Raad Middelharnis vol onbegrip over RIAGG's voorkeur voor Dirksland

Het bericht dat het RIAGG (Reg. Instituut voor Ambulante Geestelijke Gezondheid) zijn kantoor in Dirksland wil vestigen en in die gemeente voor de te plegen nieuwbouw al grond in optie heeft, heeft in Middelharnis' gemeenteraad nogal wat ongeloof en verbijstering gewekt Ongeloof dat een zichzelf respecterend Instituut zomaar uit een onderhandelingsfase met de gemeente Middelharnis wegstapte en verbastering omdat de stichting van het RIAGG kantoor buiten de centrumgemeente zeker niet in het belang van de cliënten wordt geacht.In de donderdagavond gehouden raadsvergadering was het mevr. van Eck-Knape die de kat de bel aanbond en het College wat kritische vragen stelde over het kennelijk ophanden zijnde vertrek van het RIAGG uit Middelharnis. Haar informatie luidde dat het omwille van gebrek aan medewerking van de zijde van Middelharnis' College zou zijn dat het RIAGG vestiging in Dirksland prefereert en daar wilde mevr. van Eek in een vijftal vragen graag opheldering over. Eén daarvan was de vraag waarom er niet voortvarend is opgetreden of kon worden opgetreden.De raadsvoorz. burg. van Welsenis meende daar een klip en klaar antwoord op te kunnen geven. Daarin herinnerde hij aan RIAGG's aanvankelijke belangstelling voor de oude secretarie, welke belangstelling zo serieus werd geacht dat de gemeente er — naar wens van het RIAGG — voor zorgde de secretarie eind december 1986 ontruimd te hebben. Aan de vraag de optie na die datum opnieuw te verlengen meende de gemeente niet te kunnen voldoen omdat het Notariskantoor zich als serieuze koper had aangediend en zekerheid verlangde.Het RIAGG werd vervolgens geïnteresseerd voor huisvesting in een nieuw te bouwen kantoorpand tegenover het gemeentehuis, zo liet burg. van Welsenis weten maar tot zijn verbazing had het RIAGG gewenst dat het kantoor enkele meters verder van de weg zou komen. Onbegrijpelijk kwam het de voorz. voor dat het RIAGG vestiging op zo'n unieke lokatie liet afweten en zich kennelijk in Dirksland, in een woonomgeving wil vestigen, waarbij de voorz. zich afvroeg hoe het daar gesteld zal zijn met de privacy van de cliënten, terwijl ook de bereikbaarheid met het openbaar vervoer niet die is die in Middelharnis aanwezig is. Door het RIAGG is overigens geen enkele opheldering over de overstap naar Dirksland gegeven en ook over dat stilzwijgen verbaasde de voorz. zich hogelijk. Dhr. van Welsenis toonde zich dan ook verbijsterd over die handelswijze en graag zegde hij de raad toe alsnog met het RIAGG in kontakt te treden in een pogen het bestuur ervan te overtuigen dat vestiging in Middelharnis om praktische redenen en omwille van het Streekplan te prefereren is boven vestiging inDirksland. Het leek de voorz. trouwens toe dat ook de medewerkers van het RIAGG, die immers weten waar hun dienten vandaan komen en zich dikwiljs met het openbaar vervoer verplaatsen, tegen vestiging in Dirksland bezwaar zouden moeten maken.De raad bleek zich na de uitleg door de voorz. niet onbetuigd te laten. Zo suggereerde mevr. van Eek het voornemen van het RIAGG bekend te maken aan het Ziekenfonds, het bestuur van hetRIAGG en de Inspectie Geestelijke Volksgezondheid omdat ze, aan de hand van 's voorzitters beantwoording de indruk had gekregen dat de beslissing door een kleine groep genomen is.Alsnog overleg met het RIAGG werd voorgesteld door de heren Hoogzand en v. d. Ketterij en zo suggereerde ook dhr. Kersbergen. Deze laatste geloofde dat er tot dusver is gesproken met medewerkers van het RIAGG, waarom het hem goed leek kontakt op te nemen met het Bestuur van het RIAGG. Zo geloofde dhr. Kersbergen ook dat de brief waarin het RIAGG het beëindigen van het overleg met Middelharnis had aangekondigd door medewerkers was geschreven en dat de voorz. en de secretaris daar gauw hun handtekening onder hebben geplaatst.De voorz. zegde toe het alsnog op een taktisch overleg met het RIAGG aan te sturen, zonder „zout in de wonde te willen strooien". „Onzerzijds is geen sprake van een misplaatst chauvinisme maar een voorziening als deze hoort op een eiland als het onze centraal gelegen te zijn", zo verwoordde de voorz. het gevoelen van de gehele raad.„We zullen alsnog proberen het voornemen te keren en desnoods bezwaar aantekenen tegen verlening van een bouwvergunning in Dirksland", verklaarde de voorz., overigens in de hoop dat dat paardemiddel niet zal behoeven te worden toegepast.In een schrijven aan B en W had het RIAGG laten weten „uitermate teleurgesteld" te zijn door de gang van zaken. Na 4 jaar onderhandelen was de voortdurende onduidelijkheid rond een verantwoorde huisvesting te Middelharnis niet langer acceptabel geweest om welke reden snel een oriëntatie t.a.v. een lokatie in Dirksland had plaats gevonden.