Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Lessen voor de praktijk

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Lessen voor de praktijk

4 minuten leestijd

De Heere Jezus vond geen aanknopingspunten bij de Samaritaanse vrouw. Toch grijpt Hij haar aan. Hij zoekt naar ingangspoorten tot haar gesloten hart. Dat zijn er in haar geval vier.

1. Wellevendheid

Iemand heeft eens gezegd: ‘Als je ingang wilt vinden in het hart van een ander, kan dat op twee manieren: u bewijst hem een gunst óf u geeft hem de gelegenheid om ú een gunst te bewijzen. Dat laatste is vaak nog effectiever dan het eerste’.

We zien het voor ogen in Johannes 4. Jezus vraagt de Samari- taanse vrouw om water. Door die wellevende vraag begint het ijs bij haar te breken. Wat betekent dit voor het huisbezoek? Het wil zeggen dat we oprecht blij zijn met wat ons wordt aangeboden, een kopje koffie bijvoorbeeld, en dat wij bij het weggaan vriende- lijk bedanken voor de ontvangst. Ook is het goed om de spanning wat weg te nemen. In de gemeente van Zwijndrecht was ooit een ouderling met een bijzondere gave op dit gebied. Hij wist liefdevol te vermanen en dat ontaardde nooit in vijandschap. Hij kon ook bemoedigen waar dat op z’n plaats was. Merkte hij dat een gezin er wat tegen opzag om huisbezoek te ontvangen, dan had hij een manier om het ijs te breken. Hij kroop achter het harmonium en zei in onvervalst Zwijndrechts: ‘Me zalle eerst eens een versje met mekaar zingen’. En hij wist de kinderen voor zich te winnen door in een mum van tijd een konijntje, een hobbelpaard of de Dordtse Dom te tekenen. En dán werd het tijd om over geestelijke zaken te spreken. Het is een bijzondere gave als je zo de spanning weg kunt nemen!

2. Nieuwsgierigheid

‘Indien gij de Gave Gods kendet…’, zo zegt Christus in Johannes 4:10a. Hij prikkelt de Samaritaanse vrouw tot nieuwsgierigheid. Hij wil dat ze zich gaat afvragen over wie of wat Hij het heeft. Hij wil haar missend en zoekend maken.

Wat betekent dit voor ambtsdragers? Allereerst dat ze niet te gauw en niet te veel moeten praten tijdens een bezoek. Laat hen proberen mensen uit hun tent te lokken en vragen op te roepen. Vragen stellen, en laat hen ook niet bang zijn voor stiltes in het gesprek. De verleiding is groot om zulke stiltes op te vullen met een preekje of het vertellen van eigen erva- ringen. Dat is echter niet het doel van een pastoraal gesprek. De mensen horen al zo veel op zondag; nu gaat het om de vrucht op de prediking. Praat een ambtsdrager te veel, dan zal de reactie zijn: Ja, wij weten het allemaal wel; we weten het precies, en dat is nou juist ons probleem!

3. Verlangen naar rust en geluk

De Heere Jezus doet ook een beroep op het menselijke verlangen naar rust en geluk. Hij zegt: ‘Het water dat Ik hem zal geven, zal in hem worden tot een fontein van water, springende tot in het eeuwige leven’ (vers 14b). Hij zegt als het ware: Er is zoveel bij God te krijgen, zoveel meer dan wat de wereld geven kan.

Wat een zegen is het als onze pastorale ambtelijke gesprekken daar ook iets van mogen hebben. Als er goed van God gesproken mag worden en mensen worden uitgelokt tot het zoeken van de Heere. Nee, dat is niet gebonden aan hoe een ambtsdrager zelf innerlijk is. De Heere kan ook weleens ambtelijk geven wat een ambtsdrager persoonlijk mist of wat op dat moment niet leeft in het eigen hart.

4. Het geweten

De Heere Jezus doet ook een beroep op het geweten van de Samaritaanse vrouw. Hij zegt: ‘Ga heen, roep uw man en kom hier’. Hij gaat haar hart en levenswandel openleggen. Hij raakt haar in het geweten, die ‘stedehouder van God’. Het geweten hebben ambtsdragers altijd mee in het pastorale gesprek. Niet de wil of het hart, maar wel het geweten. Nu is een gewe- tensovertuiging niet zaligmakend, en het geweten functioneert ook niet altijd zoals het zou moeten. Maar het is toch een invalspoort naar het hart van een onbe- keerd mens. Het gaat er niet om allerlei gevoelens los te maken. Het gaat erom dat we biddend proberen via het geweten de weg te vinden naar het hart van jongeren en ouderen.

Vier ingangspoorten dus.

(wordt vervolgd)


Het kerkelijk werk is weer begonnen. Ambtsdragers gaan de huizen langs, in de hoop op een goede ontmoeting. Deze serie artikelen wil een handreiking zijn om te komen tot een geestelijk, pastoraal gesprek.

Vandaag deel 4.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 oktober 2022

De Saambinder | 24 Pagina's

Lessen voor de praktijk

Bekijk de hele uitgave van donderdag 13 oktober 2022

De Saambinder | 24 Pagina's