Het viel mij tegen om een persoonlijke mening te geven

Na de Mavo ben ik één jaar MDCO-SPW gaan doen, omdat ik de opleiding tot A-verpleegkundige wilde gaan doen en ik nog geen 17 was. Ook omdat ik wist dat er weinig opleidingsplaatsen voor A-verpleegkundigen waren, heb ik SPWgedaan: als eventuele tweede keus leek werken onder gehandicapten mij ook mooi.

Ik heb naar verschillende ziekenhuizen sollicitatiebrieven gestuurd. Mijn eerste sollicitatie was in Den Haag, bij een christelijk ziekenhuis. Ik ben daar meteen aangenomen, maar ik heb dat niet gedaan, omdat ik het te ver weg vond. Tegelijk werd ik in Arnhem aangenomen, en dat heb ik toen wel gedaan.

Mijn brieven heb ik heel algemeen geschreven, omdat ieder ziekenhuis z'n eigen eisen stelt. Ik heb mijn mening over abortus en euthanasie er niet ingezet. In Den Haag vroegen ze er ook tijdens het gesprek niet naar, omdat het een christelijk ziekenhuis is. In Arnhem begonnen ze er trouwens zelf ook niet over. Pas aan het eind van het gesprek moest ik er zelf naar vragen. Ik heb gezegd dat ik niet wilde meewerken aan abortus of euthanasie. Er is een duidelijke afspraak gemaakt dat ik daaraan niet hoef mee te werken. Ze vroegen of ik die mensen die om euthanasie hadden gevraagd, wel wilde verplegen. Dat vonden zij het belangrijkste. Dat wilde ik wel.

Binnenkort begin ik met de praktijk. In je stages mag je nog niet zoveel, dus je komt eigenlijk nog niet echt in aanraking met problemen. Ik weet wel dat er euthanasie plaatsvindt, maar dat gaat nu langs mij heen.

Bij het begin van mijn opleiding viel het mij tegen om een persoonlijke mening te geven. Ik heb daarvoor op een reformatorische school gezeten, en daar was eigenlijk alles vanzelfsprekend. je hoefde je niet te verdedigen. Op de MDGO werd bij godsdienst wel aan voorbereiding op je stage gedaan. Bijvoorbeeld: als ze dit zeggen, dan kun je dat terug zeggen. In de praktijk blijk je daar toch weinig aan te hebben, je kijkt erop zo'n moment anders tegenaan, en je hoort dan opeens best wel goede argumenten, waar je nooit over nagedacht hebt.

In het begin kijken ze ook wel raar op, als ze mijn mening horen. Maar dat went, en nu weten ze gewoon hoe ik er over denk. Mijn klasgenoten hebben over het algemeen best wel respect voor mijn mening, al zijn er altijd wel bij die dat niet hebben.

Als je solliciteert bij een niet-christelijke werkgever, moet je goed aangeven dat je over sommige dingen anders denkt. Het maakt natuurlijk wel verschil of je voor een technisch beroep of voor de verpleging solliciteert. Als ze niet over je principes beginnen, moet je het zelf aankaarten. Meestal word je gerespecteerd, als je er eerlijk voor uitkomt.

Nathalie van Maanen, Wekerom (18 jaar)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen