buitenland

ECONOMISCHE ONTWIKKELING IN DE OESO

De jongste verkenning van de economische ontwikkeling op de middellange termijn van het Centraal Plan Bureau vangt natuurlijk aan met de buitenlandse ontwikkeling. De wereld is groter dan Nederland en het economisch beleid ten onzent is voor een groot deel reageren op ontwikkelingen „met grensoverschrijdende effecten". Anderzijds past enige argwaan wanneer al te gemakkelijk onze economische malaise vrijwel uitsluitend verklaard wordt vanuit ontwikkelingen elders waar we geen grip op hebben. Een kernboodschap voor de westerse economieën (van de OESO-ianden) is deze: gerekend moet worden met lialvering van de groei (geen 5% groei per jaar zoals in de periode 1960-1973, maar 2, 5%) en met verdubbeling van de werkloosheid (geen 3% van de totale bevolking, maar minstens 6%). De positieve tendens (groei) gehalveerd, de negatieve (werkloosheid) verdubbeld, dat is de boodschap tot 1985 van het CPB. Oorzaken van de vertraagde groei? Ruilvoetverliezen in de industriële landen, toenemende financie­ ringsproblemen voor niet-olieproducerende ontwikkelingslanden en protectionistische maatregelen, die de wereldhandel nog meer verlammen. Gigantische koopkrachtstromen worden ten gevolge van de oliecrises verlegd naar de OPEC-landen. Recycling van deze oliedollars naar de Derde Wereld (die daarmee in het Westen weer aankopen zou kunnen doen) verloopt stroever dan ooit. In de Toelichting op de begroting Ontwikkelingssamenwerking is daar uitvoerig op gewezen. Onderzocht wordt momenteel hoe het Internationale Monetaire Fonds aan deze recycling zou kunnen bijdragen. Dit zal echter ongetwijfeld tot grotere Arabische invloed binnen het IMF leiden. Dat lijkt bepaald niet wenselijk. Als ruilvoetverliezen in de westerse wereld en financieringsproblemen voor de Derde Wereld alles te maken hebben met de lage volumegroei in de OE­ SO-ianden, dan is er een direct verband tussen het energievraagstuk en de lage groei en werkloosheidsontwikkeling. Bedacht moet worden dat het vraagstuk van de kernenergie ook in dit opzicht een kernprobleem is: het raakt de grondslagen van de economische ontwikkeling voor de komende jaren. Dat wil weer niet zeggen dat met kernernergie nu even alle problemen opgelost zijn. Dan nog staan we bijv. voor het proces van industriële vernieuwing, voor de noodzaak van een internationaal gecoördineerd monetair beleid (een rente-percentage van 20% in de VS mag eigenlijk niet voorkomen! en van een in de pas lopen van loonbewegingen met de ontwikkeling van de arbeidsproduktiviteit.

Zo stelde het CPB: industrieprodukten blijven in prijs stijgen in samenhang met nominale loonbewegingen die uitgaan boven het accres van de arbeidsproduktiviteit, waaruit harde kernen van inflatie resulteren.

Ook hier dient de eis van het gebod: Gij zult niet begeren, met kracht in het politieke leven ingebracht te worden. De werknemer is z'n loon waard. Maar niet als loonclaims uitgaan boven datgeen wat aan produktie is voortgebracht. Dat leidt slechts tot inflatie met alle gevolgen van afwenteling van dien op de zwakken in de samenleving.

GEWELD IN DE VS

Allereerst kan gedacht worden aan de aanslag op de president. De geweldscultus op film en televisie zal er niet vreemd aan zijn geweest evenmin als het gemakkelijke vuurwapenbezit. Een president van de VS loopt zekere risico's. Sinds kort weten we zeker dat winkelende bejaarden in New York ook levensgrote risico's lopen. Het berichtje in de krant terzake, „Bescherming voor bejaarden in New York", was minder groots opgezet dan de kop naar aanleiding van de aanslag op Reagan. De realiteit waar het om gaat is eerder schrijnender: in de wijk Coney Island kunnen voortaan bejaarden op dinsdag en donderdag onder politiebescherming inkopen doen. Voortaan winkelen per politiebus. Het aantal roofovervallen nam vorig jaar nl. met 25% toe. Homo homini lupus. De ene mens is voor de ander een wolf. Ook dat is van den beginne alzo niet geweest!

MAASTRICHT

De „Times" van 25 maart jl. gaf een terugblik op Maastricht. Maastricht nam geen belangrijke besluiten ondanks de grote problemen van deze tijd. En dan te bedenken dat de tien een belangrijke rol in de wereld willen spelen. Maar ja, aldus The Times, 't is ook nooit de bedoeling van dergelijke topconferenties geweest om nu echt belangrijke initiatieven te nemen. De oorspronkelijke bedoeling was slechts dat men over de problemen zou filosoferen. „Maar noch filosofisch, noch op praktisch gebied is er in Maastricht iets gepresteerd." Voor de pers was er in ieder geval de voedselvergiftiging....

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen