Uw Liefdedienst Heeft Mij Nog Nooit Verdroten

Door God Geroepen

Het uur van hun bevestiging is voor de betreffende broeders een o zo gedenkwaardig uur, waarvan we ons de betekenis niet diep genoeg bewust kunnen zijn. We geloven dat de ambten door God zijn ingesteld. En dat, zoals het formulier zegt, ‘tot meerdere wasdom van Zijn Kerk’. Hij is het dan ook die tot deze heilige dienst roept en aan Hem wordt het jawoord gegeven.

Welk een verwaardiging om hiertoe door God geroepen te zijn. Want wie zijn we in onszelf? Niets. Diep gevallen zondaren. Van nature onbekwaam tot enig goed en geneigd tot alle kwaad, ja ‘vijanden’ (Rom. 5:10). Maar nu dat wonder dat Hij ons heeft opgezocht. Zich over ons heeft ontfermd. Ons in Christus Zijn genade en liefde heeft bewezen. En vanuit Hem geroepen heeft tot Zijn heilige dienst. Dat is niet iets om de lucht mee in te gaan, maar om klein onder te worden. Paulus heeft als apostel veel meegemaakt, maar hij wordt niet moe om te beklemtonen welk een genade(!) hij het acht dat God hem niet alleen heeft stilgezet, maar ook geroepen heeft tot het ambt van apostel. ‘Mij de allerminste van al de heiligen is deze genade

Hij heeft ons in Zijn verkiezende (!) genade geroepen tot deze heilige dienst. Dat betekent dat we staande in het ambt voor alles geroepen zijn Hem te vertegenwoordigen. Niet onszelf. Niet een bepaalde groep of stroming in de gemeente. Maar Hem. We hebben de kudde te weiden naar uitwijzen van Zijn Woord. Zijn Woord na te spreken. De schapen die aan onze zorgen zijn toevertrouwd Zijn weg te wijzen. Eigen inzichten, gevoelens of overtuigingen zijn contrabande. Het gaat om Zijn inzichten, gevoelens en overtuigingen. Die alleen zijn ten leven. Die alleen zijn tot Zijn eer. En die alleen zijn tot heil en zegen voor de kudde. In één woord: we dienen in de ambtelijke dienst doorzichtig te zijn tot op onze Meester. Broeders in de dienst, staan we in alles aan Gods kant? Vertegenwoordigen we werkelijk Christus?

De Binnenkamer

Om hiertoe bekwaam te zijn is de verborgen omgang met God in Christus onmisbaar. Want hoe zullen we Hem vertegenwoordigen als we vreemd zijn aan de persoonlijke ontmoeting met Hem? Hoe Zijn onderwijs kunnen doorgeven als we niet eerst zelf door Hem onderwezen zijn? Hoe Wet en Evangelie anderen kunnen voorhouden, als we niet zelf door Gods Wet zijn gedood en door het Evangelie zijn levend gemaakt? U voelt: dat is een onmogelijkheid. Onbekeerde ambtsdragers zijn een ramp voor de kerk. Ouderlingen en diakenen die vreemd zijn aan de levende kennis van Christus zijn een ramp voor de gemeente. Zij missen de Geest van Christus en dientengevolge ook de gezindheid van Christus. Met alle droeve gevolgen van dien. En dat geldt natuurlijk niet alleen ouderlingen en diakenen maar evenzeer dienaren van het Woord.

De persoonlijke omgang met God in Christus door de Geest behoort tot het hart van de ambtelijke dienst. Oudtestamentisch stelde de Heere het morgen- en avondoffer in (Ex. 29:38-39), tot verzoening van zonde en dagelijkse toewijding van het leven aan Hem. Die inzetting wilde priesters en volk, maar wil ook ons als nieuwtestamentische gemeente leren dagelijks Zijn aangezicht te zoeken. Iedere ochtend. Iedere avond. Onze persoonlijke en ambtelijke zonden in te zien en te belijden. Daarvoor verzoening te zoeken in Hem Die het grote zoenoffer heeft gebracht en het hart en het leven bij vernieuwing toe te wijden aan Hem. Die dagelijkse gang naar het altaar is voor al Gods kinderen onmisbaar, maar dubbel en dwars voor hen die net als de oudtestamentische priesters staan in de heilige dienst. Broeders, is het er? Als het wortelgestel niet goed functioneert, verlept een plant of boom of struik. Zo is het ook in geestelijk opzicht.

In die persoonlijke ontmoeting met Hem verschrompelt al het onze. Ook alle ambtelijke eigengerechtigheid en eigenzinnigheid. Want wie ben ik? Ook na ontvangen genade. Is al het mijne niet eeuwig tekort? Zijn mijn gerechtigheden niet als ‘een wegwerpelijk kleed’ (Jes. 64:6)? Maar – net als bij het morgen- en avondoffer – Hem nu ook telkens weer te mogen ontmoeten in dat verzoenende offer dat in Christus is vervuld. Hem te ontmoeten in Zijn genade en liefde. Wat een wonder. Daar leeft het hart van op. Dat verkwikt de ziel. Dat vervult ook ambtelijk met nieuwe moed en kracht. Trage handen en slappe knieën worden opgericht. En bij vernieuwing belijdt u: ‘Mijn hart, o Hemelmajesteit, is tot Uw dienst en lof bereid.’

Zijn genade en liefde zorgen ook voor wederliefde! Tot God. Tot Christus. Tot Zijn Woord en dienst. En zo ook tot Zijn gemeente. Het is waar: te staan in de heilige dienst is niet altijd eenvoudig. Er is ook strijd aan verbonden. We lopen schrammen en blauwe plekken op.

Zoals we gedurig strijd hebben te voeren tegen ons eigen ‘vlees’ (Rom. 7, Gal. 5), zo ook tegen het vlees in het midden van Gods gemeente en in het geheel van de kerk. Als Christus als volmaakte ambtsdrager al op zoveel tegenkanting is gestuit, is het niet vreemd dat ook ons dat overkomt. Het maakt mede deel uit van de gemeenschap aan Christus’ lijden. Maar dat wil ons niet uit het veld slaan, maar temeer verbinden aan Hem Die boven alles weet uit te tillen. Hij sprak: ‘In de wereld zult ge verdrukking hebben, maar hebt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen’ (Joh. 16:33). Juist als het nodig is, weet Hij u temeer Zijn liefde en genade te bewijzen. Zodat u toch uit de volheid van uw hart blijft zingen: ‘Uw liefdedienst heeft mij nog nooit verdroten’.

Het Geopende Woord

Tot die persoonlijk omgang met God in Christus behoort het gedurig acht geven op Zijn Woord. In dat Woord komt Hij Zelf op ons toe. Daarom moet dat Woord biddend geopend en biddend onderzocht worden. Dagelijks. We kunnen persoonlijk met tal van vragen lopen en ook ambtelijk met vele vragen in aanraking komen. Wat is wijsheid? Welke weg moeten we wijzen? Er is geen schaap gelijk. De één is zus, de ander zo gelegerd. Bovendien, hoe onderscheiden zijn de gangen en wegen. De één mag weten van de genade van Christus, de ander is – ondanks alle meelevendheid – nog altijd een vijand van het kruis van Christus. Wat zijn we in al die verschillende situaties verlegen om wijsheid van Boven.

God wil het u op het gebed geven door Zijn Geest. Maar die Geest bindt zich wel aan het Woord. En daarom, ook met het oog op deze dingen u dagelijks zetten aan Zijn voeten. Als de opperste Wijsheid getuigt Hij: ‘Welgelukzalig is de mens die naar Mij hoort, dagelijks wakende aan Mijn poorten, waarnemende de posten Mijner deuren’ (Spr. 8:34). Van harte bidden we alle ambtsdragers onder ons de vervulling toe van de woorden die klonken bij hun bevestiging: ‘De almogende God en Vader geve u allen tezamen Zijn genade, opdat ge in deze uw diensten getrouw en vruchtbaar moogt verkeren. Amen.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen