Bij de val van Rutte IV

Vorige week vrijdag is er vrij plotseling een einde gekomen aan het kabinet Rutte IV. Het kabinet heeft om zo te zeggen nooit goed in zijn vel gezeten. Van meet af aan had het iets strompelends, zoals bij een wandelaar die zich opmaakt voor een flinke tocht, maar die al bij de eerste stappen merkt dat zijn schoenen te krap zitten, waardoor er zich een blaar ontwikkelt. Als zich onderweg ook nog eens allerlei obstakels voordoen, is het snel gedaan met het plezier dat de wandeltocht zou moeten bieden. Je snakt naar het einde.

En obstakels waren er – deels als erfenis van de eerdere kabinetten waaraan de premier leiding gaf: de kwestie ‘Groningen’ en de toeslagenaffaire. Daar kwam het stikstofprobleem bij, evenals de vluchtelingenproblematiek. Al deze obstakels moesten worden genomen door coalitiepartijen die deels laag scoorden bij de Provinciale Verkiezingen, waardoor het kabinet niet meer zomaar kon rekenen op veel sympathie in de Eerste Kamer. De recente verkiezingsuitslag bracht vooral het CDA in de problemen. Premier Rutte besefte dat het kabinet op de langere termijn niet te redden viel en dat het voor de VVD het beste was het te laten struikelen op een thema waarop deze partij zich het sterkst zou kunnen profileren: de problematiek van de vluchtelingen. Het was tijd dat het politieke landschap werd opgeschud.

Dat laatste lijkt zondermeer te gaan gebeuren. Allereerst omdat de premier zelf de politiek gaat verlaten. Twee prominente CDA-ers, Hugo de Jonge en Wopke Hoekstra, zullen hun partij evenmin gaan leiden. Als ik dit schrijf, is het de vraag of D66-leider mevrouw Kaag dat zal doen. Het politieke landschap zal dus veranderen. De grote vraag zal zijn wie met wie gaat regeren. Wellicht rekende Mark Rutte (en rekent de VVD nu) op een verkiezingsoverwinning van zowel VVD als BBB. Wellicht zou het CDA bij hen aan kunnen haken, om zo een enigermate ‘rechtse’ meerderheid te komen.

Wie dit op zich in laat werken beseft echter dat de risico’s van een huwelijk met de BBB groot zijn. BBB heeft geen regeringservaring en een reprise van het echec van kabinet Balkenende I met de partij van Pim Fortuyn is niet ondenkbeeldig.

Was het dan ook wijs van Mark Rutte om in de laatste week voor de vakantie te opereren zoals hij deed? Was het niet beter geweest zichzelf en de andere partijen eerst wat rust te gunnen voordat hij spijkers met koppen wilde slaan? Edmund Burke raadde het parlement van Parijs in het revolutionaire en oververhitte Frankrijk van 1795 aan om, zoals men dat in Engeland gewoon was, tijdens zomers een gezonde afstand te nemen van het hectische politieke bedrijf, om meer overzicht te krijgen en om met een frisse blik naar de problemen die spelen, te kunnen kijken.

En inderdaad: wie kent dat niet, dat de dingen in een ander licht komen te staan als de menselijke geest wat tot rust komt? Je ziet oplossingen die je in je bijziendheid niet of nauwelijks zag. Het lijkt me dat niet alleen vakantie en rust van tijd tot tijd heilzaam en broodnodig zijn. Dat geldt ook voor iets wat we volstrekt aan het vergeten zijn: de oriëntatie op God, die wijsheid geven moet en ook daadwerkelijk geeft, áls men zich op Hem oriënteert.

In zijn uitleg van Psalm 101 schrijft Luther over David. Een koning is, wil hij slagen, aangewezen op wat God doet en laat: ‘De heidenen die niet konden weten hoe het komt dat de ene vorst slaagt en de andere niet, wezen dit toe aan de Fortuna of het Geluk en maakten van haar een godin, die ze bijzonder eerden. Dat geldt vooral voor de voornaamste heersers in Rome. De allerverstandigsten onder hen, zoals Cicero, spreken over een goddelijke inspiratie en komen tot de conclusie dat nog nooit iemand uit eigen kracht een groot man geworden is, maar altijd vanwege een bijzondere ondoorgrondelijke ingeving en ‘inblazing’ van de goden. Zij zagen wel hoe apart het gaat. Iemand die nog niet de helft van de gaven bezit van een ander, ja nog niet het zevende ervan, krijgt soms veel voor elkaar, terwijl de ander met al zijn wijsheid vastloopt. Het is zoals een Duits spreekwoord zegt: Wie het geluk heeft, is het gegeven om de bruid in zijn huis te brengen. En vooral moet er een goddelijke hand in het spel zijn, willen mensen als David (dat wil zeggen godzalige, christelijke vorsten) regeren, die zowel God dienen als aan de mensen leiding weten te geven.’

Wie zou in een onoverzichtelijke wereld niet daarop hopen?!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen