Klieren in de Gazastrook?

Voor ons was het smullen, die poc- ketboekjes over Pietje Bell. Een Rotterdams jochie, die vanuit de schoenmakerswerkplaats van zijn vader allerlei grappige stunten uithaalde. Na- tuurlijk, hij kon er helemaal niets aan doen dat het juist fout ging als hij voorbijliep. En wat was het jammer dat de meeste men- sen het niet konden waarderen als hij ze zo fijn had geholpen. Dat het van de wal in de sloot was, dat was gewoon per ongeluk. En wat er ook allemaal misging, uiteindelijk was het gewoon een vrolijke jongen, met een hart van goud.

Voor hen is het rillen, van angst wel te verstaan. Stel dat je fijn bezig bent met je vriendjes, en plotseling gaan het luchtalarm af. Niet voor de maandelijkse oefening op maandag om 12.00 uur. Maar omdat terroristen blind aan het schieten zijn met raketten. Ongericht, en in het wilde weg, maar wel gericht op dorpen en steden. Rennen voor je leven. Hopen dat het raketschild afdoende is. En wachten tot de aanval voorbij is. In totaal werden meer dan 4.000 (zegge vierduizend) raket- ten afgevuurd.

Onbegrijpelijk

Het blijft onbegrijpelijk dat de nieuws- uitzendingen heel vaak beginnen met de acties vanuit Israël op de Gazastrook. Dat zet de toon, mét de suggestie dat de aanval door Israël is ingezet. Terwijl het aantoonbaar duidelijk reacties zijn op de actieve terreur vanuit Hamas. Israël laat wel met zich spotten, maar niet met zich sollen. Zodra er geslagen wordt, slaat zij terug. Iemand zei het kernachtig: ‘Als mor- gen Israël eenzijdig de wapens neerlegt, is overmorgen de staat Israël vernietigd. Als Hamas morgen eenzijdig de wapens neer- legt, is er overmorgen vrede’.

In de Tweede Kamer liepen de gemoede- ren rond deze strijd hoog op. Zeker toen Jasper van Dijk van de SP zijn misplaatste vergelijking maakte. ‘Je zou de Palestijnen kunnen vergelijken met Pietje Bell. En Pietje Bell loopt misschien af en toe te klieren, maar hij ligt op dit moment wel bloedend op de grond’.

De storm van kritiek om de aanvallen van Hamas te vergelijken met de avonturen van Pietje Bell was zo hevig dat de SP’er zijn woorden probeerde af te zwakken. Hij stelde dat hij niet Hamas had vergeleken met Pietje Bell, maar de Palestijnen. Dat was natuurlijk een uitvlucht, want het ging in dat debat over de terroristische aanvallen van Hamas. De dagen erna zijn heel wat cynische berichten verschenen. Bij allerlei voorvallen van terreur, van bedreigingen en van mishandelingen werd de vergelijking erbij gehaald: Kijk, Pietje Bell is weer bezig.

Ongekende haat

Er waren overigens voorbeelden genoeg van het verschrikkelijke kwaad dat woedt in het kleine centrum van het Midden-Oos- ten. Dat beperkt zich niet tot de streek rond Gaza. Want de gebeurtenissen leiden wereldwijd tot botsingen, tot schermutselingen, tot ongekende haat. De berich- ten kwamen vanuit allerlei steden in de wereld, waar Joden uit het niets werden uitgescholden, aangevallen, geslagen, geschopt. Het antisemitisme grijpt om zich heen!

In een tijd waarin #blacklivesmatter we- reldwijd wordt omarmd, is er nog veel te weinig oog voor het feit dat ook het Jóód- se leven er toe doet. Het is een haat, die zo diep geworteld is, dat zelfs in een land als Duitsland bezoekers van synagogen werden bedreigd en antisemitische leuzen werden uitgebraakt. Juist in het jaar dat door de Centrale Joodse Raad in Duitsland was uitgeroepen tot een Joods Actiejaar, om antisemitisme tegen te gaan. Deze opzet lijkt jammerlijk mislukt. Waar komt deze diepe weerzin toch vandaan?

Het antwoord is niet zo gemakkelijk te geven. Het antisemitisme heeft vele wor- tels. Als het op de ene plaats uitgeroeid lijkt te zijn, schiet het op een andere plaats weer op als onkruid. Onuitroeibaar, lijkt het. Daarom is het misschien beter om een andere vraag te stellen: Wat stellen wij hier nu tegenover? Hebben wij een antwoord? In ieder geval spreekt Psalm 122 duidelijke taal: ‘Bidt om de vrede van Jeruzalem; wél moeten zij varen, die u beminnen. Vrede zij in uw vesting, welvaren in uw paleizen. Om mijner broederen wil, zal ik nu spreken, vrede zij in u!’

Geve de Heere dit gebed voor Israëli’s én voor Palestijnen. Ze zijn allemaal ‘vijanden om des Evangelies wil’. Maar ‘beminden om der vaderen wil’ (Rom. 11: 28) zijn ze niet allemaal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen