Tot in Het Vierde Geslacht…

Toch is dat in de VS gemakkelijker gezegd dan gedaan. De zonden die ooit zijn begaan, en waaraan sommigen zich nog altijd schuldig maken – die van rassendiscriminatie – werpen hun zwarte schaduw over het huidige tijdsgewricht.

Alleen vanuit dat perspectief valt te verklaren dat feitelijk totaal verschillende gevallen in de publieke opinie in hetzelfde licht worden gezien en vandaaruit helaas tot even voorspelbare uitkomsten leiden.

In twee van de drie betrokken zaken lijkt de situatie voor de argeloze toeschouwer helder. Politieman Darian Jarrot had opdracht gekregen Omar Cueva staande te houden voor controle. Hij verzocht Cueva uit de auto te stappen. De laatste bleek echter gewapend te zijn en schoot de politieman ter plekke dood. Cueva liet het leven vervolgens bij een schotenwisseling met collega’s van Jarrot die de achtervolging hadden ingezet.

Politievrouw Kim Potter had opdracht gekregen Daunte Wright aan te houden vanwege een arrestatiebevel tegen hem. Hij verzette zich hevig tijdens zijn aanhouding, en Potter dacht naar haar taser te grijpen. In plaats daarvan greep ze haar pistool. Zich haar fout niet realiserend, raakte ze Wright in de borst. Hij wist nog wel te ontsnappen, maar overleed kort daarna.

De zaak rond politieman Derek Chauvin is iets minder helder als we ons niet beperken tot dat ene beeld dat op camera is vastgelegd en vervolgens de hele wereld over ging. Chauvin had de opdracht George Floyd staande te houden op verdenking van roof en rijden onder invloed. Laatstgenoemde verzette zich hevig, werd tegen de grond gewerkt en kreeg een knie in zijn nek. Ook nadat Floyd was gehandboeid en aangaf geen lucht meer te krijgen, bleef Chauvin met zijn knie op zijn schouder zitten. Hoewel bij autopsie later geen trauma kon worden vastgesteld dat het gevolg zou zijn van zijn arrestatie, overleed Floyd niettemin kort daarop.

In het eerste geval was sprake van moord op een politieman. In het tweede geval ging het om een tragisch misverstand. In het derde geval was sprake van onnodig geweld van de kant van de betrokken politieman.

Toch had een groot deel van de publieke opinie, daartoe aangezet door de mainstream media en enkele politici direct haar oordeel klaar. De fatale schoten op politieman Jarrot waren verklaarbaar gezien het structurele politiegeweld tegen ‘zwarten’, en dus eigenlijk een vorm van zelfverdediging. En Wright en Floyd waren het slachtoffer van ‘racistisch gemotiveerde’ moord.

Potter moest vluchten na doodsbedreigingen. Chauvin zou het er evenmin levend vanaf gebracht hebben als hij niet kort daarop was gearresteerd. Tijdens de zaak van laatstgenoemde werden advocaten, juryleden en hun families bedreigd en een vooraanstaande ‘zwarte’ politica riep op om de straat op te gaan wanneer Chauvin eventueel niet schuldig bevonden zou worden aan moord.

Laat duidelijk zijn: wanneer de dood van betrokkenen inderdaad het gevolg zou zijn van systematische discriminatie, dan is dat een zeer zware zonde die ook als zodanig bestraft dient te worden. Maar er bij voorbaat vanuit gaan dat daarvan sprake is in alle gevallen waarbij ‘zwarten’ het leven laten, is iets heel anders. Daarnaast blijft het merkwaardig om (zware) criminelen vanwege hun overlijden bij arrestatie van de weeromstuit als martelaren vereerd te zien worden.

Laten we hopen en bidden dat in de VS het recht vroeg of laat mag zegevieren. Laten we ook niet vergeten te bidden voor de families van de slachtoffers die een dierbare – crimineel of niet – moeten missen. Laten we voor alles hopen en bidden dat dit land eens mag ontsnappen aan de slagschaduw van voorvaderlijke zonden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen