De Institutie van Johannes Calvijn

Toen de mens zichzelf buiten het koninkrijk van God sloot, is hij tevens beroofd van de geestelijke gaven, waarmee hij toegerust was met het oog op het eeuwige heil dat hem wachtte. Dat heeft tot gevolg dat hij als een balling buiten het koninkrijk van God leeft en wel zo dat er in hem geen spoor meer te vinden is van alle dingen die gericht waren op het gelukzalige leven van de ziel en die hij pas door de genade van de wedergeboorte terugkrijgt. Daartoe behoren het geloof, de liefde tot God, de liefde tot de naasten en de be oefening van heiligheid en gerechtigheid. Omdat Christus ons al deze dingen teruggeeft, worden zij beschouwd als zaken die van buiten tot ons komen en onze natuur te boven gaan; om dezelfde reden trekken wij ook de conclusie dat zij ooit in ons vernietigd geweest zijn. Verder zijn toen ook de zuiverheid van verstand en oprechtheid van hart van ons weggenomen en dat wordt bedoeld met het bederf van de goede dingen in onze natuur. Want samen met de wil bleef er nog wel iets over van het vermogen om zaken te begrijpen en te beoordelen, maar we kunnen dat eigenlijk geen volwaardig en gezond verstand meer noemen, want het is zwak en in diepe duisternis verzonken. En hoe slecht het met de wil is gesteld, is meer dan genoeg bekend.

Institutie II.2.12

© 2009 Den Hertog B.V., Houten.

Institutie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen