Hebben we een integratieprobleem?

Desintegratie

Niet voor niets zette Pim Fortuyn de integratieproblematiek begin deze eeuw op de politieke agenda. Sindsdien is het bepaald niet beter geworden. Na de gebeurtenissen in Amsterdam klonk het opnieuw: “we hebben een integratieprobleem”. Inderdaad, van Amsterdam naar Rabat en weer terug.

Maar is het niet nog erger dan gedacht? Zien we in delen van onze samenleving geen integratie, maar zelfs desintegratie?

Zo koesteren bepaalde groepen Nederlandse jongeren, vaak afkomstig uit een islamitische cultuur, een dubbele loyaliteit. Ze voelen zich eigenlijk meer verbonden aan de Marokkaanse koning, dan aan de onze. In de criminaliteit zijn mensen met een niet-westerse achtergrond oververtegenwoordigd. En ook in de bijstand heeft meer dan de helft van de uitkeringsgerechtigden een migratieachtergrond. Oorzaak? Velen van hen spreken, ook na langjarige aanwezigheid in Nederland, de taal niet. Niet alleen de cijfers spreken, maar burgers ervaren ook afnemende sociale cohesie en onveiligheid in de eigen wijk of in de bus. De aanpak is in de achterliggende jaren te vrijblijvend en naïef geweest, wat de SGP betreft. Tegen desintegrerende personen moet daarom stevig worden opgetreden, waarbij tegelijk wordt ingezet op verbinding met en integratie van alle nieuwkomers. De goeden mogen nooit onder de kwaden leiden.

Normen En Waarden

Wat de SGP betreft wijzen we nieuwkomers nadrukkelijker op hun plichten in Nederland. Wanneer je overduidelijk niet wil aanpassen, is hier geen plek voor je. Hoewel we er steeds verder bij vandaan zijn, heeft ons land oorspronkelijk christelijke wortels en die moeten we koesteren. Gods goede geboden moeten de normen en waarden van ons land stempelen. Daar vaart iedereen wel bij. Nieuwkomers committeren zich aan onze manier van (samen)leven, en niet andersom. Dat betekent concreet dat inburgeraars het Nederlands op basaal niveau beheersen, kennis hebben van historische gebeurtenissen en onze nationale symbolen, zoals het Wilhelmus en ons koningshuis.

Dat betekent niet dat we allerlei liberaal-progressieve waarden moeten opdringen op het gebied van lhbti en abortus als recht. Wij verzetten ons er juist tegen nieuwkomers te persen in een seculier keurslijf. We kunnen dan denken aan universele waarden die aansluiten bij ons nationale fundament. Daarin is ruimte voor afwijkende meningen, maar binnen de grenzen van de rechtsstaat. Wij slaan er niet op los, maar lossen onze problemen op door met elkaar in gesprek te gaan. Vrouwen behandelen we respectvol en beschermen we tegen vrouwenbesnijdenis, eerwraak en andere onderdrukking. Hier werken we hard voor ons geld en heb je je naaste lief als jezelf. Zomaar een greep uit onze nationale spelregels.

Eén ding is duidelijk: tegen haat is geen integratiebeleid opgewassen. Daarom moet er normerend worden opgetreden: we trekken een duidelijke streep bij geweld en andere onwettigheden. De daden van de groep jongeren in Amsterdam die met taxi’s en scooters Joden achtervolgden, moeten we dan ook beantwoorden in een taal die zij verstaan: met een harde aanpak, met lik-op-stukbeleid. Zij maken misbruik van onze verworvenheden om die vervolgens met voeten te treden door Joden letterlijk onder de voet te lopen.

Antisemitisme

Door jarenlang wegkijken van de werkelijke problemen met de integratie van deze mensen kon het gif van antisemitisme zijn werk doen. Pure Jodenhaat moet keihard aangepakt worden. Maar ook educatie speelt hierin een belangrijke rol. De SGP wil daarom dat inburgeraars verplicht worden een bezoek te brengen aan een vernietigingskamp of het Holocaustmuseum, zodat ze weten van het verwoestende leed dat de Nederlandse Joden in de Tweede Wereldoorlog is aangedaan. Dit voorstel is aangenomen door de Tweede Kamer en wordt nu uitgewerkt door het kabinet, in overleg met gemeenten en Joodse organisaties.

De gruwelijkheden van de Holocaust moeten ook een prominente plek hebben in de inburgeringscursus, omdat nieuwkomers met een andere culturele achtergrond vaak met een hele andere bril naar Joden kijken. Daarnaast willen wij dat Nederland een variant krijgt op de Duitse “verklaring van verbondenheid”, waarbij inburgeraars simpelweg ondertekenen dat ze het Joodse leven zullen beschermen. Houden nieuwkomers zich hier niet aan, dan blijft dat niet zonder consequenties. Het kabinet gaat ook naar dit SGP-idee kijken. Maar het begint natuurlijk bij de ‘voordeur’. Door meteen helder te maken dat Jodenhaat onacceptabel is, wordt een heldere grens getrokken. Asielzoekers die zich overduidelijk schuldig maken aan antisemitische delicten, moet de asielaanvraag geweigerd kunnen worden. Als zij al een vergunning hebben ontvangen, dan gaan we die intrekken, zoals ook gebeurt bij andere overtredingen. Ook dit derde SGPvoorstel om antisemitisme onder nieuwkomers tegen te gaan, is door Kamer en kabinet omarmd.

Welwillende Houding

Gelukkig zijn er zeker ook veel mensen met een migratieachtergrond die zich actief inzetten in ons land. Zij studeren of werken hard en leveren hun bijdrage, maar krijgen soms te maken met discriminatie. Dit kwaad moet krachtig worden bestreden. Wanneer we van nieuwkomers vragen zich constructief en vreedzaam te voegen in onze samenleving, mag ook iets van de ontvangende samenleving worden gevraagd. Dat begint ermee dat we deze mensen als mens blijven zien en benaderen, zonder op voorhand te vooroordelen. Dan zullen we nieuwe Nederlanders ook kansen bieden en ondersteunen waar nodig, zodat zij zich onderdeel gaan voelen van onze samenleving. Integratie vraagt immers van beide kanten een welwillende houding. 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen