De einden der aarde

Stelt u zich eens voor dat er een pick-up arriveert bij de Boezemsingel. Een groepje mannen springt van de laadbak. Dan trekken ze de laatste passagier eruit, onder luid protest. Het is een varken, vetgemest op de Veluwe. Een geschenk van de classis Barneveld.

Ondenkbaar toch? Maar op Papua gebeurt het. Bij de diplomering van 21 studenten van de theologische school wordt een varken afgeleverd namens (ik meen) de classis Bomela. Alle aanwezigen kunnen er maar niet over uit: ’Wah, wah, wah’. Een paar uur later verdwijnt het varken in de kookput. We hebben maar een klein hapje geproefd.

Of wat te denken van die nederzetting in Pass Valley, waar een prachtig kerkgebouw verrezen is, met een glimmende tegelvloer en mooie kerkbanken. De preekstoel staat centraal. En nog geen honderd meter verderop kruipen we in een grashut, bij een stokoude man die op zijn hurken een vuurtje aanblaast, en ons begroet met ‘wah, wah, wah’. Het blijkt het vroegere dorpshoofd te zijn, die als een van de eersten het Evangelie mocht horen toen ds. G. Kuijt dat ongeveer zestig jaar geleden kwam verkondigen.

Moderne media

Inderdaad, grote verschillen daar aan de einden der aarde. Maar ook veel wat herkenbaar is. Want na een reis die op woensdagmiddag begon, arriveerden we op vrijdagmiddag in ons gastenverblijf op de compound van de MAF. We kregen een kwartiertje om even te douchen. Toen vertrokken we weer, naar een conferentie van predikanten, evangelisten en ouderlingen. Vol interesse luisterde men naar Jan-Kees Kooijman, die in (volgens mij) foutloos en vloeiend Indonesisch zijn betoog hield over het evangeliseren in een tijd van moderne media.

Nou ja, in het gesprek na zijn lezing werd even de nuance aangebracht. In een kampong in de binnenlanden zullen de jongeren toch geen gevaar lopen met de digitalisering? Maar dat hadden we mis. De regering wil juist invloed hebben, ook in de vrijwel onbereikbare gebieden. Daarom wordt er gezorgd voor goed bereik. Ook aan de einden der aarde lopen jongeren met een mobiel in hun draagtas.

Uitverkiezing

Er was nog meer herkenbaar. Dat bleek toen ds. Mulder zijn referaat hield over de Dordtse Leerregels als ‘geloofsgetuigenis van de Heilige Schrift’. Niet iedereen in de zaal wist precies waar Dordrecht ligt, maar de boodschap van Dordt werd zeker herkend.

Een van de aanwezigen stelde een vraag over de predestinatie. En een andere predikant vertelde dat sommige van zijn gemeenteleden wat weg zwierven. Ze waren eens ergens anders gaan luisteren, en daar hoorden ze van een rijkere Jezus, want daar werd verteld dat Hij iedereen zalig maakt.

Dat herkende ds. Mulder ook vanuit de Nederlandse situatie. Hij mocht onderwijs geven over het werk en de verdienste van de Middelaar. En hoe de Heere Jezus moet worden gepredikt als een volkomen Zaligmaker voor volkomen zondaren. Dezelfde zorgen, en dezelfde boodschap, aan de einden der aarde.

Verwondering

Zo’n zestig jaar geleden begon ds. Kuijt een strip aan te leggen zodat er een vliegtuigje zou kunnen landen. Bij een steen naast die strip hield hij zijn eerste toespraak. Inmiddels zijn er zo’n zestig gemeenten, verdeeld over drie classes. Wat een wonder! In de kerk die daar verrees, preekte ds. Mulder over Zacheüs, en mocht ik de groeten overbrengen namens de kerk in Nederland.

Wat een verwondering! Jesaja 45:22 zegt het: ‘Wendt u naar Mij toe, alle gij einden der aarde, want Ik ben God, en niemand meer’. Vanuit Nederland gezien ligt Papua aan de einden der aarde. Maar, wacht eens: vanuit Papua gezien wonen wíj aan de einden der aarde. Wij hebben precies hetzelfde nodig als dat oude dorpshoofd in zijn grashut.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen