Kinderwens

Het behoeft weinig betoog dat Bijbels gezien het krijgen van kinderen een rijke zegen is. De psalmist laat er geen twijfel over bestaan: Zie, de kinderen zijn een erfdeel des HEEREN; des buiks vrucht is een beloning (Psalm 127:3). In de Bijbel zijn er dan ook geen voorbeelden te vinden van godvrezende echtparen die bewust streefden naar weinig kinderen, of naar een bepaald aantal kinderen. Wel zijn er voorbeelden waar de kinderzegen uitbleef en waar dit reden was voor veel verdriet. Denk aan Sara, Rachel, Hanna en anderen. Het zou onjuist zijn om dit vooral als een oudtestamentisch gegeven te zien, omdat in die tijd het krijgen van kinderen zo belangrijk was, en het iets schandelijks was om kinderloos te blijven. Het is een tijdloos gegeven. En daarom is het ook nu voor veel echtparen een bron van groot verdriet als hun huwelijk niet gezegend wordt met kinderen.

Het krijgen van kinderen is ook een belangrijk doel van het huwelijk. Het is opvallend dat de eerste woorden die God tot de mens spreekt in Genesis 1 er betrekking op hebben: Weest vruchtbaar en vermenigvuldigt, en vervult de aarde en onderwerpt haar (Gen. 1:28). Deze opdracht, dit gebod, deze zegen verviel niet na de zondeval. Integendeel, hoewel de kinderzegen met smart gepaard zou gaan (Gen. 3:16), werd de opdracht na de zondvloed vrijwel letterlijk herhaald toen God Noach en zijn zonen zegende en sprak: Zijt vruchtbaar, en vermenigvuldigt, en vervult de aarde (Gen. 9:1). Het huwelijksformulier noemt niet voor niets als belangrijke oorzaak voor het huwelijk: ‘opdat zij hun kinderen die zij krijgen zullen [mogen], in de waarachtige kennis en vreze Gods, Hem ter eer, en tot hun zaligheid opbrengen.’

Dat hiertegen door veel mensen in onze tijd vaak heel anders aangekeken wordt, is duidelijk. In seculiere kringen is het vrijwel vanzelfsprekend dat echtparen met elkaar afspreken hoeveel kinderen zij denken te ‘nemen’. Om het naar wens te laten verlopen wordt gebruik gemaakt van allerlei middelen: van anticonceptiemiddelen zoals de pil om zwangerschappen te voorkomen, of abortus om zwangerschappen af te breken, tot en met IVF en inschakeling van draagmoeders om kinderen te kunnen krijgen als het langs normale weg niet mogelijk lijkt te zijn. Niet zelden werkt het ene trouwens het andere in de hand: stellen kiezen ervoor om lang te wachten met kinderen te krijgen – door gebruik van anticonceptiemiddelen – en kiezen vervolgens voor IVF als blijkt dat op latere leeftijd de vrouw door verminderde vruchtbaarheid niet zo snel zwanger wordt als gewenst.

Er bestaat zelfs zoiets bizars als een Beweging ter Vrijwillig Uitsterven van de Mensheid, met als motto: ‘Mogen we lang leven en uitsterven’. Het idee is dat mensen teveel belasting voor de natuur met zich meebrengen. Het menselijk geslacht kan zichzelf daarom beter opheffen door te stoppen met voortplanting. Dat is beter voor dieren en planten. Die krijgen dan de leefruimte die zij nodig hebben om te gedijen. Ook op meer subtiele manieren is dit gedachtengoed aanwezig. Is het gelet op klimaatverandering nog wel verantwoord om kinderen op de wereld te zetten? Wat doe je een kind aan? Dergelijke ideeën leven ook bij sommige christenen. Volgens een onderzoek van het Nederlands Dagblad denkt 14 procent van de christenen (23 procent van alle Nederlanders) dat het vanwege het klimaat niet verstandig is om nog kinderen te krijgen.

Het zou te gemakkelijk zijn om deze ontwikkelingen te zien als plaatsvindend ‘buiten ons’. Alsof je door het raam zou kunnen kijken om te zien dat het buiten koud en donker is, om dan opgelucht vast te stellen dat het bij ons gelukkig ‘nog’ warm en licht is. Grote gezinnen worden schaarser, ook in onze gemeenten. Daar zijn meerdere redenen voor, onder meer het feit dat jonge mensen gemiddeld tegenwoordig op latere leeftijd trouwen. Dat is op zichzelf genomen trouwens geen ramp. Maar het heeft ook te maken met veranderende opvattingen en een groeiend gebruik van anticonceptiemiddelen. In 2021 publiceerde het RD een onderzoek waaruit bleek dat de acceptatie van voorbehoedsmiddelen in de gereformeerde gezindte fors is toegenomen, en dat de waardering voor grote gezinnen afnam. Dat gaat onze gemeenten en gezinnen helaas niet voorbij.

Wat zijn redenen om kinderen te wensen, behalve het feit dat het op zichzelf genomen een voluit Bijbelse opdracht is die hoort bij het huwelijk? Iemand die op dit punt een helder en Bijbels geluid liet horen was ds. Gerhard Meijer (1654/5-1718) in zijn boek ‘Portaal des Heeren’. Hij stelt dat er uiteindelijk maar één doel kan zijn dat bovendien allerbelangrijkst is: een zaad Gods voort te brengen. Hij sluit daarbij aan op het tekstwoord van Maleáchi: Heeft Hij maar niet één gemaakt, hoewel Hij des geestes overig had? En waarom maar dien enen? Hij zocht een zaad Gods (Mal. 2:15). Hij schrijft hierover: ‘God had wel veel mensen kunnen scheppen en veel vrouwen voor één man om door wilde vermenging de wereld spoedig vol te maken. Maar nee, zegt de profeet, Hij maakte er maar één. Hij wilde dat er maar twee één zouden zijn. Opdat ze heilige kinderen, een zaad Gods, verwekken zouden … Dus moesten ook alle mensen geen andere dan alleen heilige kinderen begeren en tot geen ander doel mensen trachten te verwekken dan dat God in en door hen verheerlijk zou worden. Mensen die God hun Schepper kennen, beminnen en eeuwig tot Zijn lof zouden leven … zo voor onze Koning Jezus nieuwe onderdanen … verwekken.’ Meijer behandelt ook andere veel voorkomende redenen waarom mensen graag kinderen willen krijgen, bijvoorbeeld het graag hebben van erfgenamen, maar wijst die uiteindelijk af. De mens is immers voor de eeuwigheid geschapen. Al die andere redenen zijn daarom op zijn best bijzaken, en komen ten diepste neer op afgoderij, wreedheid en dwaasheid.

Heel relevant – en hier direct mee samenhangend – is wat Meijer schrijft over plichten van ouders vóór de ontvangenis van het kind en gedurende de zwangerschap. ‘De eerste plicht van ouders die een zaad Gods begeren … is deze: dat ze zichzelf in oprechtheid richten op de ware vreze Gods en trachten Gods oprechte bondgenoten te zijn.’ Immers, zonder dit kunnen ouders geen goede wil hebben, en zonder dit kunnen ze deze noodzakelijke plicht niet betrachten. Zonder dit hebben ze zelfs geen recht hun kinderen aan God te geven. En wat ziet hij als plicht als een vrouw zwanger mag raken? Dan is het de plicht van ouders om gedurende de zwangerschap ‘de Heere hun Bonds-God met gelovige en ernstige gebeden aan te roepen dat het Zijn Goddelijk welbehagen moge zijn om de vrucht van de buik te zegenen, opdat het als een heilig zaad Gods in de wereld komen mag en daarin tot Zijn eer mag leven.’

In 1 Timótheüs 2 spreekt Paulus over de plaats van de vrouw in de gemeente. Hij laat de vrouw niet toe dat zij lere, en besluit door te zeggen: Doch zij zal zalig worden in kinderen te baren, zo zij blijft in het geloof, en liefde, en heiligmaking, met matigheid (vers 15).

De kanttekenaren geven als betekenis dat ‘hoewel het baren van kinderen met smart de vrouwen tot een straf is opgelegd, hetzelve nochtans haar zaligheid niet zal hinderen, zo zij blijven in het geloof.’

Wellicht is er met Meijer in het achter hoofd ook nog een andere diepe betekenis: daar waar de man de gemeente Gods dient door te leren, zal de vrouw dit doen door te baren, door een zaad Gods voort te brengen! Zo bouwt de Heere immers Zijn Kerk, van geslacht tot geslacht, van kind tot kind.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen