„Mijn man loopt mij voor de voeten"

Uw brief is nog veel langer, maar ik heb de kern eruit gelicht. U schrijft bijvoorbeeld ook dat uw man op jonge leeftijd begonnen is met werken. Hij was toen 16 jaar oud. Uw man is altijd erg druk bezig geweest voor zijn werk en had moeite om ermee te stoppen. Allemaal factoren die waarschijnlijk meespelen in de spanningen die u en uw man nu ervaren.

Met name voor mannen kan het werk erg belangrijk zijn. Werk geeft de man vaak een zekere status. Kom je op een verjaardag, dan is het werk nogal eens het onderwerp waar mannen over praten. Gestopt zijn met werken kan dan ook het gevoel geven niet meer mee te tellen, uitgeschakeld te zijn. Als je dan nog vitaal en gezond bent, kan het moeilijk zijn dat te accepteren. Werden daarnaast weinig andere activiteiten ondernomen en had men geen hobbys, dan is de kans groot dat men na de pensionering in een diep gat valt. Er moet dan van de ene op de andere dag een nieuwe invulling aan het leven gegeven worden.
Ook is het dan wennen als man en vrouw ineens de hele dag bij elkaar zijn. De huishoudelijke taken, die er voorheen ook waren, moeten blijven doorgaan. En wanneer hierover niet gesproken is met elkaar, kan dit alles voor spanningen binnen de relatie zorgen.

Dat uw man met pensioen ging, was niet iets waardoor u en uw man overrompeld werden. Dit zag u jaren tevoren aankomen. Hebt u het er ooit samen over gehad hoe u uw leven zou gaan vullen na de pensionering van uw man? Hebt u erover nagedacht wat het betekent om ineens dag en nacht bij elkaar te zijn? Zijn er taken in of rondom huis die uw man van u zou kunnen overnemen? Kunt u het accepteren dat uw man taken van u overneemt en het vervolgens op zijn manier doet? Of moet uw man het op uw manier doen? Zijn er mogelijkheden binnen uw kerkelijke gemeente om deel te nemen aan activiteiten, zoals mannen- en vrouwenvereniging, zang, bijbelstudievereniging enzovoorts. Hebt u onderzocht of er mogelijkheden voor u en uw man zijn met betrekking tot vrijwilligerswerk? Ik zou u en uw man willen adviseren hier alsnog over na te denken en samen de balans op te maken.

U schrijft ook dat uw man op een nare manier weggegaan is bij zijn werkgever. Dat is moeilijk. Veertig jaar bij dezelfde werkgever gewerkt en ineens is het op zon manier voorbij. Het vraagt tijd en energie om dit te verwerken. Mogelijk zit uw man daardoor in een rouwproces. (Rouwen doe je niet alleen als iemand overleden is, maar ook als bijvoorbeeld verwachtingen niet uitkomen of een toekomst er anders uit komt te zien dan je verwacht had.) Ik weet niet of uw man een prater is. Maar toch zou ik u willen adviseren hierover met hem in gesprek te gaan. Laat hem uitspreken wat het voor hem betekent om op een onplezierige manier weggegaan te zijn. Geef hem de tijd en gelegenheid om dit verlies te verwerken.

Graag zou ik een aantal tips willen geven voor mensen die binnenkort of over enkele jaren met pensioen hopen te gaan:
- Probeer op tijd en op een goede manier weg te gaan bij uw werkgever.
- Denk samen met uw echtgenoot na over wat het betekent om ineens weer hele dagen bij elkaar te zijn.
- Zijn er mogelijkheden voor vrijwilligerswerk?
- Welke taakverdeling kan er gemaakt worden in en rondom huis?
- Welke hobbys zouden opgepakt kunnen worden?

Duidelijk is dat het een hele verandering kan zijn. Maar met een goede voorbereiding hoeft een pensionering geen spanningen te geven en kunt u, als God het geeft, nog een aantal jaren samen in goede harmonie doorbrengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen