Verlossing en dankbaarheid; een bevindelijke verklaring van Psalm 107

Wie de titel ”Verlossing en dankbaarheid” leest, vraagt zich of in deze preken van William Romaine over Psalm 107 de ellende van de mens niet overgeslagen wordt. Onze Heidelbergse Catechismus handelt nadrukkelijk over ellende, verlossing en dankbaar- heid. Ik wees mijn belijdeniscatechisanten altijd op deze Psalm om te tonen hoe overal in de Bijbel die drie stukken terugkomen. U zult begrijpen dat ik, lettend op de titel, met enig wantrouwen ben gaan lezen. Maar ik ben wat dit punt betreft helemaal gerust- gesteld. Romaine verdoezelt de ellendestaat zeker niet. Soms schrijft hij wel terugziende vanuit de dankbaarheid en lijkt het dat de hele gemeente de verlossing deelachtig is. Maar een andere keer legt hij de nadruk op de noodzaak van ellendekennis, omdat men anders geen verlossing nodig heeft en niet tot de dank- baarheid komt. Kortom: de drie stukken komen duidelijk aan de orde. Eerst in een verklarend gedeelte in de preek, daarna in een tweede helft in een uitvoerige toepassing.

De stijl van het geschrevene is boeiend. Soms staan er uitschie- tende gebeden, waarin de auteur Christus aanroept om hulp voor de toepassing. Ook eindigt iedere preek met een uitgeschreven gebed. Het blijkt wel duidelijk dat Romaine diende in de Angli- caanse Kerk, waar formuliergebeden veel gebruikt werden. Zijn positie was bepaald niet gemakkelijk, want hij keerde zich fel tegen de heersende verlichtingsfilosofie en de daaraan verbonden optimistische moraal, die beide de verdorvenheid van de menselijke natuur loochenden. Daardoor werd hij van promotiekansen uitgesloten en werd hij beschul- digd van geestdrijverij. Uitvoerig toont Romaine in zijn inleiding aan dat zijn leer in overeenstemming is met de originele belijdenis van de kerk en dat de modernen er op allerlei wijze van afwijken.

Jammer vind ik dat de vertaler, J. Valk, ervoor koos de Engelse Bijbeltekst zelf te vertalen. Het is wel begrijpelijk vanwege sommige afwijkingen, maar herkenning geeft hier vertrouwen. Ook jammer is de wijze waarop Romaine nadrukkelijk de ver- vangingsleer ten aanzien van het Joodse volk aanhangt. Hij ziet dit volk als verwor- pen en de kerk uit de heidenen als hiervoor in de plaats gesteld. Had hij Romeinen 11 er maar naast gelegd! Maar er staat veel goeds en lezenswaardigs in dit boekje.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen