Gemeente-zijn in een tijd van nood

Lege kerkbanken

Wie heeft het niet ervaren als een in- en aangrijpende maatregel: er mogen alleen kerkdiensten gehouden worden waar naast enkele kerkenraadsleden, een koster en een organist, (bijna) geen gemeenteleden aanwezig mogen zijn? Lege kerkbanken staren predikant en ouderlingen aan, tenzij men het idee van een pastoor in Amerika overneemt, die foto’s van zijn gemeen­ teleden in de kerkbanken plaatste. Daarmee zal deze pastoor willen proberen zijn gemeente in het oog te houden, maar gaat het daarbij om de kern van het gemeente-zijn? Is bijvoorbeeld het gebruik van videobeelden van meerwaarde? Gaat het om het oog of om het oor?

Gemeente-zijn …

Wat houdt dat eigenlijk in: gemeente-zijn? Als het gaat over echt gemeente-zijn, dan komen we terecht bij de eerste christengemeente in Jeruzalem. Kenmerkend was het volharden in de leer van de apostelen (een leven naar Gods Woord), in de gemeenschap (het samenkomen en het delen van elkaars goederen), in de breking des broods (het samen eten en drinken, waarin een soort van familiezijn werd getoond, maar ook het houden van het Heilig Avondmaal) en in de (openbare) gebeden (zie Hand. 2:42). Men kwam vaak bij elkaar en deelde elkaars spullen in tijd van nood (vs. 44). God werd geprezen. Dat alles was zichtbaar, zodat het indruk maakte.

Het volk had gunstige gedachten over deze eerste christengemeente (vs. 47a). De uitwerking bleef niet uit: En de HEERE deed dagelijks tot de gemeente, die zalig werden (vs. 47b). Kortom: de gemeente was zichtbaar één in allerlei opzichten. Dat maakte jaloers. Wat een spiegel voor ons!

… in vroegere tijden van nood

Maar de satan zat niet stil. Er ontstonden tijden van nood. Er werden apostelen gevangen genomen. Het bond de gemeente echter nog meer samen. Vervuld met de Heilige Geest werd Gods Woord met nog meer vrijmoedigheid verkondigd en de gelovigen waren één hart en één ziel. Er werd met grote kracht getuigenis gegeven van de opstanding van Christus. Niemand had gebrek (zie Hand. 4:31-35).

Uit de geschiedenis van de kerk zijn meer voorbeelden te noemen van de rijke betekenis die een christelijke gemeente in tijd van nood mocht hebben, in het bijzonder in het Rome van vroeger.

Gemeente-zijn in de huidige tijd van nood

Op grond van het voorgaande kunnen lijnen getrokken worden naar gemeente-zijn in de huidige omstandigheden. Enkele aspecten noemen we.

Gezamenlijkheid

Gemeente - gemeenschap. Het samenzijn wordt de gemeente moeilijk gemaakt. Samenkomen kan (bijna) niet. Wat een zegen dat we leven in een tijd met zoveel technische mogelijkheden! Dan kan op afstand toch samenzijn ervaren worden. Allen horen we dezelfde predikant of ouderling, die de mond is van de gemeente tot de Heere en van de Heere tot de gemeente. Daartegenover wordt er geschud aan de pilaren van het gemeente-zijn als dezelfde technische middelen gebruikt worden om te gaan ’shoppen’. Het is toch een buitenkans om je geliefde predikant te horen? Maar raakt de gemeente dan niet in verstrooiing? Vinden we gemeenschap nog belangrijk?

Omzien naar elkaar

Van de eerste christengemeente leren we ook dat omzien naar elkaar kenmerkend is. Hebben we (ook de diaconieën!) alle eenzamen in het oog? De gezinnen die het (extra) moeilijk hebben? De families die geliefden hebben die ze niet kunnen bezoeken? De ondernemers en zzp’ers die in de problemen komen? Maken de diaconieën gebruik van de mogelijkheid om boodschappen te laten bezorgen zonder dat mensen gekort worden op hun uitkering ¹ ? Wat een uitnemende mogelijkheden zijn er toch om elkaar tot een hand en een voet te zijn! Laat ieder daarbij zijn plicht verstaan om, nu er niet meer gecollecteerd kan worden tijdens de diensten, diaconie (en kerk) van voldoende midden te voorzien. Bijkomend voordeel is dat het overmaken via de bank belastingtechnische voordelen kan hebben.

De waarheid

Er gaat wat van uit als er te midden van alle wanorde mensen zijn die gezamenlijk zekerheden mogen ontlenen aan het Woord: de zekerheid dat God regeert, ook en juist nu. Christenen hebben vanuit dat Woord een boodschap. Waarschuwend, vanwege de zonde die ten grondslag ligt aan alle ellende, omdat de zonde doet afwijken van de Schepper en van een heilzaam leven. Waarschuwend, omdat God buiten doen en denken is geplaatst. Waarschuwend, maar met bewogenheid. Heenwijzend naar de genade in Christus, omdat bij Hem zaligheid is te vinden voor afwijkers. Dan wordt Hij gerechtvaardigd in Zijn oordelen. Dan wordt goed van God gesproken, ook al straft Hij. Die boodschap hebben we niet voor onszelf te houden; de omstandigheden maken buitenstaanders menselijkerwijs gesproken vatbaarder om met hen in gesprek te gaan.

Gebed

Toch geloven we dat het ware gemeente-zijn nog dieper gaat. De gemeenschap is pas voor Gods heilig aangezicht écht gemeenschap en Kerkzijn. Rondom het Woord, maar vooral in het gebed. Over aardse kerkmuren heen, over grenzen heen, over oceanen heen. Opdat zij allen één zijn, gelijkerwijs Gij, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zijn, opdat de wereld gelove dat Gij Mij gezonden hebt (Joh. 17:21). Ja, opdat de wereld gelove …

Noot

1. Het is wel verstandig de betreffende uitkeringsinstantie te vragen welk beleid men voert.

Waarschuwend, omdat God buiten doen en denken is geplaatst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen