Overwegingen in crisistijd

Donderdag 24 februari 2022 was een keerpunt in onze geschiedenis. Een bladzijde werd omgeslagen. Oorlog. Van de ene op de andere dag waren kranten gevuld met alles wat samenhangt met de gewelddadige inval van Russische legers in Oekraïne. Eén dag voor het vervallen van de meeste coronamaatregelen viel Poetin Oekraïne binnen, en werden volken in een oorlog getrokken die ze niet willen. Vanuit de Russische hoofdstad hoorde ik diezelfde avond een verslaggever zeggen: ”Dit is niet Ruslands oorlog. Dit is Poetins oorlog.” Maar ik hoorde haar diezelfde dag ook zeggen dat er door de politie en geheime dienst al 600 betogers tegen het uitbreken van deze oorlog gevangen waren genomen. Laten we op dit moment in de wereldgeschiedenis een moment van bezinning inschakelen. Terugkijkend. Vooruitblikkend. Omhoogkijkend. Ik doe dat onder de kopjes Maakbaarheid, Verzoening, Overleg en Toekomst.

Maakbaarheid

Bij het terugblikken op de coronacrisis, maar ook bij de situatie rond Oekraïne, komt het woord ”maakbaarheid” bij me boven. Toen de coronacrisis uitbrak werden we als volk, land en regering overvallen. Eerst werden alle kaarten gezet op groepsimmuniteit. Vervolgens zouden we met zijn allen de crisis te boven komen door vaccinaties, tot in vier rondes toe. We hadden niet gerekend met mutaties van het virus. Juist in de periode die vólgde op de massale vaccinaties, steeg het aantal besmettingen tot torenhoge aantallen. In Gods verdraagzaamheid was deze variant een zeer matige variant. Als dat anders was geweest, hadden we in de zorg een crisis van ander formaat gehad.

Ondanks dit alles hebben we tijdens de persconferenties nooit twijfelende bewindslieden gezien. Vervuld met een enorm vertrouwen in zichzelf en in de wetenschap, bleef men benadrukken: ”We krijgen de crisis eronder.” Het geloof in de maakbaarheid van de mens en van de wereld lijkt niet stuk te krijgen. Je ziet het zich herhalen bij het begin van de Oekraïne-crisis. De reacties op de oorlogsuitbarsting vertonen overeenkomst met de reacties op de coronacrisis. Met een zeer groot vertrouwen in alle samenwerkingsverbanden op Europees of Trans-Atlantisch niveau is men overtuigd van de overwinning op Poetin. We gaan hem eronder krijgen. Opnieuw zelfvertrouwen. Opnieuw vertrouwen in menselijke samenwerkingsverbanden. Opnieuw een onverwoestbaar geloof in maakbaarheid, ook van vrede en veiligheid. Terwijl ik dit artikel afrond, woedt het oorlogsgeweld door en wordt een land verwoest. Professor Beatrice de Graaf schreef op 4 maart 2022 in NRC na een gedegen analyse: ”Poetin voert een heilige strijd, met zijn droom van het heilige Russische rijk als inzet.” Hij gaat deze strijd niet zomaar opgeven!

Verzoening

Onze minister-president heeft aan het eind van de coronaperiode een oproep gedaan om nu, na de corona crisis, weer schouder aan schouder te gaan staan. Dat is op zich goed. Wie zou dat niet willen? Hij wordt daarbij, politiek gezien, nu geholpen door het uitbreken van de Oekraïne-crisis. Maar we moeten tegelijk constateren dat niet álle maatregelen, die getroffen zijn in het kader van de coronacrisis, verdwijnen. Zo wil minister Kuipers op Europees niveau de QR-code als instrument handhaven en wordt hij hierbij gesteund door een meerderheid in de Tweede Kamer.

Als het gaat om vrede en vrijheid realiseert deze regering zich niet dat de vrijheid van de ongevaccineerden in de crisistijd is aangetast. Ja, meer. De groep die om godsdienstige redenen zich niet wil laten vaccineren, werd keer op keer aangewezen als oorzaak van de crisis in de zorg. Dat gaf een gevoel van onveiligheid. Het zou goed zijn als van regeringszijde daarop eens wordt teruggekomen, temeer daar de hoofrolspelers van toen ook in de nieuwe regering zitten. Ook wij willen in een goede verhouding staan tot onze regering, maar deze dingen hebben ons volksdeel diep geraakt! Misschien doet de regering er goed aan zich in dít licht eens te bezinnen op de verkiezingsleus van D’66: ”Wij laten iedereen vrij, maar niemand vallen.”

Overleg

Binnen en buiten ons kerkelijk leven is uitvoerig gesproken over ons omgaan met de regeringsmaatregelen. Elke kerkenraad werd voor dilemma’s geplaatst. Drie geboden van Gods heilige wet waren in het geding. Het vierde gebod wijst ons op de viering van Gods dag, inclusief onze wekelijkse kerkgang. Het vijfde gebod wijst ons op de gehoorzaamheid aan onze overheid. Het zesde gebod wijst ons op de eis om ons eigen leven en dat van anderen niet moedwillig in gevaar te brengen. Het is niet mijn bedoeling om er hier in dit artikel uitgebreid op in te gaan. Er wordt onder ons verschillend over deze onderwerpen gedacht. Dat lijkt me geoorloofd. Het is ook goed dat we elkaar in onze verschillende standpunten respecteren. Tegelijk kan het goed zijn om op enig moment eens verder van gedachten te wisselen. Niet om elkaar te dwingen in één bepaald keurslijf. De vrijheid van de plaatselijke gemeente is een groot goed. Maar wel om elkaar op te scherpen en overwegingen aan te reiken die van betekenis kunnen zijn voor de toekomst.

Toekomst

De toekomst is inmiddels zeer ongewis. In het boek ”Wraeck-sweert” ¹ van ds. Willem Teellinck kwam ik de verzuchting tegen: ”Wat zal ons hierna overkomen?” We zien het gebeuren. Het vale paard (van ziekte en dood) heeft zich nauwelijks omgekeerd, of het rode paard (van de oorlog) is verschenen.

De oudvaders en onze (vroegere) predikanten hebben gewaarschuwd voor de oordelen die komen wanneer een volk overgegeven is aan de verharding. Gods Woord is er duidelijk over. In het boek Openbaring wordt niet over één wee gesproken, maar over meerdere weeën. Het ene wee is weggegaan; zie, er komen nog twee weeën na dezen (Openb. 9:12). Maar vooral. Laten we omhoogzien. Want in dit alles hoort de levende Kerk de voetstappen van haar Bruidegom. Hij komt. Zie, de bruidegom komt, gaat uit hem tegemoet (Matth. 25:6).

Zo waakt dan; want gij weet den dag niet, noch de ure, in dewelke de Zoon des mensen komen zal (Matth. 25:13).

Noot

1. Ds. Willem Teellinck, Wraeck-sweert, Be pleytende Het recht van Gods verbondt door bloedige oorloghe, diere tijdt, bleecke pestilentie, Amsterdam, 1634

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen