Samenspraak over de brief van Paulus (43a)

HOPENDE: De gevallen staat van de mens wordt ons in dit hoofdstuk door de apostel zo duidelijk voor ogen gesteld. Romeinen 3 is het hoofdstuk waarin we het portret kunnen vinden van de gevallen mens. Ook in Jesaja 59 kunnen we dat portret vinden. De apostel beroept zich in dit hoofdstuk op wat geschreven staat. Het portret van de gevallen mens, dat ons hier voor ogen wordt gesteld, is zo mooi niet. We hebben de vorige keer de apostel horen zeggen, dat er niemand is die naar God zoekt. Nu gaat hij verder met te zeggen: Allen zijn zij afgeweken. Zij zijn van de rechte weg afgegaan. En nu missen zij het oogmerk dat zij zich voor ogen moesten stellen.

De apostel brengt ons hier dus naar wat er gebeurd is in onze diepe zondeval. Er was in het paradijs niet alleen een bedreiging met straf. Er was ook een belofte van het leven. Niet alleen was er de boom der kennis des goeds en des kwaads, maar er was ook een boom des levens. Als de mens niet zou eten van de boom der kennis des goeds en des kwaads, zou hij het eeuwig onverliesbaar leven van God ontvangen. Hij zou nooit meer van God af kunnen vallen, maar zoals onze Catechismus zo treffend zegt, zou hij met God in de eeuwige zaligheid mogen leven, om Hem te loven en te prijzen. Welk een gelukzaligheid was reeds het deel van Adam en Eva, maar men kon nog tot een hoger goed komen. Eeuwig zou men met God in de hoogste gelukzaligheid zich mogen verlustigen. Maar nu is de mens afgeweken. Allen zijn zij afgeweken. Alle mensen zijn in Adam van God afgevallen. De toerekening van Adams schuld aan al zijn nakomelingen wordt door de apostel in Romeinen 5 duidelijk geleerd, maar ook hier reeds in de tekst. Of men nu een Jood of een heiden is, men is van de rechte weg afgeweken. En op die weg die van de rechte weg afwijkt, gaat de mens nu altijd maar door. Hij keert niet terug naar de rechte weg.

In het vorige vers heeft de apostel gezegd dat er niemand is die God zoekt. Wel zoekt de mens in het verbroken werkverbond nog een gerechtigheid voor God op te richten. Maar hij beantwoordt aan het doel van zijn schepping niet meer. Er is van geen gewillige gehoorzaamheid uit liefde tot de Schepper meer sprake. Aan de eis van het proefgebod kan men niet meer beantwoorden. Men zoekt met al zijn eigengerechtigheid God niet, maar zichzelf.

UITZIENDE: Wat is de mens toch blind voor die gevallen staat. Aan godsdienst ontbreekt het bij de gevallen mens nog niet. Godsdienst heeft hij nog wel overgehouden uit zijn val, maar niet de ware godsdienst. Daar is hij van afgeweken.

Tot de ware godsdienst keert hij nooit meer terug. Zijn godsdienst is een zelfbehaaglijke godsdienst, ook al denkt hij er God mee te behagen. Hij ziet niet dat God van zijn godsdienst walgt.

Als ik dat zeg, kan men daar tegenin brengen, dat men toch niet zonder godsdienst kan en mag zijn. Dit is zeker waar, maar die godsdienst moet toch gericht zijn naar de wet des Heeren, in het bijzonder naar het eerste en het tweede gebod van ’s Heeren wet. In die geboden wordt ons de ware godsdienst voorgeschreven. Het derde en het vierde gebod zijn hier natuurlijk ook niet van uitgesloten, want kort en goed eist de Heere op de eerste tafel der wet, om Hem lief te hebben met zijn gehele hart en met geheel zijn ziel en met geheel zijn verstand, alsook met geheel zijn kracht. Dit is het eerste en het grote gebod.

We hebben ons uitwendig aan de door God ons voorgeschreven godsdienst te houden. Maar die godsdienst behelst dan ook de zuivere leer der Waarheid, waarin ons gezegd wordt met welk doel God de mens schiep en dat de mens daar niet aan heeft beantwoord en ook nooit meer daar aan beantwoorden kan of zal. Die Waarheid wordt over het algemeen niet door de mens gezocht. Men moet een andere godsdienst hebben waarin voor het vlees wat is te vinden en waarin een weg wordt voorgesteld die ons ten hemel leidt op een voor ons aangename wijze, met behoud van al wat van onszelf is en waar we in op kunnen gaan.

Zoeken we nog de zuivere leer der Waarheid en dus geen valse godsdienst, dan hebben we aan wat sleur- en vormendienst genoeg. We staan de Waarheid voor, maar verder bekommeren we ons om God en de ware zaligheid niet, ook al leven we niet indrukkeloos omtrent de dingen der eeuwigheid.

HOPENDE: Het is niet aangenaam voor de mens, als hij zo met zijn godsdienst aan de kant gezet wordt. Maar terwijl u zo aan het spreken was, sprong er iets in me op. Och vriend, de zuivere leer is toch een God verheerlijkende leer. Die leer zegt ons waar het met de mens heen moet. Hij zal zijn Schepper weer eens moeten bedoelen. En dat kan nu alleen door wederbarende genade.

De tekst zegt dat zij allen afgeweken zijn. Maar nu is er Eén in de wereld gekomen, Die is niet afgeweken. Die heeft het doel waartoe Hij in de wereld kwam, altijd voor ogen gehouden. Als nu de mens werkelijk ook God weer mag bedoelen, dan blijft er niet anders voor hem over dan dat hij rechtvaardig met al zijn godsdienst naar de rampzaligheid moet. Maar dan zal hij de ware godsdienst ook door genade mogen vinden in Hem Die nooit afgeweken is. (wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen