Vrede in de kerk

Vrede in de kerk is een groot goed. Vrede met je familie, buren en vrienden ook. Maar hoe moet dit ooit met iemand die je niet welgezind is?

Hoe zit het met het vrede betonen, zoals verwoord in de uitleg van het zesde gebod, uitgerekend met hem of haar die uit is op onenigheid, twist, nijd en haat?

Hier is een diepteboring op zijn plaats.

Want met vrede tonen zal toch meer worden bedoeld dan oppervlakkig lief zijn voor elkaar? Een dwangmatig opgelegde vrede is voor de humanist misschien vol- doende, maar waar gaat het om bij de ware christen? Gods wet is geen dwangbuis maar dankbaarheidswerk. We bespreken de derde dochter van de liefde: vrede.

In de nieuwe uitgave van Ursinus’ Schat- boek viel me het volgende citaat op: ‘De zucht naar vrede en eendracht is hierin gelegen dat wij ons best doen onnodige oorzaken van ontstemming, onenigheid, twist en haat te voorkomen, en degene die op ons of op anderen vertoornd zijn, te verzoenen. Dit betekent ook dat wij, om vrede te bewaren, geen moeiten ontzien en alle onrecht verdragen, als God maar geen smaad aangedaan wordt’.

In de laatste woorden ligt die diepteboring. Want in een wereld vol haat en on- recht, vol van Adamskinderen die geleerd hebben kwaad te doen, lijkt vrede haast een utopie. Maar waarin ligt de ware vrede verankerd? ‘Als God maar geen smaad aangedaan wordt...’. Het zal waar zijn dat de afweging tussen het verdragen van moeite en onrecht enerzijds en het actief tegengaan van twist en haat anderzijds niet altijd zo eenvoudig is als het lijkt. Het is heel moeilijk om onderscheid te maken tussen slapheid en de ander de andere wang toekeren. De afweging tussen wat recht en gerechtigheid is, tegenover lijd- zaamheid en de minste zijn, kan een hele strijd zijn. Met andere woorden, de vrede waar het over gaat, moet wel een gefun- deerde vrede zijn.

Bemiddelaar en mediator

In het dagelijks leven hebben bemidde- laars en mediators hier een dagtaak aan. Zij bemiddelen tussen partijen die in conflict zijn met elkaar in kerk en samen- leving. Mag ik vanuit een andere hoek de Middelaar Gods en der mensen noemen?

Wat is Hij komen te staan tussen twee partijen! Wat komt hier naar voren wat Jesaja profeteerde: ‘Ik maak de vrede’ (Jes. 45:7) en ‘de straf die ons de vrede aan- brengt, was op Hem’ (Jes. 53:5). Christus heeft al die zaken uitgewerkt en de vrede met God die alle verstand te boven gaat, verworven, zonder dat Hij daartoe werd gedwongen. Nee, Hij Die opkwam uit en in de eeuwige vrederaad en Zich daar Borg stelde, was niet in oorlog met Zijn Vader.

Hij was spelend in de schoot van Zijn Vader (Spr. 8). Er was dus geen reden om vrede te bestellen. Als Voedsterling bij de Vader was Hij dagelijks Zijn vermakingen, te allen tijde voor Zijn aangezicht spelende. Maar weet u, geliefde lezer, waar Hij naar toe trok? Naar het slagveld en het oorlogsgeweld van deze wereld, waar de mens God de oorlog had verklaard.

Onbegrijpelijk dat we in Spreuken 8 le- zen dat Zijn vermakingen waren met de mensenkinderen, met oorlogvoerende kinderen van Adam dus. Kinderen die in de verschrikkelijke verbondsbreuk God de oorlog hadden verklaard. Kinderen, die uiteindelijk in staat bleken om Hem te kruisigen. Hij is het nu Die ons Zijn vriend- schap biedt.

Wederbarende genade

Weet u wat nodig is tot vrede? Niets minder dan wederbarende genade en de daar- uit voortvloeiende geloofsgemeenschap met Christus. Anders blijft een mens - hoe vredelievend hij uitwendig mag zijn - volharden in zijn oorlog met God en zijn naas- te. Alleen vanuit Christus is het mogelijk waartoe de Catechismus oproept: vrede.

Vrede met God, door Christus, en dán met mijn naaste. Dan mag ik het bewíjzen. Voelt u hier de dubbele zin van het woord?

Bewijzen, in de zin van: tonen, maar ook in de zin van: wáár maken. Dan gaan we de snaren raken bij de vijand, die met zijn speer gereed staat om ons aan de wand te spitten. Laten we het biddend en smekend om Gods hulp en genade eens proberen.

Ik sluit af met de woorden van Paulus in Romeinen 15:33 (met een zeer mooie kant- tekening 13): ‘En de God des vredes zij met u allen’. Hij is de Auteur van alle zegening, goed en voorspoed. En Hij wil dat onder Zijn kinderen altijd vrede gehouden wordt.

(wordt vervolgd)

ds. H. Hofman, Kalamazoo (VS)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen