Zijn zorgende hand

Hoe was het, in uw persoonlijk leven, in al het ‘op en neer’ dat er ongetwijfeld was. In het gezinsleven, aangaande het dagelijks brood, in uw Goddelijk beroep? Hoe staat het in antwoord 27 van ons troostboek? Het wordt daar zo levensecht verwoord: ‘… dat regen en droogte, vruchtbare en onvruchtbare jaren, spijze en drank, gezondheid en krankheid, rijkdom en armoede, en alle dingen, niet bij geval, maar van Zijn Vaderlijke hand ons toekomen’. Dogmatisch gezien noemen we dit Gods voorzienigheid. Bij deze uitdrukking rijzen er zo gauw allerlei vragen en problemen, want ‘voorzienigheid’ hebben we zo gepro- blematiseerd dat de troost ervan dreigt weg te vloeien. En wat zou dat erg zijn! Dat zou goddeloos en troosteloos zijn, terwijl de troost u zo van harte verkondigd en gegund wordt. Daarom ligt er voor ons allemaal rond dankdag 2022 de persoonlijke vraag naar deze (enige!) troost.

Voorspoed

Laten we ons eens beperken tot het begin van antwoord 28, waar over tegenspoed en voorspoed gesproken wordt. Wat is voorspoed? ‘Een gunstige gang van zaken, succes, een toestand waarin de zaken goed gaan’, zegt ons Nederlandse woordenboek en ons eigentijdse weeldehart. En tegenspoed is dan: ‘de toestand waarbij onze wensen niet verwezenlijkt worden en onze plannen mislukken, ongeluk en onheil’. Als we hiertussen moeten kiezen, dan weten we het wel. Niemand verlangt naar tegenspoed en tegenslag. Je hoeft toch niet naar doffe ellende te verlangen? Nee, maar kijk eens goed naar dat woord ‘dof’! Zijn we dan zo gevoelloos voor de leiding van Bóven, in voorspoed en in tegen- spoed? Zien we Wie ons leven leidt en de wereld regeert?

Voorzienigheid

De Schepper bracht tijdens de zes scheppingsdagen alle dingen in Zijn almacht en wijsheid tot stand. Dezelfde almachtige en wijze God houdt dat ook in stand. Tot stand brengen en in stand houden is beide het werk van ‘God, de Almachtige, Schepper des hemels en der aarde’. Dit in stand houden noemen we het werk van Zijn voorzienigheid. Dit betekent niet slechts dat Hij alle dingen voor(uit)zíet, ofwel in Zijn alwetendheid van tevoren weet, maar vooral dat Hij erín voorziet; dat Hij ervoor zorgt. Vandaar dat ‘Zijn zorg’ of ‘Zijn hand’ het beste uitdrukt wat we met voorzienig- heid bedoelen.

Zijn aanhoudende goedheid is in het ach- terliggende seizoen, zowel in voor- als in tegenspoed, weer gebleken. Merken we Zijn zorgende hand ook op? En weten we Wiens hand het is? Of is het voor ons de hand van ‘de onbekende God’? (Hand. 17:23). We kunnen beter weten dan de heidenen in Athene dat Hij de God is, Die de wereld gemaakt heeft met alles wat daarin is. Wij kunnen weten dat Hij ons een plekje op deze aarde geeft, ‘opdat wij de Heere zouden zoeken, of wij Hem immers tasten en vinden mochten, hoewel Hij niet ver is van een ieder van ons. Want in Hem leven wij en bewegen wij ons en zijn wij’. Deze God laat u verkondigen dat u zich tot Hem zult bekeren. Want de oordeelsdag komt dichterbij. Wanneer nu de heidenen van Athene deze boodschap moesten weten, hoeveel te meer wij, die onder de bediening van het genadeverbond leven, die bij Gods trouwe zorg ook nog eens tussen maart en november Zijn Woord hebben gehoord. Door Zijn woorden en daden klonk de heldere boodschap: ‘Bekeert u tot Mij, en leef’.

De gaven daalden af van de Gever.

Wat steeg er vanuit ons hart op naar Boven? De Heere heeft met voorspoed en met tegenspoed maar één doel op het oog: kom terug naar de Vader der schepping, naar de Vader in het Vaderhuis dat wij verla- ten hebben. Wat zou het erg zijn als we Zijn gaven doorbrengen, Hem niet kennen en eren, Hem vergeten, dagen zonder getal. Volgens het onderwijs van de Zoon des Vaders Zelf kijkt Hij uit naar verloren mensen. Hij tóónt en laat horen Wie Hij is: barmhartig en genadig, lankmoedig en groot van goedertierenheid. Hij doet niet naar onze zonden en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheid.

We krijgen zo veel meer dan we verdienen.

Zelfs in tegenspoed houden we nog over. Ons past de hand op de mond te doen, omdat het de goedertierenheden des Heeren zijn dat we niet vernield zijn. Laten we diep buigen en met Jakob uitroepen: ‘Ik ben geringer dan al deze weldadigheden en dan al deze trouw…’ (Gen. 32:10). Er zijn zo veel redenen om met David in ver- wondering te belijden: ‘Wie ben, ik Heere HEERE, en wat is mijn huis, dat Gij mij tot hiertoe gebracht hebt’ (2 Sam. 7:18).

God dient de mens

Wat zou nu gemakkelijker zijn: in tegen- spoed geduldig zijn of in voorspoed dankbaar? Bijna altijd is het antwoord: in voorspoed dankbaar. Dat lijkt zo te zijn, wanneer we ‘dankbaar zijn’ opvatten als een blijde stemming, als een opgewekt gevoel. Maar de Bijbelse inhoud van dank- baarheid is wezenlijk anders.

Wat is het dankbaarste schepsel?

Een oudvader antwoordde op deze vraag: ‘Een hond, want die gaat bij slagen nog terug naar zijn baas’. Dankbaar zijn is dus geen zaak van een oppervlakkige stemming, maar van een doorleefde verhou- ding tot God. Hoe staan wij ten opzichte van onze Schepper en Rechter, tot onze Onderhouder, Die de mens dient, opdat de mens zijn God zal dienen? (NGB, art. 12). Dat mag op dankdag 2022 wel ingegrift worden in ons hart: God dient de mens, opdat de mens God zou dienen. ‘God dient’, wat een onbevattelijke goedheid, wat een geduld. ‘God dient de mens’. Hoe is het mogelijk? Hij dient de weggelopen zon- daar, die Hem moeite maakt met zonde en ongerechtigheden. ‘God dient de mens’, niet alleen de bekeerde mens, maar Hij dient ‘de mens’, opdat de mens zijn God zal dienen.

Laten we zo de voorspoed en de tegen- spoed van de afgelopen acht maanden eens overzien. Danken begint met denken, met terugdenken en niet vergeten. Op de dankdag klinkt de oproep: ‘Vergeet nooit één van Zijn weldadigheden, vergeet ze niet, het is Gód Die ze u bewees’. En welda- digheden blijken niet alleen in voorspoed.

Tot bekering

Is voorspoed hetzelfde als zegen?

Is tegenspoed altijd vloek? In het licht van de Heilige Schrift en van de nade- rende eeuwigheid liggen de zaken vaak zo anders. In de Bijbel staan ook uitdruk- kingen zoals ‘vetgemest ter slachting’ en ‘eten en drinken, totdat ze allen omkwa- men’. Is het altijd tot ons oordeel als de Heere ons tégenkomt? En aan de andere kant, als de Heere ons rustig ons zonde- leventje laat voortzetten, is dat werkelijk zegen? We zouden ernaar moeten uit- zien dat alle dingen tot mijn bekering en zaligheid dienen zullen, dat de levensweg me (terug)leidt tot God, Wiens eer we geschonden en Wiens gaven we doorge- bracht hebben.

Laten we bedenken dat de Heere met Zijn onverdiende goedertierenheden niets anders dan onze bekering op het oog heeft. Maar met Zijn tegenheden heeft Hij die bedoeling ook! Laat dit de grootste nood(druft) van ons aller leven zijn: we moeten bekeerd worden, voor het eerst, maar ook dagelijks. We moeten stilgezet en waargemaakt worden, en dat begint met: ‘Wee mij, ik verga, want ik heb gezondigd…’.

Laten we zo eens terugzien op de afgelo- pen (ongeveer) 240 dagen van het seizoen 2022. Wat daalden er van de hemel veel goede gaven neer. Wat kwam daartegen- over voort uit ons eigen hart? Hoelang zal de Gever nog blijven zorgen? Hoelang zal dit nog (kunnen) duren?

Laten we zo samen hulpeloos en schuldig op de dankdag verschijnen in de dienst der verzoening. Want er is een altaar tot verzoening en tot vernieuwing. Daar wordt niemand weggestuurd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen