Uit het Kijkvenster

Indonesië, de gordel van smaragd — Revolutie in Indonesië en In Busland — Ambon en de Ambonnezen — De brochure van prof. mr. Gerbrandy

Het iS niet onze gewoonte het venster te openen naar de zijde „Buitenland". WIJ hebben binnenslands voldoende stof tot overwegen en leren en dan bliijft er voor 't buitenland niet veel ruimte meer over. Onder 't buitenland moeten wij sedert december 1949 ook Indië rekenen thans Indonesië geheten. Ge kunt er echter maar niet los van komen. Wij hebben er zoveel goed werk gedaan, 't Was een gordel van smaragd. Nu is het er een revolutionaire bende, zoals te voorspellen was. Maar 't gaat je als Nederlander toch aan het hart. Ook zitten er miljoenen nederlands geld in de cultures. En dat schone eilandenrijk is zo ver weg en wij zijn er uitgerangeerd.

In 1917 kwam in Rusland de revolutie op; er waren bolsjewiki en mensjewiki. Weet U het nog ? Men kan dit jaar het 40 jarig jubileum vieren. Dan moeten de russen maar niet denken aan de talloze doden... aan al het leed en de tranen! Welnu, heel wat nederlanders hadden hun geld geheel of voor een groot deel in russische effecten belegd, russisohe sporen b.v. Toen kwamen de communisten aan het roer en zij gaven een schrap door al die schulden, zij erkenden geen effectenschuld. Daardoor is menig gezm tot de bedelstaf gebracht. Te sterk uitgedrukt? Voor de oude mensen die hun kapitaaltje zagen wegzinken was het de genadeslag, zij werden de „nieuwe armen" genoemd. Over de beweegredenen om toen zijn geld aan rusland te lenen spreken wij nu niet; het feit ligt er. Zal het met Indonesië ook zo gaan?

Zal het met Indonesië ook zo gaan? Naar mijn persoonlijke mening is dit al weer een van de vele gevaren en nadelen die ons land bedreigen en die de tijden zo somber maken. De Heere kan het verhoeden, maar er staan m.i. vele moeilijkheden vlak voor de deur van Nederland. Dan ziet een volk naar zijn regering op, maar die kenmerkt zicil ook al niet door een fors beleid. En het volk zelf leeft in een roes, is als de kinderen die op straat spelen; die dragen — gelukkig — geen vraagstukken mee. In zulke bewogen tijden hebben wij flinke staatslieden nodig, bekwame, ernstige mensen. Die zijn al heel dun gezaaid; wij lopen meest maar achter de feiten aan. 1957 zal ons nog heel wat te zien geven.

Waar niet is verliest de keizer zijn recht. Dat zegt het spreekwoord. Maar de oude notaris maakte mfl er op attent, dat dat recht in zulk een geval juist het enige is dat de keizer overhoudt. Ja 't is waar. Het recht kan verdrongen worden, maar het blflft om gehoor roepen.

Wij hebben nu al enkele jaren de kwestie-Ambon. In enkele kampen hebben wij de Ambonnezenfamilies gehuisvest, nadat nederland niet geneigd was de demobiliserende ambonezen, die altijd trouw voor nederland hadden gevochten tegen de japanners, naar Ambon terug te laten gaan. Zij eisen zelfstandigheid m Ambon. De regering acht dat niet mogelijk, tenzij men er een oorlog om riskeert. Aan deze zaak is weer nieuwe aandacht geschonken door een pittige brochure van het A.R.-Kamerlid en oudminister te Londen, prof. mr. P. S. Gerbrandy. Daar aan moet een artikeltje gewijd worden.

Besluiten wij thans met de erkenning, dat de houding van de ambonezen in het kamp te West-Kapelle op Walcheren, zeer onbehoorlijk is. Men wil niet werken wil ook geen steun van de regering ontvangen, weigert de kinderen melk, die gebracht wordt, te geven en zo al meer. Dat is een hopeloos verzet. Met geweld zal daar verandering in gebracht moeten worden. De burgemeester van West-Kapelle meent te weten, dat zij met geld gesteund en gestijfd worden door de Stichting „door de eeuwen trouw", die voor het recht der ambonezen opkomt. Is dat vermoeden juist, dan kan ik dat niet prijzen. Men kan volkomen zgn recht behouden, maar op zeker moment het niet tot gelding kunnen brengen, door vsriens schuld dan ook. Maar dan mag niemand recalcitrant zfln, hoeveel onrecht er ook in 't verleden ligt.

Wij zullen echter uit prof. Gerbrandy's brochure iets mededelen. Hem ligt het recht van Ambon zwaar op het hart. En vele rechtsgeleerden uit en bulten de antirev. kring stenmien met hem in. De schrijver was door het Ant. rev.

De schrijver was door het Ant. rev. partijblad Nederl. Gedachten om een artikel over Ambon gevraagd. Toen hij het artikel inzond werd het geweigerd omdat het te lang was en omdat de redactie het er niet mede eens was. Daarom liet prof. Gerbrandy het nu als brochure by Kok in Kampen verschonen.

Waarnemer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen