Vrede op aarde?!

Het zou zomaar de vraag kunnen zijn van iemand die terugkijkt op dit bijna voorbij gegane jaar 2022. Waar we aan het begin van dit jaar ons nog in de coronacrisis bevonden en allerlei nieuwsberichten over dit onderwerp elkaar voortdurend afwisselden, werden we onverwachts op 24 februari opgeschrikt door het nieuws dat Rusland met een militair offensief was binnen gevallen in Oekraïne. We hoorden aangrijpende berichten over gesneuvelde militairen en we schrokken van berichten over oorlogsmisdaden tegen burgers. En wat zijn de gevolgen groot! Door de sterk gestegen energieprijzen, prijzen van levensmiddelen en de hoge inflatie zijn er plotseling velen die grote financiële zorgen hebben.

Denk ook aan de desastreuze gevolgen van de sterk verminderde export van graan uit Oekraïne naar derdewereldlanden in Afrika, die voor hun voedselvoorziening in hoge mate hiervan afhankelijk zijn. Vrede op aarde?

Ook in een ander opzicht gaat het er in deze wereld niet echt vreedzaam aan toe in onze tijd. Christelijke geloofsopvattingen schuren in toenemende mate met het seculiere denken van de meerderheid in West-Europa. De ruimte om het Woord van God publiek na te spreken, als het gaat over belangrijke ethische zaken als huwelijk en seksualiteit, wordt helaas steeds kleiner. De onverdraagzaamheid ten aanzien van Bijbelgetrouwe christenen neemt zonder meer toe. Soms kan de vraag klemmen: van welke samenleving zullen onze (klein)kinderen over 25 jaar deel uitmaken? Zal er voor hen nog ruimte zijn om de Heere te dienen naar Zijn Woord?

En laten we (last but not least!) niet vergeten als kerk(en) de hand in eigen boezem te steken. Want hoe is het in de kerk? Hoe is het in onze gemeente(n)? Heerst daar helaas soms ook niet een geest van verdeeldheid en polarisatie? Soms piept en kraakt het in spreekwoordelijke zin aan alle kanten in dit opzicht in de kerk. En ja, nog steeds is er ook die verdrietige en zondige werkelijkheid van de kerkelijke verdeeldheid onder hen die hetzelfde Woord van God en ook dezelfde belijdenis van de Reformatie van harte liefhebben en daarnaar verlangen te leven. Terwijl het juist in de kerk zo anders zou moeten zijn door de komst van Jezus op aarde.

Toch hoeven we ons over al deze dingen ten diepste niet te verwonderen in het licht van het Woord. Integendeel, ze bevestigen in een bepaald opzicht juist de waarheid van dat Woord. Al deze feiten zijn het gevolg van de grootste crisis uit de wereldgeschiedenis: onze zondeval. Wij zijn mensen die éénmaal in volle vrede met God, onze naaste en de schepping door Hem geschapen zijn in het paradijs. Maar we zijn in opstand tegen Hem gekomen. En wanneer wij ons losmaken van de God van de vrede, welke vrede op aarde valt er dan nog te verwachten? Het tegendeel is bittere werkelijkheid: wij zijn van nature geneigd om God en onze naaste te haten (antw. 5 HC). En dat wordt dan ook zichtbaar. In ons eigen hart en leven allereerst. En evenzeer rondom ons. Wat een redenen tot hartelijke verootmoediging voor Gods aangezicht.

Een gezegend Kerstfeest begint altijd op díe plaats, voor het eerst en steeds weer: knielend aan Zijn voeten. Met een gebroken hart buigen onder Zijn recht én bedelen om Zijn genade.

Wat een wónder dat het Kerstfeest geworden is! In deze totaal verloren wereld heeft God Zijn eniggeboren Zoon gezonden. Het is een wonder wat onbegrijpelijk is én blijft. ‘Want alzo lief heeft God de wereld ge- had, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.’ (Joh. 3:16). Christus is de grote Gave van de genade van de drie-enige God. De Zoon van God is Mens geworden om verloren mensen weer met God te verzoenen. Daarom hebben de engelen in de kerstnacht als een machtig leger gescandeerd, vol verwondering over de geboren Zaligmaker: ‘Ere zij God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.’ (Luk. 2:14).

Hij kwam op aarde om vrede te verwerven. Maar juist daarvoor moest Híj lijden en sterven. Over de kribbe van Bethlehem hangt daarom al de schaduw van Zijn kruis, zo las ik ergens. Maar in Zijn liefde voor de eer van Zijn Vader en de zaligheid van de Zijnen heeft Hij alles volbracht. Hij heeft voldaan aan al de eisen van Gods gerechtigheid als Borg voor zondaren. Zo heeft Hij door Zijn kruisdood en opstanding vrede verdiend. Allereerst de vrede met God voor zondaren door het bloed van het kruis (Kol. 1:20). Maar als vrucht daarvan ook vrede met onze naaste. Ja, zelfs vrede met de schepping. Omdat Hij de vloek die op de schepping rust (Gen. 3:17) op Zich genomen heeft. Het Kind van Bethlehem is dé grote Vredevorst!

Niet alleen door vrede te verdienen maar ook door ze toe te passen in zondaarsharten door de kracht van Zijn Woord en Geest. Hij overtuigt van zonde, maar Hij werkt en versterkt ook het geloof in Zijn Naam. Zodat verslagen zondaarsharten vrede met God vinden in Zijn volbracht Middelaarswerk. Rustend op Zijn Evangeliebeloften. Hopend op Zijn heil. In hartelijke liefde voor Hem. Dat is de échte vrede op aarde, die alle verstand te boven gaat (Fil. 4:7). Het hart van Gods kind kan er soms zo vol van zijn. En juist dán zingt u het vol verwondering mee: ‘Ere zij God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.’ Want Kerstfeest is Christusfeest; voortkomend uit het eeuwig welbehagen van de drie-enige God.

Zo komt er vrede op aarde door de komst van de Zaligmaker. Zeker, dat is en blijft hier altijd ten dele. De wereld blijft in deze bedeling een tranendal, zonder de zegeningen te ontkennen of te veronachtzamen die God ons in het hier en nu geeft. Maar de vólle vrede staat nog uit. Ze komt op de jongste dag van de wereldgeschiedenis. Als Christus voor de tweede maal op de aarde komt. Maar dan om te oordelen de levenden en de doden. Om al Zijn vijanden te verdelgen en al de Zijnen eeuwig Thuis te halen. Hij zal Gods schepping reinigen door vuur van de zonde en van alle gevolgen daarvan. En dán wordt het werkelijkheid: ’t zachtmoedig volk zal eens de volle vrede genieten, in de zoetste rust verblijd...(Ps. 37:6 berijmd). In dat machtige perspectief van het heilswerk van de drie-enige God staat ook Kerstfeest 2022.

Vrede op aarde? Wie deze werkelijkheid alleen met natuurlijke ogen beziet kan denken dat we daar verder vandaan zijn dan ooit. Maar wie, verlicht door Gods Geest, ze met ogen van het geloof ziet, weet: het is juist díchter bij dan ooit! ‘Want de toekomst des Heeren genaakt.’ (Jak. 5:8b). Vrede op aarde!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen