft Hem daarom ondersteund. In Zijn innerlijke ontroering waarmee Hij was bezet is de liefde tot Zijn Vader nimmer verminderd, roepend, “Vader, verheerlijk Uw Naam!” Daarin is getekend Zijn oneindige liefde tot Zijn Vader en Zijn liefde tot al de zijnen waarmee Hij hen van eeuwigheid heeft liefgehad om hen als een reine maagd zonder vlek en rimpel Zijn Vader voor te stellen. Deze vergelijking begint met, “Voorwaar, voorwaar zeg

Deze vergelijking begint met, “Voorwaar, voorwaar zeg Ik u.” Dat wijst op de noodzakelijkheid en de waarachtigheid van de inhoud. Ja, het wordt als met een eed bevestigd door Hem die niet liegen kan.

Indien het tarwegraan niet sterft blijft het alleen. Maar indien het in de aarde valt en sterft brengt het veel vrucht voort—hetzij dertig, zestig of honderdvoud. Door de enige offerande, Zijn sterven aan het vervloekte kruis, is de schuld van Zijn volk betaald, omdat Hij de zonde te niet gedaan heeft. Hij is geslacht als het LAM, dat de zonde der wereld wegnam. Die vrucht heeft Hij verworven en schenkt dit door Zijn Geest in het hart van Zijn kinderen. Hij schenkt hun het eeuwige leven, daar zij dood waren in zonden en misdaden.Hij zal hen vergaderen uit allerlei volken. Ook de heidenen zijn Hem tot een erfdeel gegeven. Het welbehagen des HEEREN zal door Zijn hand gelukkiglijk voortgaan van het beginsel der wereld tot aan het eind der dagen. Zie één van de vele vruchten van Christus’ sterven aan het kruis in die ééne moordenaar.

Als ons die vrucht van het stervend tarwegraan geschonken wordt, dat is, het ware geestelijke leven, dan kan het leven in al hetgeen van de wereld is niet meer gevonden worden. Buiten Jezus is geen leven maar een eeuwig zielsverderf. Dan wordt Jezus’ sterven zo noodzakelijk voor hen die het leven in zichzelf verliezen.

De grote Leermeester, zijn discipelen onderwijzend in deze gelijkenis leeft nog! Hij lere ons, door Zijn Woord en Geest in deze “lijdensweken” de noodzakelijkheid te verstaan van Zijn sterven, voor eigen hart en leven als vrucht van het stervend tarwegraan.

Want het tarwegraan valt in de aarde en draagt veel vrucht. Wat een rijke vrucht is het om door het geloof, één plant geworden met Hem, de dichter na te zeggen: “Gestorven voor mij, zal mijn zwanenlied zijn.” p

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen