Na de bediening

Men moet proberen elke gelegenheid tot spreken te ontlopen. En als men er niet onderuit kan, moet men het niet over wereldse aangelegenheden hebben. Men kan wel spreken over alles wat in de dienst gehoord is of aan elkaar vertellen hoe het ieder gegaan is, opdat de harten opnieuw in liefde ontstoken mogen worden en men elkaar geestelijk gezien jaloers maakt. Dan kan het nuttig zijn.

Als we thuiskomen, zou het heel goed zijn - als er de gelegenheid voor is - om een plek op te zoeken waar we alleen kunnen zijn. Daar moeten we achtereenvolgens de Heere danken dat we in Zijn huis aan de tafel hebben mogen aanzitten, samen met de andere heiligen het verbond hebben mogen vernieuwen en openlijk hebben mogen verklaren dat wij eenparig de Heere willen dienen. En daarna moeten wij ons opnieuw aan de Heere verbinden en ons aan Hem toevertrouwen.

Als we daarna in ons gezin terugkeren, moeten we ervoor oppassen dat ons hart niet door het een of ander van God wordt weggetrokken. Daarom moeten we ons niet bemoeien met dingen die men kan vermijden en op dat moment niet van pas komen.

Het is goed als men elkaar dan nog eens opwekt door bijvoorbeeld samen de knieën voor God te buigen om een zegen af te smeken voor de volgende kerkdienst’. ♦

Uit: “De Godvruchtige avondmaalganger”, Petrus Immens (uitg. De Banier, 2014)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen