Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De Bible Belt

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Bible Belt

4 minuten leestijd

Onlangs verscheen het boek ”De Bible Belt”, geschreven door Jonah Falke. Het heeft als ondertitel ‘Een waarachtige zoektocht naar geloof, hoop en liefde in Nederland’.

Het is een van de vele boeken die inmiddels over onze kring is geschreven. Andere boeken zijn bijvoorbeeld geschreven door Franca Treur en Jan Siebelink. Falke is zelf niet kerkelijk of gelovig, maar hij probeert te doorgronden wat de bevindelijk gereformeerden drijft. Hoewel ik langzamerhand enige afkeer van dergelijke boeken heb, wil ik erkennen dat de schrijver een eerlijk beeld probeert te geven.

In zijn zoektocht, die ongeveer een jaar heeft geduurd, heeft hij kerkdiensten bezocht, mensen gesproken, bij een predikantsgezin gelogeerd en scholen bezocht. Wel viel het me op dat hij vooral met predikanten, SGP-vertegenwoordigers, schoolleiders en ander ‘opvallende’ mensen in gesprek is geweest. Een enkele keer had hij ook contact met jonge mensen op de Driestar. Mogelijk, als Falke eens een maand of langer had meegelopen in een gemiddelde gemeente van ons kerkverband, dat er dan een wat ander boek uit was gekomen. Onze jonge en oude mensen functioneren namelijk goeddeels allemaal in onze huidige samenleving en zijn, sociologisch gezien, helemaal niet zo uitzonderlijk. Ik denk dat 90 procent van de dingen die we doen ook door andere Nederlanders wordt gedaan. Zo bijzonder zijn we dus niet. En dat zou ik graag zo houden.

We zijn gehoorzame en betrouwbare burgers in een seculier land. Trouwens, ook in Amsterdam, waar de auteur woont, zullen er mogelijk honderden mensen zijn met een achtergrond in onze gezindte en die heel goed weten hoe je Psalm 42 op hele noten moet zingen. In ieder geval is het prettig dat de auteur de moeite doet - en dat ook ruiterlijk toegeeft - dat er in onze kringen veel goeds (gemeenschap, gehoorzaamheid, geloof, Bijbelkennis, etc.) te bespeuren valt. Een van de schoolleiders van onze middelbare scholen vond dat de kracht van dit boek.

Falkes boek is voor mij ook een ernstige spiegel. De schrijver, die zelf agnost is en veel twijfels over levensvragen heeft, vond het mooi en aansprekend dat in onze kringen twijfel en beperktheid in al zijn ruwheid en lastigheid ervaren wordt. We zijn arme en kleine mensjes. Het trof hem dat er in gesprekken en vooral in de prediking zo eerlijk en duidelijk over twijfel, moeite en de last van het leven werd gesproken. Het gaf voor hem verbinding met onze gezindte en vrijwel op het einde van het boek zit hij huilend in de trein. Zoveel eerlijkheid over diepe vragen en kleinheid kwam hij kennelijk in zijn eigen seculiere omgeving niet tegen. Daar loopt hij aan tegen mensen die zeker weten dat God niet bestaat en dat alle mensen deugen.

De beperktheid van ons menselijk bestaan houdt Falke bezig. Wat me wel opviel, is dat hij kennelijk niet erg duidelijk heeft gehoord dat er onder ons ook mensen zijn die zelfs in het zicht van de dood weten dat ze een toevlucht en schuilplaats hebben in Christus Jezus, de geboren, gestorven en opgestane Zaligmaker. De ware schat van de Kerk, het Evangelie van de barmhartigheid en de genade Gods, heeft hij kennelijk weinig gehoord of gezien.

Dat geeft mij erg te denken. Hoe zit het met onze preken? Hoe staat het met onze levenswandel? Waarover gaan onze gesprekken? Worden buitenstaanders en gemeenteleden nog jaloers? Weten we nog van de omgang met Christus in teerheid en verborgenheid? Want het komt aan op het ware geloof en uiteindelijk heeft de Kerk een uitzicht over dood en graf heen: het geloof in Jezus Christus. Het geeft te denken dat iemand na een zoektocht van een jaar dat kennelijk niet of vrijwel niet in alle preken, gesprekken en onderzoeken heeft opgemerkt. Zijn wij dan zoveel met onszelf bezig dat we uiteindelijk niet meer weten van de enige troost in leven en sterven? Dat we door het ware geloof het eigendom zijn van Hem Die ons heeft liefgehad? Met een eeuwig liefde?

Na lezing van dit boek gingen mijn gedachten naar het bekende lied van McCheyne, het wachtwoord der hervormers. Laat ik het laatste vers eruit maar meegeven.

Nu reis ik getroost onder ‘t heiligend kruis,

Naar ‘t erfgoed daarboven, in het

Vaderlijk huis.

Mijn Jezus geleidt mij door d’ aardse woestijn,

‘Gestorven voor mij!’ zal mijn zwanenzang zijn.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Saambinder

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 27 februari 2025

De Saambinder | 24 Pagina's

De Bible Belt

Bekijk de hele uitgave van donderdag 27 februari 2025

De Saambinder | 24 Pagina's