Spraakverwarring

Het begin van de grote verscheidenheid in talen ligt bij de torenbouw van Babel (Gen. 11: 1-9). De mensen op aarde maakten zich samen groot tegen God. Daarom verwarde de HEERE hun spraak, zodat de samenwerking in het kwaad niet langer kon worden voortgezet. Men sprak elkaars taal niet meer.

Men sprak elkaars taal niet meer. Een lezer van De Waarheidsvriend merkt op dat er verder in de Bijbel geen sprake lijkt te zijn van een taalbarrière. Alleen in Handelingen 2 komt het thema terug. Waar is voor het overige de spraakverwarring gebleven? Abram kwam uit Ur der Chaldeeën, maar kon blijkbaar gesprekken voeren met de farao van Egypte. De twee Israëlische verspieders konden in Jericho met de Kanaänitische Rachab enkele goede afspraken maken. De profeet Elisa en zijn knecht spraken met Naäman uit Syrië en de boodschap was hem volstrekt duidelijk. Zo zijn er veel meer voorbeelden te noemen.

Tolk
De Bijbel besteedt in deze geschiedenissen geen aandacht aan het verschil in taal. Dit moet ons echter niet bevreemden. Meestal is de kwestie van geen enkel belang voor de boodschap of de lijn van de vertelling. Slechts hier en daar wordt de taalbarrière genoemd.
In oordeelsdreigingen heten de vijanden een volk met een onbegrijpelijke spraak (Deut. 28:49; Jes. 33:19; Jer. 5:15). Volgens Psalm 114: zijn de Egyptenaren een volk met een vreemde taal. In de geschiedenis van Jozef ontdekken we een van de oplossingen voor dit probleem. Genesis 42:23 maakt namelijk melding van een tolk. De zonen van Jakob herkennen in de onderkoning van Egypte niet hun broer Jozef. Hij herkent hen wel, maar laat dat nog niet merken. Om geen argwaan te wekken, moet de vertaler gewoon zijn werk blijven doen.
Vervolgens biedt 2 Koningen 18 ons enige informatie. Eljakim vraagt in vers 26 aan Rabsaké om Syrisch te spreken, zodat het volk op de stadsmuur het niet zou kunnen volgen. Zelf kent Eljakim die vreemde taal wel, maar dat is geen gemeengoed. Rabsaké spreekt echter met opzet in het Hebreeuws om het volk op te hitsen. Hieruit blijkt dat men ook in die tijd vreemde talen kende, in elk geval in politieke kringen. De mensen waren vroeger heus niet minder intelligent dan nu. Sommigen wisten zich verschillende talen eigen te maken.

Talenwonder
Ten tijde van het Nieuwe Testament waren internationale reizen niet vreemd. In het grote Romeinse rijk behoorden buitenlanders tot het gewone straatbeeld van een stad. De drie talen op het bordje aan het kruis van Jezus typeren deze situatie treffend (Joh.19:20). Voor de autochtone Joden was er het Hebreeuws (of Aramees). De wereldreizigers hadden het Grieks als voertaal. Romeinen bedienden zich van het Latijn.
Het Pinksterfeest is de tegenhanger van de Babylonische spraakverwarring. Joden die afkomstig zijn uit de verstrooiing, horen de discipelen spreken in alle talen van de wereld. Ze kennen die uit de landen waarin zij zelf waren geboren (Hand. 2:8). Joden die buiten Israël woonden, spraken naast de plaatselijke taal vaak ook Grieks. Wanneer zij verhuisden naar Jeruzalem, kon men hen daar aanduiden als ‘Griekssprekenden’ (Hand. 16:1). Het talenwonder was dus niet nodig om deze bevolkingsgroep te bereiken. Wanneer Petrus even later een toespraak houdt in het Grieks, begrijpen ze die allemaal.
Het talenwonder is een teken dat het Woord van God nu uitgaat naar alle volken. Het laat bovendien zien dat de Heilige Geest het evangelie dicht aan het hart van de doelgroep legt.

Tweede taal
Zeer velen in het Romeinse rijk waren vertrouwd met het Grieks als tweede taal. Dankzij deze wereldtaal konden de apostelen het evangelie in korte tijd onder vele volken bekendmaken. Toch is met Pinksteren de spraakverwarring niet opgeheven. Wanneer de menigte in Lystre in het Lycaonisch roept dat de goden tot hen zijn afgedaald, hebben Paulus en Barnabas niet direct door wat er aan de hand is (Hand. 14:11-14). Vaak kost het veel moeite om het verschil in taal te overbruggen.
De Heilige Geest kan Zich bedienen van een tolk of van een wereldtaal. Maar een mensenhart blijft het beste te bereiken in de moedertaal. Paulus spreekt op de trappen van de tempel in Jeruzalem de menigte bewust toe in het Hebreeuws (Hand. 21:40–22:2). Daarom zijn de grote inspanningen om de Bijbel te vertalen in ieders eigen taal onze steun dubbel en dwars waard.

Vragen voor de rubriek ‘Bijbeltekst begrepen’ kunnen worden ingestuurd naar de redactie (adres zie colofon op pag. 9) of gemaild naar geref.bond@tiscali.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen