Kruiwagen

Eind februari hebben we een bezoekje gebracht aan Extremadura, een ruig gebied in Spanje met een overweldigende natuur. Ik ga nooit op vakantie om uit te rusten, daar ben ik te ongedurig voor. Dus scheuren we naar de Romeinse ruïnes in Mérida, naar de heilige maagd van Guadelupe, naar het Trujillo van conquistador Pizarro en de muurschilderingen van Romangordo.

In het laatste -nagenoeg uitgestorven- plaatsje werden we dinsdag 27 februari om 13:15 uur in het VVV-kantoortje ontvangen door een Spaanse schone, die ons via Googles virtuele taalassistent te woord stond. Ze was duidelijk blij op deze dag toch nog toeristen te treffen. Het gebouwtje lag buiten het dorp en had een schitterende, grote ommuurde tuin, waar nu al veel in bloei stond. Mijn vrouw wilde graag achter in de tuin even uitblazen onder een vijgenboom en samen genoten wij een uurtje van de Spaanse zon. Enfin, het werd tijd om op te stappen. Op naar Cáceres! Langs sinaasappel- en citroenbomen kwamen we bij de uitgang. We passeerden het kantoortje, maar zagen de gastvrouw niet meer. Het hoge ijzeren hek bleek gesloten. Met mijn kop door de spijlen, ontwaarde ik aan de buitenzijde een groot hangslot. Daar het terrein volledig ommuurd was, werd er wel een aanslag gepleegd op onze creativiteit. Terug naar het kantoor dus. Op een handgeschreven A4’tje stonden de openingstijden: “En febrero todos los días de 10:00 a 14:00 horas”. (In februari elke dag van 10:00 tot 14:00 uur). “Toch wel fijn dat er hier en daar nog wat oude sinaasappels hangen”, dacht ik.

Mijn vrouw had inmiddels op haar mobieltje de volgende zing gegoogeld: ¿Me puedes ayudar? Estoy encerrado en el sitio turístico. (Kunt u mij helpen? Wij zitten opgesloten op het VVV-terrein). Daarop hebben we het 06-nummer van het VVV gebeld. Dat werkte! We hoorden de telefoon overgaan in het kantoortje…

Uiteindelijk heb ik op een stapel tegels twee kruiwagens met daartussen een pallet gelegd en met het nodige duw- en trekwerk, onder het toeziend oog van drie ezels aan de andere kant, hebben we ons weten te bevrijden. Het kostte slechts een panty.

Zo zie je maar, zonder kruiwagen kom je nergens.

Andre Kastelein Reageren? Mail dan naar a.Kastelein3@kpnplanet.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen