Buitenland

Raket naar de maan

Als men de officiële Russische mededelingen mag geloven, dan zijn Russische geleerden er zondagavond in geslaagd, een houder met instrumenten op de maan te doen landen. De bolvormige houder, die 390 kilogram woog, zou vervoerd zijn door een meertrapsraket van byna 1400 kilogram, die door een nieuv.' type brandstof werd aangedreven. In de houder bevonden zich instrumenten om het magnetisme van de aarde te meten, voorts drie radiozenders die de waarnemingen in de wereldruimte uitzonden.

De raket werd zaterdag gelanceerd. Toen gebleken was, dat ze in haar baan was gekomen, werd het tijdstip berekend, waarop de raket op de maan zou landen. Dat zou eerst later geweest zijn, maar bij nadering van de maan bleek de raket haar vaart te versnellen als gevolg van de aantrekkingskracht van de maan. Daarop werd bekend gemaakt dat de raket tegen de maan zou botsen om twee minuten over 10. Inderdaad hebben vele radiostations zowel in het Westen als in het Oosten kunnen controleren dat de signalen van de raket om twee minuten over 10 plotseling ophielden. Enig bewijs voor het feit, dat de raket werkelijk op de maan is aangekomen, is er verder niet, maar wel hebben geleerden uit de gehele wereld bevestigd dat dit inderdaad zeer waarschijnlijk is.

Volgens de Russische berichten was de raket voorzien van een metalen vlag die door de explosie van de raket niet vernietigd kon worden. Zijn deze feiten juist, dan zou er thans op onze aardsatelliet een vlag liggen met de inscriptie: „U.S.S.R., september 1959". Of dit inderdaad zo is, zal pas gecontroleerd kunnen worden als men erin slaagt, een mens naar dit hemellichaam te zenden. We wagen te betwijfelen, dat dit mogelijk is, al staat men tegenwoordig voor niets. Wie zou ooit voor mogelijk gehouden hebben dat de mens erin zou slagen, een kunstmaan in een baan om de zon te brengen of een raket op de maan te doen landen ? Hoe het dan ook zij, de Russen hebben het bewijs geleverd dat wetenschap en techniek in de Sowjet-Unie op hoog peil staan. De Russen waren de eersten die een kunstmaan lanceerden (4 okt. 1957), ze waren de eersten die een schot op de maan waagden, (dat overigens mislukte, maar de kunstmaan kwam toen in een baan om de zon), (2 jan. 1959) en thans hebben ze de primeur van een raket naar de maan. Men kan natuurlijk zeggen: ik moet het eerst zien en de Russische beweringen zijn oncontroleerbaar, maar wat voor hen pleit is dan toch de juistheid waarmee ze van te voren het tijdstip van de aankomst wisten te berekenen.

De Amerikanen hebben de Russen geprezen om deze prestatie, maar ze konden niet nalaten op te merken dat het moeilijker is, een kunstmaan in een baan om de maan te brengen, dan een raket op de maan te doen landen. Dat eerste hebben de Amerikanen reeds geprobeerd (17 aug. 1958) en binnenkort zullen ze opnieuw een poging wagen. Deze poging kan zeer wel slagen, maar dan is het nog een feit, dat de Russen hun voor zijn geweest. Het is nu eenmaal een kwestie van prestige. Dat blijkt ook uit het feit, dat de raket naar de maan werd afgeschoten aan de vooravond van Chroestsjows bezoek aan de Verenigde Staten. De vorige poging om de maan te bereiken werd ondernomen, toen Mikojan op het punt stond naar Amerika te gaan. De Russen schijnen er plezier in te hebben, te tonen wat ze waard zijn, voordat ze met hun politieke tegenstanders gaan praten.

Het is echter niet waarschijnlijk dat president Eisenhower zich door dit succes zal laten overbluffen. In feite is het immers zo, dat Amerika niet ver achter staat bij de Sowjet-Unie, maar dat beiden vrijwel gelijkwaardig zijn op militair-technisch gebied. Veel invloed op de besprekingen zal de raket naar de maan dan ook niet hebben. Dat hier twee leiders van wereldmachten tegenover elkaar staan, die in staat zijn elkaar volledig te vernietigen, was van te voren al bekend. Een geslaagd schot op de maan kan alleen een tijdelijke voorsprong voor de Russen betekenen en Amerika kan zijn achterstand in een tijd van enkele dagen weer ingehaald hebben. Het is alleen gelukkig, dat de wereldvrede niet afhankelijk is van de militaire positie van een der grote mogendheden, anders had het kruit allang vlam gevat.

Chroestsjow in Amerika

De Russische premier en partijleider Chroestsjow is dinsdagavond met zijn gezin in Amerika aangekomen, waar hij bijna twee weken lang de gast zal zijn van president Eisenhower om met hem de wereldsituatie te bespreken. Hij zal er verschillende bedrijven en instellingen bezoeken en onder meer ook de vergadering van de Verenigde Naties toespreken, die juist dezer dagen in gewone zitting bijeengekomen is.

Op de avond van de eerste dag heeft president Eisenhower zijn gast een diner aangeboden en daarbij een toespraak gehouden, waarin hij de hoop uitsprak, dat dit bezoek zal bijdragen tot een betere verstandhouding tussen Oost en West. Chroestsjow heeft deze toespraak beantwoord met een redevoering waarin hij wees op de mogelijkheden van vreedzaam naast elkaar leven of in een oorlog gewikkeld worden, waarbij geen van beide partijen als winnaar uit de strijd zou komen. Hij gaf toe dat Amerika rijker is dan de Sowjet-Unie, maar vond deze rijkdom erg betrekkelijk, omdat Rusland en Amerika morgen even rijk kunnen zijn en Rusland misschien overmorgen nog rijker.

De kans dat de beide staatslieden erin slagen een betere verstandhouding tussen Oost en West te scheppen, moet niet worden overschat. Daarvoor zijn de tegenstellingen tussen het communisme en de vrije wereld te groot.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen