Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

In shock, but where is the awe?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In shock, but where is the awe?

2 minuten leestijd

Velen waren in shock de dagen na de Provinciale Statenverkiezingen. Een nog jonge populistische partij wist, door consequent campagne te voeren tegen een regering die zich niets lijkt aan te trekken van kritische geluiden uit de samenleving, in één klap de grootste te worden in de Senaat.

Dat laatste past in een trend die al sinds de stormachtige opkomst van Pim Fortuyn, nu bijna 20 jaar geleden, zichtbaar is geworden.

Bovendien is wat in Nederland gebeurt niet uniek in Europa. Er zijn zelfs landen waar de stem van het populisme sterker is dan hier. Kijk maar naar Polen, Hongarije en Italië. En naar Oostenrijk en Frankrijk. En niet te vergeten Engeland, natuurlijk.

Niet alleen veel kiezers, maar ook de links-liberale leiders in Europa lijken echter dermate in shock, dat ze nog niet eens vanuit de onderbuik, maar slechts vanuit een ordinaire reflex kunnen reageren. Ze roepen ‘Faust’ (Frans Timmermans) en ‘fascisme’ (Judith Sargentini) of dreigen met ‘hel en verdoemenis’ (Donald Tusk en Guy Verhofstadt). Ik voorspel dat met deze mengeling van dedain en angsthazerij de anti-EU-storm voor de komende verkiezingen alleen maar aan kracht zal winnen.

Beter zou het zijn nu eindelijk eens te ontwaken uit de shock en met een redelijk en geloofwaardig antwoord te komen voor de problemen die het populisme in Europa al ruim 20 jaar aankaart: arrogante leiders die slechts eigen dromen lijken na te jagen, grote groepen immigranten die moeilijk blijken in te passen binnen onze samenlevingen, en schaamte voor het verleden die ons hindert in de strijd tegen barbarij en terreur!

Een democratische rechtsstaat verkrijgt slechts legitimiteit wanneer ze er is voor al haar burgers en niet slechts voor een aantal geprivilegieerden dat geen idee heeft wat zich op straat afspeelt.

Dr. Hans van de Breevaart

Dit artikel werd u aangeboden door: Wetenschappelijk Instituut voor de Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 maart 2019

Zicht | 104 Pagina's

In shock, but where is the awe?

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 maart 2019

Zicht | 104 Pagina's