Door de honger of door het zwaard

We hebben gezien dat de bijl- slagen onderdeel uitmaken van een proces. Het begin is helder: de Heilige Geest vindt de zondaar in zijn geestelijke doodslaap en overtuigt hem van zonde en verlorenheid. Het einde van dit proces is ook helder: de zondaar dobbert tussen hoop en wanhoop en wordt ten slotte afgeslagen van de oude stam. Hij kan zichzelf niet meer helpen, noch door te werken, noch door te gelo- ven. Zo vallend wordt hij opgenomen en ingeënt in de ware Wijnstok.

Misschien herkent iemand de eerste slag en de laatste slag, maar kan hij niet alle twaalf slagen in zijn leven terugvinden. Zijn die andere slagen dan niet zaligma- kend? Of misschien is er iemand bij wie het getal twaalf nog aan de kleine kant is. Het zou kunnen dat iemand achttien slagen heeft ondervonden. Klopt die bevinding dan niet?

Tere consciënties

Heel belangrijk zijn de pastorale opmer- kingen die Boston na de twaalfde slag geeft: ‘Met wat er over deze hoofd- gedachte is gezegd, is het niet mijn bedoeling om tere consciënties te kwellen of te bedroeven. Want hoewel er tegenwoordig slechts weinig zulke mensen met tere consciënties zijn, zo verhoede God het dat ik één van de kleinen van Christus zou ergeren. Maar helaas! Een doodse slaap is nu op dit geslacht gevallen. Zij willen niet wakker worden, al raken wij hen nog zo gevoelig. Daarom vrees ik dat dit geslacht waarop preken geen enkele vat hebben, een ander soort ontwaken wacht, wat een ieder die het hoort, de oren al doen klinken. Ik wil echter niet dat dit beschouwd wordt als de methode waartoe de Heere Zich beperkt, wanneer Hij de zondaar afbreekt van de oude stam. Maar dit handhaaf ik als een zekere waarheid, dat allen die in Christus zijn, afgebroken zijn van al die verschillende dingen waarop zij hun vertrouwen stelden, en dat zij die er nooit van afgebroken werden, nog steeds in hun natuurlijke stam zijn. Niettemin, als het huis afgebroken is en het oude fundament is geslecht, dan komt dat op hetzelfde neer, of het nu steen voor steen werd afgebroken, of dat het ondergraven werd en alles tegelijk instortte’.

Honger of het zwaard

Op de gezelschappen werd vroeger vaak de uitdrukking gebezigd: ‘De een sterft door de honger en de ander door het zwaard’. Het sterven door de honger is een pijnlijk en langdurig proces. Het sterven door het zwaard is heftig en kortdurend. Soms werd ook gezegd: ‘Zij die sterven door het zwaard zijn gelukkiger dan zij die sterven door de honger’.

Hoe het zij, het resultaat is precies het- zelfde: men sterft. Hetzelfde beschrijft Boston hier met het voorbeeld van de sloop van een huis. Dit kan steen voor steen gebeuren. Dan is het een langdurig proces. Je kunt niet zeggen dat het huis staat te schudden op de grondvesten. Toch blijft er uiteindelijk niets van over. Ook kan men het fundament ondergraven. Dan is het een heftig proces waarbij de hele zaak in elkaar stort. De hele omge- ving schudt als het dak met geweld naar beneden stort. Maar het resultaat is het- zelfde: het huis is gesloopt.

Hoe het proces ook verloopt, wij moeten van Adam worden afgehouwen en Christus worden ingeënt. Onze eigen gerechtigheid moet gesloopt worden. We moeten het leven in onszelf verliezen om het in Christus te vinden. En dat gaat nooit buiten het snoeimes van de wet of buiten de sloopkogel van Gods recht.

In de bijlslagen van Boston klinken twee elementen door. Aan de ene kant de liefde tot God. Boston wenst geen afbreuk te doen aan het recht en de heiligheid van God. Het heeft ook geen zin om daar afbreuk aan te doen, want God gaat van Zijn recht niet af.

Aan de andere kant de liefde tot de zon- daar. Boston wenst de zondaar geen rust te geven waar geen rust is. Het heeft ook geen zin om dat te doen, want daar schiet de zondaar niets mee op. Deze dubbele liefde ontbreekt ten diepste als men ‘de pleister van Gods barmhartigheid plakt over de wonde’ (Smijtegelt, Zondag 4). Een arts die het gezwel laat zitten en de patiënt met een geruststelling naar huis stuurt, verstaat zijn verantwoordelijkheid niet. Boston heeft als geestelijk arts deze verantwoordelijkheid wel verstaan. We zouden er goed aan doen om bij hem in de leer te gaan. Van deze leer kan met recht gezegd worden dat ‘God op het hoogst wordt verheerlijkt, de zondaar op het diepst wordt vernederd en dat Chris- tus op het rijkst benodigd wordt’.

(slot)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen