Een Strijd Op Aarde

Dit themanummer gaat over ‘lijden’. Daarom willen we stilstaan bij een woord van Job, de zwaar beproefde lijder uit het Oude Testament. Ongetwijfeld weet u van die inktzwarte dag in zijn leven. Diepe wonden zijn er toen in Jobs hart geslagen. Alles raakte hij kwijt: zijn bezittingen, zijn dieren, maar ook al zijn kinderen … In het menselijk vlak hield hij niets over dan tien graven naast elkaar op de begraafplaats, en een eenzaam huwelijk omdat zijn vrouw hem in zijn geestelijke strijd niet verstond.

Hier, in zijn antwoord aan Elifaz, vraagt Job zich af: ‘Heeft niet de mens een strijd op de aarde?’ Het antwoord ligt al in de vraag opgesloten. Ieder mens komt er vroeg of laat achter dat het leven hier op aarde zo vaak een strijd is. Een tranendal. Wat is er een gebrokenheid door de zonde. Niemands leven wordt gespaard voor moeite, kruis en leed. Hoe komt dat? Adam en Eva kenden in het paradijs geen strijd en lijden. Daar was enkel vrede en vreugde in God. Da Costa dichtte heel terecht: ‘Op de bodem aller vragen, ligt der wereld zondeschuld.’ Door onze diepe val in Adam heeft de zonde alle terreinen van ons leven aangetast. Hoe dikwijls hebben we de handen alleen al vol aan de gevolgen van de zonde.

Nu mocht Job ook weten van een andere strijd. Door Paulus later genoemd: ‘de goede strijd des geloofs’ (1 Tim. 6:12a). Van nature strijden we allen een verkeerde strijd. Voor onszelf en tegen God. Maar wat is het bitter om tegen God te (blijven) strijden. Als we het maar niet eens kunnen worden met Hem. Zalig wie het van de Heere mag verliezen. In dat verlies ligt enkel winst.

Kohlbrugge schreef eens aan zijn broer Jacobus, die gebukt ging onder veel lichamelijk en geestelijk lijden: ‘De kruisweg is de hemelbaan.’ Met andere woorden: er bestaat geen ware christen zonder kruis. Die is gebracht bij het kruis van Golgotha. Maar ook gebracht onder een kruis in de navolging van Christus. Te midden van alle lijden, strijd en kruis, is er maar één begaanbare weg. ‘Ziende op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs’ (Hebr. 12:2a). Jezus Christus is Zelf als de Man van smarten en de lijdende Knecht de allerdiepste weg gegaan. Zijn weg ging door lijden tot heerlijkheid. Hierin was er geen troost voor Hem, opdat er troost zou zijn voor Zijn strijdende en beproefde Kerk.

Hier op aarde blijft de pelgrimsreis gaan door het strijdperk van dit leven. Tot die dag aanbreekt waarop voor Gods pelgrims alle leed geleden, en alle strijd gestreden zal zijn en een heerlijke erfenis wacht. ‘Want ik houd het daarvoor, dat het lijden dezes tegenwoordigen tijds niet is te waarderen tegen de heerlijkheid, die aan ons zal geopenbaard worden’ (Rom. 8:18). Lezer, kent u iets van deze goede strijd? ‘Strijd de goede strijd des geloofs’ (1 Tim. 6:12a).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen