Jan van der Valk nog puntjegaaf na 42 jaar straten maken

Terwijl hij voortaan , voor zulke uitstapjes alle tijd beschikbaar heeft, want Jan is kortelings in de VUT gegaan. Tientallen jaren zag hij z'n omgeving vanaf kniehoogte maar dat niveau heeft hij tot fietszadelhoogte opgekrikt en 't mag gezegd dat dat Jan uitstekend bevalt, hij gaat zich zeker niet vervelen.

Nog maar 14 was'ie toen hij, kind uit een nestje van 11, tot de arbeid geroepen werd, vader Piet van der Valk, een man met weliswaar wat zwakheden maar met een groot vakmanschap, was zelf straatmaker bij de gemeente en daar kwamen ook Jan en broer Joop terecht. Jan, een scharminkel dat op z'n 18e nog maar 55 kilo woog, maar wat'ie aan gewicht tekort kwam hield'ie aan taaiheid over. Denk niet dat'ie krimp gaf als'ie op 't karwei met uiterste inspanning twee zware grondplanken had aangesleept en vader Piet hem opdroeg ook die andere 25 'even te langen'... de werklust en de snaakse humor, Jan nam ze over, maar al jong nam hij zich voor nooit in 's mans zwakheden te zullen vervallen.

Jan werd een straatmaker aan wie je zelfs in de heetste zomer geen flesje bier kon slijten, hij heeft 't zelfs nooit willen proeven, en een rokertje heeft hij nooit opgestoken. Een rijbewijs heeft hij nooit willen bezitten want hij wist, dat auto's de lucht vervuilen en daar wenste hij niet aan mee te werken. Z'n overtuiging kennend heeft de gemeente hem toen een electrowagen toebedacht en lang is'ie daar de straten mee doorgegaan, van karwei tot karwei. De laatste jaren waren dat voornamelijk reparaties en vooral aan repareren heeft hij grote waarde gehecht want daar maak je het beroerdste plaveisel weer gaaf mee. Waar Jan aan 't werk geweest was liet hij z'n stempel na in de vorm van onberispelijk vakwerk. Soms echt sierstraatwerk dat'ie 's avonds thuis ontworpen en uitgedacht had. Een bewoner van de Voorstraat heeft het de gemeente eens waarderend laten weten, vol bewondering voor de ijver van de broers Van der Vallc, per minuut hadden ze 36 stenen van 4 kilo elk weggelegd, zo had hij vanachter de ruiten waargenomen.

Jan heeft jarenlang op karwei 't hoogste lied gefloten, kunstfluiten kan'ie als de beste, hij stapte altijd monter uit bed, blij met de nieuwe dag en de gezondheid die hem weer gegeven werd en toen was er op 19 juni het afscheid van het werk.

het werk. Vrouw Tini werd als een prinses van thuis opgehaald met een bespannen rijtuig en Jan werd van 't karwei in de Dirk Bosstraat opgehaald. Daar heeft'ie nog gauw twee tegels in de stoep aangebracht die tot in lengte van dagen aan z'n straatmakerschap zullen herinneren.

Ten gemeentehuize is toen afscheid van hem genomen, met alleen maar waarderende woorden en mooie cadeaus. Overleg met vrouw Tini had duidelijk gemaakt dat Jan geen plezier kon worden gedaan met een vliegtocht boven Flakkee: „hie geeft zelfs z'n schoenen niet mee", had Tini bezworen, 't Is een mooie tuinbank geworden.

Daarop gezeten kan Jan z'n loopbaan nog'es mstig overdenken. Hoe hij als 'kwaejoon' begon en wel'es een tik voor de bol kreeg wanneer er wat fout was gegaan, als er met 't trilmachien gewerkt was, zó enthousiast dat er bloempoten waren gesneuveld, maar Jan was zelfs daardoor niet uit z'n humeur te krijgen. Naar meisjes heeft'ie nooit meer gefloten nadat'ie Tini Holleman uit Sommelsdijk had ontmoet. Ze is z'n vrouw geworden en ze schonk hem twee dochters die de familie weer hebben verrijkt met twee kleinkinderen.

Jan van der Valk en z'n Tini zijn aldus twee heel gelukkige mensen, evenwichtig en bescheiden, met, aan de Kastanjelaan 23 een keurig 'spulletje'. „Al had ik maar een half been dan zou ik de heg nóg knippen", verzekert Jan, en geloof het maar.

Ze hebben bij de gemeente wat node afscheid van hem genomen, maar hij loopt z'n oud­collega's wel weer'es tegen het lijf. Bovendien blijft hij lid van de personeelsvereniging op de

Bovendien blijft hij lid van de personeelsvereniging op de avondjes waarvan Jan een van de weinige klanten is voor limonade en een grote koek, zoals hij die levenslang om half twaalf 's ochtends heeft verorberd en nóg maar weegt'ie 72 kilo.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen