HDG en Iz. van den Boogert 25 jaar aan elkaar verbonden

'Dat gaat zo', verklaarde de heer Hemink van het managementteam in zijn jubileumtoespraak, 'als je er met iemand over begint dat z'n jubileum toch écht wel gevierd moet worden dan komen er allerlei argumenten waarom dat maar over moet gaan. Draai je het echter om en spreek je je veronderstelling uit dat ie z'n jubileum zeker wel voorbij wil laten gaan, dan krijg je talloze argumenten te horen waarom je dat toch niet zomaar stilzwijgend voorbij kunt laten gaan!" Vandaar dat er voor Van den Boogert op z'n 25- jarige jubileumdag tóch geen gewone werkdag in zat.

Voor wat betreft de directeur van de toekomst had de heer Joppe trouwens gelezen dat die slechts drie zaken nodig heeft: visitekaartjes, een GSM-telefoon en een ouderwetse wekker. En al die dingen heeft directeur Van den Boogert niet, en daarnaar beoordeeld is hij dan ook gewoon geen goede directeur... Maar daarin zou verandering komen. Verpakt in een Hema-tasje werden deze directeursbenodigdheden aan Van den Boogert overhandigd en was hij ineens wél een goede directeur. Die visitekaartjes zouden voorgoed een einde maken aan al die afgescheurde rafelige kladblokblaadjes die hij aan deze en gene uitdeelde en waarop nauwelijks leesbaar iets als 'Van den Boogert' moest staan. En die ouderwetse wekker, zo'n opwind ding, die zou garant moeten staan voor een directeur die gewoon op tijd blijft komen als ten gevolge van millenniumproblematiek electronische wekapparaten het af laten weten... Overigens vreest Joppe dat die GSM-telefoon terecht zal komen in een directeurs-la met daarop de letters N.M.A.: 'nooit meer aankomen'! In die la zou namelijk al meer liggen... En tenslotte: dankbaarheid, vertrouwen en

waardering, dat zijn de pijlers waarop een jubileum stoelt en wat de HDG betreft zijn dat ook de pijlers waarop in de toekomst de samenwerking tussen de stichting en haar directeur is gestoeld.

Ook namens het managementteam en de personeelsvereniging werd Van den Boogert toegesproken. Verwoord door de heer Hemink durfde het managementteam daarbij zelfs zover te gaan dat ze zich afvroeg of de jubilai'is eigenlijk wel de juiste persoon op de juiste plaats was gebleken en of het nu eigenlijk wel zo'n prestatie was om 25 jaar lang bij één en dezelfde baas te 'zitten' - dat moest toch wel getuigen van een flink portie 'zitvlees' - en bovendien, mensen die 25 jaar bij een zelfde baas blijven, die behoren zachtjesaan tot een uitstervend ras... Maar eerlijk moest dat zelfde team bekennen dat 'trouw' bij Van den Boogert hoog in 't vaandel zit. En met zoveel inzet en bedrevenheid leiding kunnen geven aan een organisatie als de HDG, complex als die is. mag inderdaad een prestatie worden genoemd. En wat z'n bewaar-achtigheid betreft, als hij z'n antwoord op een vraag ergens op moet baseren, weet ie zó uit 85 stapels post van elk 20 centimeter dik precies datgene te vinden wat ie hebben moet. 'Hij bewaart alles, zelfs z'n meubilair, 't Is dat ze in het Rijksmuseum te Amsterdam geen Flakkees praten, maar anders zou hem daar een baantje als conservator prima passen', aldus Hemink. De relatie tussen Van den Boogert en de per

De relatie tussen Van den Boogert en de personeelsvereniging ligt voornamelijk op geldelijk vlak, kwamen we van de heer Bakelaar, voorzitter van die vereniging, te weten. Immers, voor de activiteiten van zo'n vereniging is geld nodig en daarvoor moeten ze bij de directie zijn. 'Maar onderhandelen met een econoom, dat kost energie! Hij geeft namelijk niet graag geld uit' verklapte Bakelaar. Zelfs zou Van den Boogert om een begroting en een meerjarenraming hebben gevraagd... 'maar', haastte Bakelaar te zeggen, 'als personeelsvereniging hebben we niets te klagen. We hebben zelfs een directeur die z'n inspiratie opdoet op het toilet: daar zingt ie...' Dat dat laatste waar is trok Van den Boogert

overigens in twijfel, temeer omdat hij in 'de Goederee' z'n werk doet en Bakelaar in 'de Samaritaan', en däär gaat Van den Boogert nauwelijks naar het toilet, dus van dat zingen kan Bakelaar niks weten! 'En ja, dat ik zo op het geld let, dat was m'n opdracht ook!' Z'n bewondering sprak hij uit voor de medewerkers van de HDG. 'Zonder die mensen, met zó'n inzet en betrokkenheid, zou een directeur niets beginnen', bekende hij. Voor hen was er dan ook een woord van dank, evenals voor z'n gezin, want zonder dat die achter z'n werk stonden had het ook niet gekund - zó op ongeregelde tijden thuiskomen of alwéér voor z'n werk weg moeten... 'Maar bovenal dank aan de Heere, die de afgelopen 25 jaar in zoveel opzichten Zijn zegen heeft gegeven. De Heere is goed'. En met dat laatste sloot Van den Boogert aan bij wat ds. G.C. Künz in het begin van de jubileumbijeenkomst al had gezegd: omdat de Heere goed is kon de jubilaris dat vele doen wat hij in de afgelopen jaren heeft gedaan en kon hij dienstbaar zijn ten behoeve van anderen, in afhankelijkheid van de goede leiding van God. In Zijn kracht is het dan ook dat Van den Boogert z'n werk nog vele jaren hoopt voort te mogen zetten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen