Ook dat was Leiden

De e auteur beschrijft een stukje kerkgeschiedenis van Leiden over een periode van vijf eeuwen. Het boek bestaat uit drie delen. In het eerste deel schetst de auteur de geschiedenis van de Middeleeuwen tot de Verlichting. Diverse oudvaders komen aan de orde. Het tweede deel gaat over de eeuw van de Afscheiding, waarbij ook nadrukkelijk aandacht gevraagd wordt voor het werk van ds. L.G.C. Ledeboer, die niet alleen in Leiden gestudeerd heeft, maar er ook gevangen zat wegens het houden van ‘ongeoorloofde samenkomsten’. De gemeente is ook uit zijn werk ontstaan.

Hoewel het begin niet helemaal duidelijk is, was er in de classisvergadering van de Ledeboeriaanse gemeenten in 1853 ook een afgevaardigde ouderling uit Leiden. Onder ds. P. Los is de gemeente een vrije gemeente geworden. Bij de vorming van de Gereformeerde Gemeenten in 1907 is Leiden met haar toenmalige predikant, ds. G. van Reenen, toegetreden tot dit kerkverband.

Het derde deel gaat over een geordend kerkelijk leven binnen de Gereformeerde Gemeenten en beschrijft dus de periode vanaf 1907.

Van geslacht tot geslacht

De rode draad die door dit boek loopt, is de trouw des Heeren. De Heere verheerlijkt Zijn genade van geslacht tot geslacht. Ondanks al het menselijke: zonde, dwaasheid, hoogmoed en nog veel meer, houdt de Heere Zijn kerk in stand. In de bijna 170 jaar dat de gemeente bestaat, heeft ze twaalf predikanten gehad. Predikanten die komen en, na kortere of langere tijd, weer gaan of door de dood worden weggenomen, zoals ds. W. de Wit in 1954 na nog geen halfjaar in Leiden gestaan te hebben. Onbegrepen wegen, maar ze hebben een plaats in Gods heilig raadsplan.

In het boek staan veel gebeurtenissen en gegevens die de moeite waard zijn te vermelden. Iedereen begrijpt dat je je moet beperken. Iets wat me getroffen heeft, is de scheuring in 1953. Een ouderling en een diaken gingen mee met de groep die uittrad. De ouderling schreef in zijn afscheidsbrief aan de kerkenraad: ‘Gezien de jaren achter ons waarin wij met broederlijke liefde samen gingen, zoo smart het mij deze zoo gewichtige stap te doen...’. Ook de diaken schreef: ‘...dat het mij innerlijk smart, daar ik altijd met aangenaamheid de kerkelijke vergaderingen heb bezocht en er een band van liefde in ons midden was’.

Mogelijk dat het in de gemeente wel scherper gelegen heeft. Het is een voorrecht dat er in een kerkenraad van een liefdeband getuigd mag worden. Maar wat is het dan dubbel schrijnend wanneer deze band door zo’n droevige scheiding verbroken wordt.

Ondanks al het menselijke: zonde, dwaasheid, hoogmoed en nog veel meer, houdt de Heere Zijn kerk in stand.

Sinds het vertrek van ds. R. Boogaard zijn er 89 beroepen uitgebracht. Vanwege het predikantentekort in onze gemeenten missen vele gemeenten node het ambt van herder en leraar. Dit geldt wel in het bijzonder de gemeente van Leiderdorp.

Enkele (schoonheids)foutjes die ik tegenkwam, vermeld ik niet. Vele lezers zullen het waarschijnlijk niet eens opmerken, des te beter. Wel moet mij van het hart dat de letter vrij grijs is. Het boek is rijk geïllustreerd met ongeveer 300 foto’s. Dit grote aantal is er de oorzaak van dat foto’s vrij klein zijn afgedrukt. Voor ieder die zich verbonden voelt aan de gemeente Leiden/Leiderdorp is dit boek een aanrader, alsook voor de liefhebbers van de kleine kerkgeschiedenis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen