Een (on)gewone Hollandse jongen

Afgezien van het feit dat hij of zij vanaf die dag stemgerechtigd is en bevoegd is tot het volgen van autorijlessen betekent het bereiken van de achttienjarige leeftijd voor de gewone Nederiander weinig anders dan de wetenschap dat er weer een jaar bij is. Niet alzo bij onze kroonprins: voor hem was deze verjaardag een van de belangrijkste mijlpalen in zijn leven. Hoewel er in de praktijk niet direct veel veranderd is van de ene op de andere dag - hij zal gewoon zijn studie aan Atlantic College af moeten maken — is hij sinds 27 april staatsrechtelijk meerderjarig en dat houdt nogal wat in. Tot op heden had prins Willem-Alexander een redelijk onbezorgde jeugd - in het dagelijks leven viel nog weinig van het toekomstig koningschap te merken: slechts een enkele keer zag het Nederlandse volk hem bij het verrichten van een officiële daad. Dat gaat geleidelijk veranderen: zo zal hij binnenkort geïntroduceerd worden bij de Raad van State, waarin onze kroonpretendent van rechtswege zitting heeft.

Uitkering
Een van de meest,,tastbare' ' gevolgen van het feit dat Willem-Alexander nu staatsrechtelijk meerderjarig is, is de vorstelijke uitkering die hij jaarlijks uit de staatskas mag ontvangen. (Van het brutobedrag van ruim negen ton blijft echter slechts 179.000 schoon in het handje over.) Het lijkt ietwat veel eer voor een jongeman die, hoewel van koninklijken bloede en waarschijnlijk ons toekomstige staatshoofd, toch nog maar een gewone scholier en straks dienstplichtig militair is, maar er is over deze achttienjarige al het nodige in boekvorm verschenen. Naast de min of meer officiële biografie van Renate Rubinstein, die voor dat werk door de Rijksvoorlichtingsdienst was aangezocht, verzorgde ook koninklijk veelschrijver Fred. J. Lammers een portret van prinsscholier-dierenvriend-aanstaand koning Willem-Alexander. Het is een populaire uitgave geworden: veel foto's, veel anekdotes, weinig getheoretiseer en nauwelijks kritische geluiden.

Geestdrift
De opzet is chronologisch en dat betekent dat het boek begint ver voor de geboorte van de prins, want nog maar nauwelijks was het grote nieuws over de toekomstige oranjetelg bekendgemaakt of de geestdrift was al niet meer te stuiten. Hoewel er natuurlijk ook wanklanken te beluisteren waren:
,,In Krommenie weigert de gemeenteraad een bedrag van ƒ 3250,— uit te trekken om de schooljeugd een herinnering te geven aan het heuglijke gebeuren. De meerderheid van de gemeenteraad vindt dat het geld beter besteed kan worden". Eindelijk kwam dan het langverwachte bericht dat de prinses het leven had geschonken aan een flinke welgeschapen zoon. Er volgden dolle uren: burgemeester De Ranitz van Utrecht schreeuwde door de raadszaal: ,,Hoy! Een zoon!" en stuurde drie herauten de gemeente in, een clochard die zich bij de mensenmassa voor de ingang van het Academisch ziekenhuis in Utrecht had gevoegd deelde huilend mee dat hij ,,in de vernieling was gedrukt" en in een speciale zitting van de Tweede Kamer riepen de ministers met een ferme armzwaai een driewerf hoera uit op de jonggeborene. Het,, gezellige mannetje met grijsblauwe ogen", zoals zijn vader hem eens omschreef, moest de aandacht voor zijn persoontje al gauw delen met broertjes, neefjes en nichtjes, al bleven het Nederlandse volk en de pers hem natuurlijk nauwlettend gadeslaan.

Willemsbrug
Met officiële plechtigheden hoefde hij zich voorlopig nog niet bezig te houden: de eerste keer dat hij als kroonprins in actie moest komen was in 1981, toen de prins in Rotterdam de nieuwe Willemsbrug mocht openen. Dat deed hij samen met zijn moeder, die hij toen in lichaamslengte al zo ongeveer verslagen had. Lammers besluit zijn boek meteen beschrijving van de twee kostschooljaren in Wales, die nu bijna zijn afgerond. Hoewel Alexander in naam geen enkel speciaal voorrecht geniet en het gewone lesprogramma moet doorlopen, inclusief boodschappen doen voor bejaarden en reddingzwemmen, kan enige voorkeursbehandeling de school niet ontzegd worden: Alex hoeft evenals een paar mede-studenten, maar één trapje af om vanuit zijn kamer in de eetzaal te komen, terwijl de anderen eerst een fikse wandeling moeten maken... In elk geval is Willem-Alexander, aldus een van de leraren op Atlantic College, ,,een heel gewone Hollandse jongen, een echte Hagenees".

N.a.v. „Willem Alexander 18, van baby tot kroonprins", door
Fred. J. Lammers, uitgeverij Perspectief, Voorburg, 80 blz., prijs f 17,50.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen