Boekbesprekingen

De eenvoudige ketellapper John Bunyan (1628-1688) heeft zijn bekering en roeping tot het ambt beschreven in het alom bekende ’Overvloedige genade voor de grootste van alle zondaren’ (onlangs opnieuw uit het Engels vertaald). In de loop der jaren zijn er veel boeken over hem verschenen, waarin hij voornamelijk wordt beschreven als een letterkundig talent, omdat zijn ’De christenreis’ wordt gezien als een literair meesterstuk. Faith Cook heeft een waardevolle levensbeschrijving van Bunyan geschreven (uitgave 2008), die nu in het Nederlands is vertaald. De auteur heeft gebruik gemaakt van zoveel mogelijk bronnen, zoals bijvoorbeeld de notulen van de gemeente Bedford, waartoe Bunyan behoorde, maar voornamelijk van zijn eigen werken. De ca. 50 werken van Bunyan bevatten namelijk totop zekere hoogte veel gegevens uit zijn eigen leven (autobiografisch). Deze gedeelten zijn in de tekst cursief weergegeven en vormen een logisch geheel met de rest van een hoofdstuk. Er wordt ook duidelijk gemaakt waarom vanwege bepaalde gebeurtenissen Bunyan waarschijnlijk tot het schrijven van bepaalde boeken kwam.

Bunyan leefde in een zeer roerige periode van de Engelse kerkgeschiedenis. Zijn leven werd gestempeld door twee perioden gevangenschap (totaal twaalf jaar onder vaak erbarmelijke omstandigheden), ballingschap, verdachtmakingen, zorgen over kinderen (waaronder zijn blinde dochter Mary) en bittere armoede; vaak moest men leven van liefdadigheid. De voornaamste reden was dat hij het preken niet kon laten. Ondanks dat zei Bunyan: ’Ik ben vastbesloten en moge de Almachtige God mij helpen en beschutten, om liever te lijden, als mijn broze leven zo lang zou duren dat er zelfs mos op mijn wenkbrauwen zal groeien, dan mijn geloof en principes geweld aan te doen’ (p 13).

Respectvol wordt de met veel wederwaardigheden omgeven levensweg van Bunyan beschreven, waarbij de bevindelijke aspecten een duidelijke plaats innemen. Tijdens een bezoek aan Londen is Bunyan, na een ziekte van tien dagen, ver verwijderd van vrouw en kinderen, overleden op 31 augustus 1688. Zijn laatste, met moeite uitgesproken, woorden waren: ’Ik ga naar de Vader van onze Heere Jezus Christus, Die door de tussenkomst van Zijn gezegende Zoon mij zal ontvangen, hoewel ik een zondaar ben. Ik hoop dat wij elkaar daar spoedig zullen ontmoeten en het nieuwe lied zullen zingen en eeuwig gelukkig zullen zijn, in een wereld zonder einde’ (p 452). Zijn stoffelijke nalatenschap was zeer gering, maar des te waardevoller is zijn geestelijke nalatenschap. Deze indrukwekkende levensbeschrijving is het waard om gelezen en herlezen te worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen