Black Lives en Meer

Het was 20 april van dit jaar een blijde dag in Minneapolis in de staat Dakota in de Verenigde Staten. Blij, althans voor een deel van de bevolking van die stad, namelijk het ‘zwarte’ deel.

Daar heerste de vrees dat geen recht zou worden gedaan in het proces dat tegen een agent van politie was aangespannen.

Deze werd ervan beschuldigd door bruut optreden de dood van een ‘zwarte’ burger van de stad, George Floyd, veroorzaakt te hebben.

Na dagenlange zittingen kwam een jury bestaande uit twaalf leden tot de uitspraak dat de agent schuldig was. De straf werd nog niet bepaald, dat gebeurt op 16 juni.

De overheid had de gerechtelijke uitspraak met zorg tegemoet gezien en een grote troepenmacht naar de stad gezonden om de orde te bewaken.

Toen de uitspraak van de rechtbank bekend werd, brak bij de wachtende menigte grote vreugde uit. Er ging gejuich op. Er vloeiden tranen. Mensen liepen met spandoeken met de tekst: Black Joy. Er was recht gedaan!

Het zwarte deel van de bevolking in de V.S. heeft vaak te maken met uitingen van racisme en ervaart dikwijls onrecht. Het is dan ook wel begrijpelijk dat er een bundeling van krachten is ontstaan, die sinds 2013 opereert onder de naam Black Lives Matter (BLM).

Nazaten van de velen die destijds uit Afrika werden afgevoerd om als slaaf te werken op de plantages van de blanken, hebben zich aaneengesloten om voor hun rechten als burger op te komen.

Het is niet goed daarover direct negatief te oordelen. Er is immers aan dit deel van de bevolking van de V.S. veel onrecht gedaan. De droom van de in 1968 vermoorde Martin Luther King jr. is nog nooit werkelijkheid geworden.

Maar deze organisatie blijkt niet zo vreedzaam te zijn als we aanvankelijk zouden kunnen denken. Haar grondslag, zo wordt gesteld, is marxistisch en communistisch. Zij organiseert demonstraties, die soms uitlopen op plunderingen. Ook in Nederland is zij actief. Na de dood van Floyd zijn ook in meer dan tien steden in Nederland demonstraties geweest, die overigens niet gewelddadig waren.

In het aprilnummer van het maandblad Nader Bekeken was van de hand van Erik van Alten een heel instructief artikel te lezen dat ons over deze beweging nog nader informeert. BLM is onderdeel van een veel grotere beweging en hangt een ideologie aan die de laatste jaren wereldwijd opereert. Ik citeer: “De oprichters zeggen onder andere: we geven ruimte aan transgender broers en zussen om te participeren en de leiding te nemen. We zijn zelfreflectief … en doen wat nodig is om het cisgenderprivilege te ontmantelen en zwarte transpersonen te verheffen, vooral zwarte transvrouwen die onevenredig zwaar worden getroffen door vijandig geweld. We ontwrichten de door het Westen opgelegde norm van een nucleaire gezinsstructuur (= een vader, een moeder en hun gezamenlijke kinderen, LJG) ….”

Deze doelstellingen van de BLM sluiten naadloos aan bij de Jogjakarta principes. Deze beginselen werden in 2006 in de Indonesische stad Jogjakarta opgesteld door een internationaal gezelschap mensenrechtenjuristen. Zij waren daar bijeen om te overleggen over de relatie tussen mensenrechten en de belangen van Lhbti’s. Deze principes werden in 2017 aangevuld en overgenomen door de Verenigde Naties en de Europese organisaties. De regenboogvlag is het herkenbaar symbool.

Zij betekenen niet minder dan een seksuele revolutie. De Duitse Gabriele Kuby heeft aan dit onderwerp een grondige studie gewijd waarin zij uiteenzet hoe deze revolutie in haar werk gaat en wat zij uitricht. Het bijbels gegeven dat God man en vrouw schiep heeft afgedaan. En daarbij het huwelijk tussen één man en één vrouw.

Laat men niet denken dat het bij de Jogjakarta beginselen er alleen om gaat dat mensen, die vanwege hun seksuele gevoelens en praktijken in een minderheidspositie verkeren en daarom niet zelden worden gediscrimineerd, aandacht vragen en voor hun rechten opkomen. Het gaat hier om een ideologie, die jarenlang is voorbereid door het feminisme, het recht om het ongewenste kind te aborteren, de oprichting van spermabanken, het homohuwelijk. Maar deze genderideologie kan nu dwingend door een overheid worden opgelegd.

Nu stelt iedere ideologie die de plaats inneemt van het christelijk geloof dat zij ‘vrijheid’ brengt. Vrijheid voor wie? Voor iedereen? Nee, alleen ‘vrijheid’ voor degenen die met die ideologie instemmen. Aan het einde van de 18 ^e eeuw klonk in Frankrijk de leus: ‘Vrijheid, gelijkheid, broederschap.’ Maar dit nieuwe gold niet voor hen die de voosheid van dit adagium doorzagen en zich in de revolutie niet vinden konden. Hun, in de eerste plaats de elite, de adel en een deel van de geestelijkheid, wachtte de guillotine.

De overheid heeft immers tot taak het algemeen belang te dienen. Wanneer dit plaats maakt voor het propageren van een groepsbelang, wanneer een ideologie waar een deel van het volk niet mee kan instemmen, toch heersen gaat, gebeuren er desastreuse dingen.

Dat hebben miljoenen in Rusland ondervonden toen ‘de roden’ aan de macht gekomen waren en het volk ‘verlosten’ van het tsaristische bewind.

De marxistische filosofe, politica en activiste Rosa Luxemburg, ijverde voor revolutie, vernietiging van het burgerlijke kapitalisme en een klasseloze maatschappij, maar kwam wel tot het inzicht dat vrijheid voor aanhangers van de regering, vrijheid alleen voor de aanhangers van de partij, geen vrijheid is. Zij moest haar standpunt met de dood bekopen.

De ideologie van het nationaal socialisme was later in de 20 ^e eeuw een ramp voor allen die deze ideologie niet konden en wilden aanhangen. Een ideologie die door de politiek in de praktijk wordt toegepast loopt gevaar niet opbouwend voor de samenleving te zijn, maar ontwrichtend,

Hoe zou dat zijn met de ideologie die in onze tijd als een sluipende revolutie rondwaart: het in praktijk brengen van de resoluties van Jogjakarta? In Nederland waren het, naar verluidt, mevrouw Ploumen (PvdA) en daarna mevrouw Kaag (D66), beiden minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelings-samenwerking die jaarlijks een handvol miljoenen beschikbaar stelden aan het COC. Waarom? Deze organisatie heeft talrijke lobbyisten in dienst om de nieuwe ideologie te ‘verkopen.’ En dat doen zij met succes. Daarom hoorden we plotseling op de stations en in de treinen niet meer de bekende woorden: ‘Dames en heren’, maar: ’Beste reizigers.’ Ook moeten openbare toiletten niet meer voor mannen en vrouwen afzonderlijk zijn. De aantekening ‘m’ of ‘v’ gaat van de identiteitskaart verdwijnen. Ook van het paspoort? Liefst wel, maar op dit moment verhinderen Europese regels dit nog. Op de universiteit (of dit op alle universiteiten en hbo’s het geval is, weet ik niet) mogen studenten (soms of steeds?) door de docent niet meer worden aangesproken met: ‘Dames en heren.’ Kinderen moet van jongs af in het onderwijs worden bijgebracht dat een huwelijk tussen man en man, vrouw en vrouw normaal is. En zij moeten al vroeg de mogelijkheid krijgen te kiezen voor een ander geslacht dan waarin zij geboren zijn. Als een meisje zich niet thuis voelt in haar meisjeslichaam, maar zich een jongen voelt, en een jongen liever een meisje wil zijn (wat een tragiek overigens!) – via operaties en hormonen wordt de gewenste verandering uitgevoerd. De PKN heeft snel een liturgisch formulier opgesteld voor het geval een transgender zich met haar/ zijn nieuwe naam aan de gemeente wil voorstellen.

Ook in de VS is al veel bereikt. Begin dit jaar is door het Huis van Afgevaardigden een voorstel aangenomen volstrekt genderneutrale taal te gebruiken. Alle Democraten stemden voor, alle Republikeinen, die in de minderheid zijn, stemden tegen. Dat wil zeggen: we spreken in het Huis niet meer over man, vrouw, vader, moeder, zoon, dochter, maar dit alles wordt nu omschreven. Er is nog meer te melden: geen zeeman meer, dat wordt: zeevarende, voorzitter (chairman) wordt: voorzittende.

Waar God wordt afgeschaft verdwijnen wijsheid en gezond verstand.

Nederland is nog niet zo ver, maar de gemeente Amsterdam heeft al wel in 2017 een interne gids met ‘regenboog taaltips’ ontwikkeld, bedoeld als een hulpmiddel voor ambtenaren. Regenboogvlaggen wapperen al aan vele gemeentehuizen en torens. Er zijn regenboogzebrapaden en regenboogfietspaden. Het persbureau ANP is deze maand overgestapt op het gebruik van genderneutrale voornaamwoorden. Bronnen of andere mensen in het nieuws die aangeven niet als man of vrouw aangeduid te willen worden, krijgen niet langer het voornaamwoord ‘hem’ of ‘haar’ maar ‘die’, ‘hen’ of ‘hun’.

En er volgt nog wel meer, want de taal moet worden aangepast.

Leve de vrijheid! Toch belandde een vader in Canada, die de geslachtsverandering van zijn nog minderjarig kind niet kan erkennen, in de gevangenis. Het publiekelijk uitkomen voor de Bijbelse waarden kan gevaarlijk zijn. Het publiekelijk uitkomen voor de Bijbelse waarden kan gevaarlijk zijn.

Dominee Latzel in Bremen deed dit en kreeg een boete van 8.100 Euro opgelegd. Ook zijn kerk liet hem aanvankelijk in de steek en richtte zich een tijd lang tegen hem door hem van zijn ambtsbediening te schorsen.

Het Finse parlementslid en oud-minister van Binnenlandse Zaken, mevrouw Päivi Räsanen heeft zich meermalen uitgesproken voor het huwelijk van een man en een vrouw en tegen het promoten van de homoseksuele praktijk. Evenals dominee Latzel is zij aangeklaagd wegens het aanzetten tot haat. Haar hangt een celstraf van zes jaren boven het hoofd. Opvallend: “Aanzetten tot haat” – wie werden daar eerder van beschuldigd? De tegenstanders van de ideologie van het nationaalsocialisme in de Hitler-tijd. En dat kwam hen dan duur te staan.

Wie in het openbaar opkomt voor de Bijbelse beginselen loopt dus gevaar met deze beschuldiging, aanzetten tot haat, te maken te krijgen.

Vrijheid? Vrijheid van meningsuiting? Vergeet het maar. Deze vrijheid geldt als de ideologie eenmaal is doorgevoerd, niet voor allen, maar alleen voor hen die met de heersende mainstream meegaan. Een actueel voorbeeld daarvan is China, waar de tirannie van de communistische ideologie met behulp van de nieuwste technologieën het volk met steeds intensievere dwang wordt opgelegd.

Ook in Nederland zullen wij met de genderideologie steeds meer te maken krijgen. Is dat in kerkelijke kringen al wel doorgedrongen? Weten zij van de Jogjakarta beginselen die ‘men’ wil doorvoeren? Hebben de kerken erg in de politieke krachten die hiermee in de weer zijn?

Eén van de doeleinden is het klassieke huwelijk te ontmantelen en grote seksuele vrijheden door te voeren. Wie nog in God gelooft is niet meer van deze tijd en de Bijbel is een boek dat voor de mens van nu niets meer te zeggen heeft. Zó wordt gedacht, geschreven, gesproken, gehandeld.

In het fraaie boekje Bonhoeffer – zijn mooiste citaten trof ik bij 10 mei het opvallende woord aan: “Hoe ouder de wereld wordt en hoe feller de strijd ontbrandt tussen Christus en de antichrist, des te grondiger probeert de wereld zich van de christenen te ontdoen.”

Dit proces is aan de gang en zal zich de komende jaren ook in Nederland verhevigen. Daarom is het zaak voor de gelovige tegen de mainstream in vast te houden aan het moedgevend woord van de apostel Johannes: “De duisternis gaat voorbij.” Ook de duisternis van ideologieën. Want: “Het ware Licht schijnt reeds.” Dit Licht is niet te doven: Christus

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen