Buitenland

Minister Chamberlain heeft Maandag in t Engelsche Parlement een verklaring aflegd inzake Dantzig.

Duidelijk heeft hij het Engelsche standnt uiteen gezet en medegedeeld dat in­ . en Duitschland wilde praten en met Po­ I n rustig overleggen er veel kans bestaat, at een regeling getroffen kan worden.

Zou daarentegen Duitschland de stad antzig met geweld bezetten, of de stad chzelf bij Duitschland aansluiten, dan zou aarmede geen genoegen genomen worden, n heeft Engeland opnieuw uitgesproken at het aan zijn gegeven garanties getrouw ou blijven. Waar zit nu dit onderscheid in, vraagt

Waar zit nu dit onderscheid in, vraagt ogelijk iemand.

Wel, neemt Duitschland de stad

Dantzig

n bezit, dan wordt Polen geheel van de ee afgesneden en op economisch en miliair gebied, bij de keel gegrepen. De onafankelijkheid van Polen, wordt ernstig bereigd. De levensader van dat land wordt eraakt. Is Duitschland echter bereid met Polen

Is Duitschland echter bereid met Polen e onderhandelen en voldoende waarborgen e geven, dan wil Polen zeer ver gaan om en oorlog te voorkomen.

Neem b.v. de doorvaart van Antwerpen aar de zee, via onze rivier. De Schelde. Deze is eveneens geregeld en gewaarborgd. In Polen, Frankrijk en Amerika is de ede zeer gunstig onthaald. In Duitschland vanzelfsprekend niet.

In Duitschland vanzelfsprekend niet. Daar trekt de pers echter deze rake conclusie:

Hetzäj met of zonder d© toestemming van Engeland; Chamberlain houidt er rekeninig mee, idat Dantzig bij het Groote Duitsche Rijk Jkomtk

In Dantzig zelf gaan de autoriteiten voort, met de stad te versterken. Alles wijst erop, dat alle mogelijke voorbereidingen getroffen worden, om, wanneer het beslissende oogenbUk daar is, paraat te zijn.

Van officieele Duitsche zijde wordt niets vernomen. De Führer zwijgt. Wel worden alle maatregelen welke Dantzig neemt, zoo veel mogelijk door Duitschland gesteund.

Dit stilzwijgen is zeer opvallend. Anders verdedigde de Führer zijn beleid, of nam hij zijn besluiten, doch nu hangt over alles een waas. Temeer valt dit op, nu er allerlei geruchten de ronde doen over Zuid­Tirol. Alle vreemdelingen in de provincie

Bolzano

kregen deze week bericht, dat zij dit gebied binnen 48 uur moesten verlaten. Hieronder bevonden Zwitsers, Franschen, Nederlanders en Engelschen. Men spreekt van 58 Nederlanders.

In dit gebied ligt de zoo beroemde Brenner­pas, de verbindii^g tusschen Duitschland en Italië.

Is de uitzetting nu gedaan, met het oog op het verplaatsen van militaire troepen of zijn er andere motieven. Het schijnt wel dat deze maatregelen zeer nauw verband houden met de bespreking welke heeft plaats gehad tusschen Hitler en Mussolini. Allemaal voorbereidingen, die op groote ernstige gebeurtenissen wijzen. Engeland en Duitschland zetten elkan

Engeland en Duitschland zetten elkander den voet dwars. Zullen Italië en Duitschland straks hun eischen stellen, in dezen vorm

„Geven of anders nemen,"

Wie zal het zeggen? De spanning is voor direct geluwd, maar blijft daarom niet minder ernstig.

Met Rusland kan Engeland maar niet to een goed accoord komen. Vandaag heet he dat alles in kannen en kraiken is, en morgen ligt alles weer in duigen. Zoo gaat de eene week na de ander

Zoo gaat de eene week na de ander voorbij en wordt de garntie­overeenkoms op de lange baan geschoven. Rusland wi te veel garandeeren en daar zijn de mgendheden niet op gesteld, vooral de btrokken landen niet.

Twaalf eskaders

bommenwer.pteJ­

van elk 8 toestellen, hebben Dinsda,g va Engeland naar Frankrijk gevlogen, en e bezoek in de lacht gebracht aan de voornaamste Fransohe steden en zijn zonder te stoppen weder naar hun basis teruggekeerd.

Engelschen en Franschen zijn vol lof, over dezen tocht, welke aan de bevolking moest bewijzen, welk een machtigen steun, de Engelschen kunnen verleenen.

De Duitsche perg Jieeft alle gegevens zeer critisch beoordeeld, en is tot de conclusie gekomen, dat de Duitsche machines sneller vliegen, en de Engelsche vliegers in tijd van oorlog, voor zoover ze nog niet neergeschoten zijn, gemakkelijk kunnen achtterhalen.

Het plan is binnenkort nog zoo'n vlucht te houden met plm. 300 machines en 1000 man persorieel.

Het Verre Oosten, heeft herdacht hoe het alweer 2 jaar geleden is, dat de oorlog tusschen Japan en China uitbrak.

De Japansche minister president

Kiranoema

heeft aan persvertegenwoordi,gers een uiteenzetting gegeven van den toestand.

De oorlog met China is nog slechts een conflict van geen ernstigen omvang. In het veroverde gebied zal een nieuwe Centrale Regeering gevormd worden, Japan heeft zich tot taak gesteld, een nieuwe orde in Oost­Azië op te bouwen. Mogendheden die hiertegen be2}waar maken, begrijpen Japan niet, en het is onmogelijk om daar mee samen te werken. Tsjang­Kai­Tsjek

Tsjang­Kai­Tsjek

heeft gesproken. Zijn rede was zeer .gematigd. Ernstig heeft hij de daad van Wang Tsjing Wei afgekeurd. Deze, voorheen voorzitter der Chineesche Regeeringsraad, is naar de Japanners overgeloopen, en wil nu onder leiding van Japan, in het veroverde gebied een nieuwe regeering vormen. Aan de bovenvermelde verklaring zet Ja

Aan de bovenvermelde verklaring zet Japan kracht bij, inzake de besprekingen met Engeland, Thans heeft het ook moeite met Frankrijk in de concessie te Hankau en uit alles blijkt, dat Japan probeert de invloed der vreemde mogendheden zooveel als maar mogelijk is, te beperken.

Azië voor de Aziaten is de leus.

AMERIKA

komt de laatste weken weer meer en meer ter sprake. Heel voorzichtig gaat de Amerikaansche politiek daarheen, dat mocht er in Europa iets gebeuren, Amerika de bevoegdheid heeft, Engeland en Frankrijk te steunen met levering van oorlogsmateriaal en andere landen uit te sluiten. Al za Amerika zich er voor wachten om mee te vechten, toch wil het partij kiezen. Tot tweemaal toe, heeft President Roose

Tot tweemaal toe, heeft President Roosevelt een verlies geleden. L.1. Dinsdag heeft de Senaat met 12 tegen 11 stemmen besloten de nieuwe wet uit te stellen, waardoor de oude van kracht blijft. De couranten staan meerendeela achter Roosevelt en zeggen dat de Senaat met vuur speelt. Hitler en Mussolini kunnen nu lachen, dat terwijl de crisis in Europa zoo ernstig is, Amerika besluit, zich er vooralsnog buiten te houden. Geen levering van wapens, vliegmachines enz. wanneer er oorlog uitbreekt. Uit deze verhoudingen ziet men, dat de macht van Roosevelt aan het tanen is.

Een ernstige ontploffing heeift plaats gehad in een kruitma,gazijn te

Fenarainida

l o e in Spanje. Hierbij zijn ruim 100 menschen •om het leven gekomen en ongeveer 1500 gewond, waarvan 500 ernstig. Het aantal huizen dat in puin is gestort bedraagt 1090

Momenteel bevindt zich

Graaf Ciano

s n en de Italiaansche minister van Buitenlandsche Zaken in Spanje voor een bezoek aan Franco. Over de gevoerde besprekingen (wordt het stilzwijgen bewaard. Prof. Besteiro, de man die de stad

Madlid

in handen van France heeft uitgeleverd is tot 30 jaar gevangenisstraf, veroordeeld Hij is thans 70 Jaar.

Een gewezen leerling van hem, trad namens de reigeerin,g op en eischte de doodstraf.

Debeschuldiging luidt in hoofdzaak dat zijn houding heeft bijgedragen tot het Uitbreken van den burgeroorlog en hij dus schuld heeft aan al de geleden ellende,

DKAMA OP ZEE.

Joodsche vluchtelingen op brandeod schip,

HAIFA. (Havas). Wederom hebben Euro. peesche Joden een verschrikkelijk drama beleefd op hun tocht naar andere gebieden. Het gebeurde in de wateren van de Dodekanesos, waar, ter hoogte van 't eiland Simi, bij Rhodes brand ontstond aan boord van het schip „Rim", dat onder Panameesche vlag voer en dat 400 Oostenrljksche Joden aan boord had.

Het Italiaansche s.s. ,,Fiume", dat bij Rhodes voor anker la,g, voer terstond uit en verleende assistentie. De opvarenden werden aan boord ge

De opvarenden werden aan boord gebracht van het Italiaansche schip. De ,,Rim' zou tenslotte gestrand z^jn. OVER S'IAMELEN EN STOXTEEEN.

Benige weken geleden verwierf de heer Bernard de bevoegdheid om alle spraak­ en stemgebreken te behandelen. Wü hebben dus thans een spraakleeraar in onze omgeving. Daar wij overtuigd zijn van de groote behoefte welke er bestond aan een deskundige op dit gebied, besloten wij door een artikel in ons blad onze lezerg over deze arbeid eenige mededeelii^gen te doen.

Allereerst, wat is een spraakgebrek. Velen meenen dat alleen het „hakkelen" hiertoe gerekend wordt. Dit is een misverstand dat bestreden dient te worden. Een ieder die oplet en luistert naar hen, die het woord tot hem richten, weet dat talrijke onaangename gebreken zdch tijdens het spreken kunnen openbaren.

Wij bedoelen hier niet alleen die spreekmoeilijkheden, welke tengevolge van een organische afwijkingen ontstaan, maar ook de vele gevallen voortgekomen uit een ververkeerde vorming van klanken tijdens de kinderjaren. Dit wordt stamelen genoemd.

Bij een zeer klein percentage stamelende kinderen verdwijnen sommige verschijnselen tijdens de schooljaren, het meerendeel echter is het beschoren om, zoo niet spraakkundig ingegrepen wordt, hun geheele leven dit onaesthetisch element in hun spreken te houden. Niet alleen is er eien groote mogelijkheid xiat het euvel iemand in zijn loopbaan belemmert, maar daar en boven is de kans groot, dat hij zoo hij zich van de afwijking bewust is, een gevoel van minderwaardigheid, vaak onder onverschilligheid verborgen, vormt.

Daarom is het noodig om, gebruikmakend van de methoden die den spraakleeraar ten dienste staan, de onvolkomenheden van het spreken te verhelpen. Tijdens de jeugdjaren zijn de omstandigheden voor verbetering het gunstigst en is het mogelijk soms in korte, soms in betrekkelijk korte tijd met goed gevol,g een kind te behandelen. Is men ouder geworden, dan ook nog bestaat de mogelijkheid om een foutieve articulatie af te leeren, maar het kost thans veel meer tijd en doorzettingsvermogen.

Het stotteren is een kwaal van geheel andere aard. Een stotteraar kan, zoo hij niet tevens stamelaar is, alle spraakklanken zeggen, maar niet op elk tijdstip! Het is een centraal gebrek, d.w.z. is een aifwgking in de psychische verrichtingen der hersenen, geen stoornis in de bouw hiervan, maar zuiver functioneel. Verder ingaan op dit probleem is nu niet mogel\jk, alleen zg er op gewezen dat het innerlijk lyden van de stotteraar grooter is dan de massa beseft. Maakt het daarom den stotteraar niet zwaarder dan hg het al heeft!

Welke nu is de taak van de spraakleeraar in deze? Allereerst moet hg vóórlichting geven aan de ouders, daar in zeer vele gevallen een oordeelkundig handelen van deze het tot uiting komen van het stotteren zal voorkomen. Ook zijn er vele nuttige wenken te verstrekken aan het onderwijzend personeel der scholen. Komt ondanks deze maatregelen het euvel toch tot openbaring, dan moet de spraak­pedaegoog over gaan tot de behandeling welke strikt genomen geheel berust op een psycho­opvoedk|Undige grondslag.

Zijn er veel stotteraars op ons eiland? We kunnen dit aantal veilig schatten op 100—125! En hOe staat het met het aantal kinderen dat een spraakkundige behandeling behoeft ? Dit loopt in de honderden. Er is thans een onderzoek gaande dat tot doel heeft defenitieve cijfers te verkrijgen ter. wijl hierbij ook de aard van de afwijkingen wordt vastgesteld. Tot op heden is de medewerkin,g van de onderwijskrachten buitengewoon, wij hopen dat dit ook elders zoo moge zgn!

Wanneer deze cgfers gepubliceerd worden, komen dan ook de verdere plannen in deze richting ter berde. Want we moeten zoover het in ons vermogen ligt trachter te bereiken dat alle kinderen, van bemiddelde of onbemiddelde ouders, het leven ingaan met een spreektechniek, die hen niet zal doen achterstaan bij hun medemenschen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen