Verandering in het onderwijs

Samen met Zijn volgelingen verblijft Christus in de delen van Cesaréa Filippi. Hij heeft daar zojuist een hartelijke belijdenis uitgelokt: ‘Maar gij, wie zegt gij dat Ik ben?’ Petrus, zoals zo vaak de spreekbuis van de discipelen, antwoordde: ‘Gij zijt de Christus, de Zoon des levenden Gods’. Dat was een belijdenis die van Boven kwam, door de Vader geopenbaard. Dat hebben Petrus en de anderen door de Heilige Geest mogen leren. Nu gaat de grote Gezalfde de spits van Zijn onderwijs veranderen. Alle nadruk komt vanaf nu te vallen op zo’n belangrijk onderdeel van Zijn werk. Christus moet als de enige Hogepriester gaan betalen voor de hemelhoge schuld van heel Zijn Kerk. ‘Van toen aan...’. Een markeringspunt. Daar in de delen van Cesaréa Filippi verandert het onderwijs van Jezus. Het gaat een andere kant op. De Christus moet naar Jeruzalem. Hij moet veel lijden. Hij moet gedood worden. Hij moet ten derden dage opgewekt worden. Let op het woordje moet. Dat moet volgens Gods welbehagen. Dat moet, omdat zo alleen Gods eer verheerlijkt wordt. Dat moet, omdat zo alleen aan Gods gerechtigheid genoeg gedaan wordt. Dat moet, omdat de zondelast en hemelhoge schuld van de Kerk alleen in een weg van verzoening door voldoening weggenomen kan worden. Dat moet. Zo heeft de drie-enige God het gewild.

Ergernis

Dat onderwijs wekt ergernis op. Petrus, de man van de prachtige belijdenis, neemt de Zaligmaker apart en bestraft Hem. Emotioneel geladen zegt hij het: Zo moet het niet! Niet in die weg. Niet op deze manier. Petrus spreekt uit wat de anderen ongetwijfeld ook gedacht hebben. Hij wil wel een Christus, maar niet Eén Die moet lijden, sterven en gedood worden. Maar dat zijn mensengedachten. Zo is Petrus als een duivel die tegenwerkt, als een aanstoot die in de weg ligt, waarover de Zaligmaker zou struikelen.

Waarom roept de lijdensaankondiging zo’n reactie op? Weet u het? Misschien wel uit eigen ervaring. Wat was het goed om aan de voeten van de Zaligmaker te verkeren. Een betere plek is niet denkbaar. Nadat u in al uw zonden, ellende en schuld in een weg van buigen Hem aangewezen kreeg als het Lam Gods. Nadat Hij verscheen als het Licht der wereld in de donkere nacht van uw verloren leven. Er is een Middelaar Die de afstand tussen de Heere en mijn ziel overbrugt. Er is er Eén Die de heilige, rechtvaardige God en de onheilige, onrechtvaardige zondaar bij elkaar brengt! Uw ziel sprong op van vreugde en u mocht onderwijs ontvangen uit de mond van de grote Leraar ter gerechtigheid. De ene keer vertroostend, dan weer bemoedigend, dan weer bestraffend, maar het was een goede tijd. En de verwachting? Het gaat van goed, naar beter, naar best. Alleen maar vooruit. Alleen maar meer worden. Maar, ‘van toen aan…’. Er brak een andere periode aan. Een periode van minder worden. Een periode van onbegrip. Een periode waarin meer en meer de nadruk kwam te liggen op de noodzaak van betaling. De hoogste Profeet is gaan onderwijzen over Zijn hogepriesterlijke bediening. Onderwijzen over de noodzaak van het bloed. Het is nodig dat de eer van God verheerlijkt wordt. Het is nodig dat voor elke zonde betaald wordt. Zonder betaling, zonder bloedstorting is er geen vergeving. Met alles wat er in het leven geweest is, moet u inleveren.

Onderscheid

Er is een onderscheid in het mogen leren dát de Middelaar gekomen is en het leren wáártoe de Middelaar gekomen is. Alleen een Borg Die moet heengaan, Die moet lijden, Die moet sterven voldoet. Zo wil God het. God eist betaling. God eist het leven.

Zo erg is de zonde dat er alleen in deze weg genade zijn kan. De ziel die zondigt, zal immers sterven? Het moeten leren dat er geen ander betaalmiddel, geen andere weg dan de weg van lijden en sterven alleen, verzoening met God geven kan, roept vijandschap op. Alles, werkelijk alles van mij moet er dan af. Niets kan meetellen in de weegschaal van Gods recht. Zo moet ik mijn leven verliezen. Anders is er geen behoud. ‘Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal om Mijnentwil, die zal hetzelve vinden’.

Bent u Petrus tegengekomen in uw hart? Let dan nog op één ding. De discipelen werden uiteindelijk allen aan Jezus geërgerd, maar Jezus niet aan Zijn discipelen. In Zijn onuitsprekelijke zondaarsliefde houdt Hij Zijn jongeren zelfs dan vast. Zo is deze volkomen Borg en Zaligmaker. ‘Hij weet wat maaksel wij zijn, gedachtig zijnde dat wij stof zijn’.

wordt vervolgd

Van toen aan begon Jezus Zijn discipelen te vertonen, dat Hij moest heengaan naar Jeruzalem, en veel lijden van de ouderlingen, en overpriesteren, en Schriftgeleerden, en gedood worden, en ten derden dage opgewekt worden. En Petrus, Hem tot zich genomen hebbende, begon Hem te bestraffen, zeggende: Heere, wees U genadig! dit zal U geenszins geschieden. Maar Hij, Zich omkerende, zeide tot Petrus: Ga weg achter Mij, satanas! gij zijt Mij een aanstoot, want gij verzint niet de dingen, die Gods zijn, maar die der mensen zijn.

Mattheüs 16:21-23

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen