De Klacht van Jesaja

Zo horen wij de Heere door de mond van Zijn dienstknecht getuigen. Nu, het waren in zijn dagen droevige tijden die hij doorleefde, zoals wij ook thans beleven. Algemeen was het volk van de Heere afgeweken en velen hadden nog wel een godsdienst, maar zonder de ware God.

Hoe diep is thans ook ons vaderland met de stroom van de tijd mee weggezonken. Zodat ook wel van ons getuigd mag worden: Een os kent zijn bezitter en een ezel de kribbe zijns heren; maar Israël heeft geen kennis, Mijn volk verstaat niet!

Wij weten wat in de natuurlijke zin een os en een ezel zijn, nietwaar? Dit zijn redeloze dieren die geen verstand noch kennis hebben. Maar toch nog wel een zekere kennis wie zij toebehoren. Voor wie zij nog ontzag en vrees hebben, alsmede wat hun kribbe is waaruit zij hun voeder ontvangen en waarheen zij zich gedurig begeven. Maar Israël had alle kennis verloren; het was verdwaasd en dommer geworden dan een os en ezel, een wederstrevig volk tegen de Heere.

Wij mochten nog heerlijke feestdagen doorleven waarmede wij bepaald werden bij (…) die dierbare Jezus als het Brood des levens (…). Die zo laag kwam - van boven naar beneden - als een mens door de zonde gezonken lag, om hem uit de drek van de zonden te verlossen. Wie zijn het die Hem alzo als de Levensvorst benodigen?

Worden die heerlijke feestdagen niet door velen, ja, bijna door allen als ijdele feesten doorgebracht? Bioscopen en alle krotten van de satan worden opgericht, waarheen zij zich begeven. Waarin zij dansen en springen en zich dommer en lager aanstellen dan ossen en ezels. En dat in een Christenland dat zich boven een heidense wereld wil verheffen! Waarin ook eertijds onze voorvaderen hun goed en bloed hebben opgeofferd voor de waarheid; om hun nazaten voor alle dwaling te bewaren.

Geen wonder dan ook dat de Heere ons, vertoornd, in Zijn oordelen en Godsgerichten heeft doen delen. Zien wij terug hoe hebben de oorlogen ons niet getroffen? Duizenden hebben daarin hun leven verloren, woonhuizen zijn vernield en kostbaar land is door overstroming verloren gegaan. En wie neemt dit alles ter harte, wie let erop dat de hand des Heeren dit deed om onze zonden te bezoeken? Van overheid tot onderdaan wordt geen zonde afgebroken. Gods Naam en dag worden ontheiligd. En met alle geleerdheid die men waant te bezitten, zijn wij nog dommer en hardnekkiger dan een os of ezel!

O, wij vrezen nog kwade dagen te moeten doorleven. Terwijl de Heere wel getuigen mag: ‘Ik heb hen geslagen, maar zij hebben geen pijn gevoeld (Jer. 5:3m). Nu zal Ik hun nog hardere klappen geven’.

Het is thans wel een tijd als voor de zondvloed ten tijde van Noach. Laat ons eten en drinken en vrolijk zijn! Dit is de leus van bijna allen. Op het onverwachts en ongedachts zal het oordeel ons volk treffen! Wie weet hoe kort wij van het laatste oordeel staan waarmee de Heere komen zal om de gehele wereld te doen vergaan. Alle tekenen wijzen daarop en schijnen in vervulling te komen.

Maar zal de Heere dan de rechtvaardigen met de godlozen doen vergaan? O nee, tot aan het einde van ’s werelds bestaan heeft de Heere nog een volk op aarde en dat zijn diegenen die zichzelf door wederbarende en ontdekkende genade als ossen en ezels hebben leren kennen. Maar ook als zodanig hun blik hebben mogen werpen in die voederbak waarin eens Jezus als een Kindje heeft gelegen. Voor hen is Hij dan ook dat Brood des levens dat alleen hun zielen kan voeden en leiden ten eeuwige leven!

Die, al zijn zij ook nog zo dom en dwaas in hun eigen oog, hebben nochtans lessen ontvangen die de wereld niet kan begrijpen. En veel op die school wordt van Jezus geleerd, en wel ten eerste hoe groot hun zonde en ellende zijn. Maar ook ten tweede hoe zij daarvan verlost kunnen worden. Dàt zijn lessen die hun hart raken. En dan ten derde leren zij hier ook iets van die dankbaarheid, ook al moeten zij van zichzelf getuigen: Wie ben ik, Heere HEERE, en wat is mijn huis, dat Gij mij tot hiertoe gebracht hebt (2 Sam. 7:18b).

Maar, o volk van God, al is de wereld voor u een woestijn, en al moet gij hier op aarde door veel verdrukking en mede in alle ellende delen, twee hemelen zijn u niet toegezegd. Maar eenmaal zult gij toch daarboven die hemel ontvangen waarin Jezus als de hemelse Bruidegom Zijn Bruidskerk hebben zal en waarin dan het huwelijk volmaakt met Hem zal worden gesloten, in dat vaderland daarboven. Daarom mogen wij in alle ellende en wederwaardigheden die gij hier mede hebt te doorleven, u toeroepen: godvruchte schaar, houd moed; Hij is de Bron van het aller hoogste goed (Ps. 27:7 ber.)! Hiernamaals worden alle raadsels van dit leven opgelost en zijt gij daarboven verheven.

Dit schenke ons de Heere, is mijn wens en bede (Ps. 74:18 ber.).

Geef ’t wild gediert’, dat niets in ’t woên ontziet,

De ziele van Uw tortelduif niet over;

Laat, grote God, om een gehaten rover,

Uw kwijnend volk niet eeuwig in ’t verdriet.

Bron: De Banier, 19 februari 1948

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen