Hard en zacht

Overigens kreeg hij het weer voor elkaar. Op het moment dat heel politiek Den Haag over hem heen dacht te rollen, om hem de val van het kabinet te verwijten, kwam hij met een verklaring. Een persoonlijke mededeling, waarin hij zomaar als uit het niets vertelde dat hij besloten had om uit de politiek te stappen, zodra er een nieuw kabinet aantreedt.

De fractievoorzitters in de Tweede Kamer stonden perplex. Ze konden niet anders doen dan een schorsing van een uur aanvragen. In die tijd konden hun teksten worden aangepast, en konden ze koortsachtig overleggen over de motie van wantrouwen die al boven het debat hing. En ja hoor, die motie van wantrouwen ging van tafel. Rutte kreeg van vrijwel iedereen lof voor zijn keuze. En passant werden nog wat grote daden van hem genoemd. De angel was uit het debat. Rutte had het voor de zoveelste keer voor elkaar, gloriërend in Vak K, waar veelal de ministers zitten. Maar vervolgens ontstond een domino-effect. Dat spelletje is natuurlijk bekend: rechtopstaande steentjes vlak achter elkaar. Als je de voorste steen (in dit geval de voorman van het kabinet) een duwtje geeft, dan stuitert hij tegen de volgende, de volgende, de volgende. Om maar iets te noemen, alle drie de vicepremiers hebben inmiddels hun vertrek aangekondigd. Diverse ministers en staatssecretarissen geven ook aan dat ze wel iets anders willen gaan doen. En ook diverse Kamerleden hebben alvast maar aangekondigd dat zij er een punt achter wensen te zetten.

Bedreigd

Natuurlijk, bij elke verkiezing zijn er wel mensen die aangeven dat zij graag een punt achter hun politieke belevenissen willen zetten. Daar kunnen persoonlijke redenen voor zijn, en dat hebben we met elkaar te respecteren en te accepteren. Niet te accepteren is het echter als politici, van welke kleur of partij dan ook, met hun werk stoppen omdat zij zich niet meer veilig voelen. Het overkwam VVD-minister Van der Wal - die overigens de politiek niet verlaat - dat een menigte boeren met trekkers zich voor haar huis verzameld had. Resoluut vertelde ze dat haar kinderen binnen in huis zaten te trillen, en dat het nu dus klaar moest zijn.

En dan is er mevrouw Kaag van D66, vicepremier van het huidige kabinet. De manier waarop zij is bejegend, is ook stuitend. Ook een politica van een partij die ver van je af staat, heeft recht op een respectvolle bejegening. Ook zij voelde zich bedreigd, destijds door een man met een brandende fakkel, maar ook via social media. Dat gaat alle perken te buiten. En het trekt een zware wissel op haar echtgenoot en hun kinderen. Haar dochters gaven recent een signaal af aan het geheel van de samenleving. En wel dit: weet je wel wat dit doet met onze moeder, en met ons als gezin? Inmiddels is het bekend dat ook mevrouw Kaag er een punt achter zet.

Harde politiek

Zo zijn er meer politici die het voor gezien houden om redenen van de hardheid van de politiek. En dan komen we toch bij een belangrijk punt, voor christen-politici, maar ook voor christenen die niet in de politiek werkzaam zijn. Het punt van de omgang met elkaar. Hoe reageer je als je het niet met de ander eens bent? Zijn we hard, of spreken we mild? Proberen we elkaar zo hard mogelijk aan te pakken, of probeer je iemands hart te raken? Op die manier kunnen politici hun werk doen, en op hun eigen moment er een punt achter zetten, zonder de druk van bedreigingen. Wat dat betreft kennen we een mooie leus: hard op de inhoud, zacht op de persoon.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen