Diaconaat In Het Buitenland

Waarom Buitenlands Diaconaat?

De Bijbel geeft in 2 Korinthe 8 een mooi voorbeeld van buitenlands diaconaat. De apostel Paulus neemt de gemeente van Macedonië als voorbeeld van een gemeente die een inzameling heeft gehouden voor de behoeftige christenen in Jeruzalem. Hij vraagt vervolgens aan de gemeente van Korinthe dit voorbeeld te volgen. Hij gebruikt daarbij een prachtig argument dat ook ons zou moeten bewegen het voorbeeld van Macedonië en Korinthe te volgen: ‘Want gij weet de genade van onzen Heere Jezus Christus, dat Hij om uwentwil is arm geworden, daar Hij rijk was, opdat gij door Zijn armoede zoudt rijk worden’ (2 Kor. 8:9). Christus is op aarde gekomen en heeft daar armoede verdragen om Zijn volk rijk te maken. Zouden wij dan niet dat voorbeeld volgen en voorzien in de materiële noden van onze medechristenen?

In Bijbelse tijden waren er doorgaans niet zoveel internationale contacten als tegenwoordig. Bijzonder dat er dan toch een passage is die gaat over buitenlands diaconaat. In dit Schriftgedeelte vallen twee dingen op: (1) het gaat om hulp aan medechristenen; (2) het gaat om directe hulp, niet om het ontwikkelen van armen tot zelfstandigheid. Op basis van deze twee inzichten zou een aantal vervolgvragen gesteld kunnen worden.

Buitenlands Diaconaat Dus Alleen Voor Christenen?

Wat het voorbeeld in 2 Korinthe 8 zo bijzonder maakt is dat de gemeenten van Macedonië en Korinthe gezien kunnen worden als zendingsgemeenten, ontstaan vanuit de eerste gemeente in Jeruzalem. Weliswaar werden de zendingsreizen geïnitieerd vanuit Antiochië, maar ook deze gemeente was ontstaan vanuit Jeruzalem. Vandaag de dag zien we juist dat het de zendende kerken zijn die bijdragen aan de materiële noden van nieuw gestichte gemeenten. Dat de hulp zich op christenen richtte had te maken met de specifieke situatie in Jeruzalem, waar de gemeente zwaar te lijden had onder vervolging. Vanuit de brief aan de Galaten weten we dat onze hulp niet beperkt mag blijven tot christenen alleen: ‘Zo dan, terwijl wij tijd hebben, laat ons goed doen aan allen, maar meest aan de huisgenoten des geloofs’ (Gal. 6:10). Onze eerste verantwoordelijkheid betreft echter wel onze broeders en zusters, dat is wel duidelijk. Elders in het Nieuwe Testament wordt duidelijk dat we vooral ook vervolgde christenen moeten helpen. Dat kan door financiële ondersteuning en gebed.

Noodhulp Of Structurele Hulp?

Een populaire uitdrukking in het ontwikkelingswerk is: ‘Geef geen vis, maar een hengel om te vissen.’ Bedoeld wordt dat het effectiever is om mensen tot zelfstandigheid te brengen dan om steeds opnieuw te geven om in hun levensbehoeften te voorzien. Een mooi voorbeeld vinden we in 2 Koningen 4: de olie van de weduwe raakt niet op totdat er genoeg is om niet alleen de schuld af te betalen maar ook om haar te helpen voor haar en haar zonen een bestaan op te bouwen. We overvragen echter de Bijbel als we verwachten antwoorden te vinden op de vraag hoe we in onze moderne tijd het beste aan armoedebestrijding kunnen doen. Dat betekent dat we waar mogelijk moeten werken aan structurele oplossingen voor mensen, zodat ze voortaan zichzelf kunnen helpen. Zoals de boer in Malawi, die dankzij een verbeterde landbouwmethode, nu genoeg mais kan verbouwen voor zichzelf en zijn gezin. Bovendien kan hij nog aan anderen verkopen, waardoor hij ook nog geld heeft voor de scholing van zijn kinderen. Uiteraard blijft het nodig om in geval van acute noodsituaties juist ook in de eerste levensbehoeften te voorzien: eten, drinken, kleding en onderdak.

Wat Doet De GDC?

Als GDC gaan we ervan uit dat de plaatselijke diaconieën ook oog hebben voor de noden in het buitenland. Zij kunnen zelf geven aan en collecteren voor organisaties die internationale hulp verlenen. Er zijn twee gebieden waarop de generale diaconale commissie de lokale diaconieën ondersteunt in het buitenlands diaconaat. In de eerste plaats in acute noodsituaties, wanneer er rampen gebeurd zijn. De GDC coördineert dan de hulp en stelt haar bankrekening open voor de collecteopbrengsten en giften vanuit de lokale gemeenten. Er wordt contact gezocht met christelijke organisaties die adequaat op de ontstane situatie kunnen reageren. Zo wordt versplintering voorkomen en een professionele aanpak gestimuleerd. Het tweede wat de GDC doet is het coördineren van het diaconaat rond het zendingsveld. Ook hiervoor zijn specifieke kennis en contacten nodig om de financiële middelen op de juiste manier te besteden. Dat is ook bij uitstek een kerkelijke taak. Dit alles doet de GDC om onze overvloed in te zetten om het gebrek daarginds op te lossen (naar 2 Korinthe 8 vers 14).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen