Bron

Dat was intensief werk. Dit werk gebeurde doorgaans door de vrouwen. Daar staan meerdere voorbeelden van in de Bijbel. Denk aan Rachel (Gen. 24) of aan de Samaritaanse vrouw (Joh. 4). De Israëlieten moesten naar de bron. Iedere dag weer opnieuw.

Een bekende bron in het Nieuwe Testament was de Siloambron. Tijdens het Loofhuttenfeest ging daar een priester met een gouden kruik naar toe om water te putten. Dat putten ging gepaard met het vreugdegezang: ‘Gijlieden zult water scheppen met vreugde uit de fonteinen des heils’ (Jes. 12:3). Vervolgens kwam hij terug in de tempel waar hij het water uit de kruik voor het aangezicht van de Heere uitgoot.

Waarschijnlijk ziet Jezus op deze gewoonte als Hij op de laatste dag van het Loofhuttenfeest daar een korte preek aan verbindt. ‘Zo iemand dorst, die kome tot Mij en drinke’ (Joh. 7:37-39). Zoals het water uit de bron gehaald wordt, zo ben Ík het Water van het leven. Zo íemand dorst… Jij? Geen behoefte aan water? Je wilt niet in leven blijven? Jij hebt je eigen dorstlessers?

Je hebt het Water uit deze Levensbron écht nodig. Het is onmisbaar. Water uit de geslagen Rots. McCheyne heeft daar een preek over geschreven. Hij schrijft: ‘Mozes sloeg op de rots en er kwam water uit. Het was geen nietig beekje. Het was voldoende voor al de duizenden van Israël. Zo ook het bloed van de Zaligmaker. Het is geen nietig beekje. Er zijn geen zonden die er niet door afgewassen kunnen worden. Geen zondaar die het niet bereiken kan. Reinig je dan in dit bloed’. Hij is de Bron. Zo iemand dorst…

Leestip: Johannes 7:37-43

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen