Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Memento mori

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Memento mori

2 minuten leestijd

‘Memento mori’ staat er op de rechter paal. Twee vreemde woorden. Maar wat zijn ze waar! Vertaald vanuit het Latijn: Gedenk te sterven.

Morgenavond mag jij misschien wel naar de kerk of je luistert thuis mee. Dan zullen de namen opgelezen worden van alle gemeenteleden die afgelopen jaar zijn overleden. Van jong tot oud. Misschien wel 2 jaar, 18 jaar, 60 jaar, 89 jaar. Wat aangrijpend. Denk er toch aan dat je moet sterven.

Ik las een ontroerend verhaal van een klein meisje. Ik zal het kort samenvatten. Dit verhaal stond in 1979 in de Daniël geschreven door M. Quist.

Het meisje zit op het randje van de zandbak. Haar hoofdje gaat snikkend op en neer. Juf Hannie, die de kinderen in de gaten houdt, ziet haar. Wat zou er met Marianne zijn? Ze loopt er heen en vraagt zacht: ‘Wat is er?’ ‘Ik, ik ben zo verdrietig,’ snikt het meisje. ‘Waar­ om?’ vraagt juf Hannie, ‘Ben je gevallen?’ ‘Nee’, zegt ze, ‘ik denk steeds aan wat u verteld hebt dat er van de bomen ook wel eens jonge, groene blaadjes vallen. Dat er ook kinderen zijn die sterven.’ Ze snikt het uit. ‘Ik wil zo graag een nieuw hartje hebben, juf. Maar ik weet niet of ik het krijg, want ik ben vaak stout.’ Vaak is ze er thuis mee bezig. Dan bidt ze: ‘Heere, krijg ik een nieuw hartje? Want als ik eens sterf...’ En ze blijft vragen: ‘Heere, krijg ik ook de naam van Sions kind?’

Weken later wordt Marianne ziek. Ze kunnen niet vin­ den wat er is, maar ze wordt niet meer beter. Voor ze sterft, mag ze nog zingen: ‘De Heer’ is zo getrouw als sterk, Hij zal Zijn werk, voor mij volenden.’ Tijdens de rouwdienst heeft de dominee het gezegd: ‘Die God, Die Marianne heeft leren zoeken en kennen, leeft nog. Hij roept jullie ook. Wacht niet tot je oud geworden bent om je hart aan de Heere te geven. Je weet niet eens of je oud wordt. Ook groene blaadjes vallen.’ Memen

Memento mori. Daar dacht Marianne regelmatig aan. Jij ook? Nú mag je nog leven, maar welke jonge blaad­ jes zullen er volgend jaar vallen?


A. JANSE-PIETERMAN, RIJSSE

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 30 december 2020

De Saambinder | 24 Pagina's

Memento mori

Bekijk de hele uitgave van woensdag 30 december 2020

De Saambinder | 24 Pagina's