Buitenland

Indonesië

President Soekaino van de Republiek Indonesië lieeft j.1. zondag meegedeeld, dat hij de giondwet van 1950 hoeft afgeschaft en vervangen door de oude „revolutionaire" grondwet van 1945. Ook de grondwetgevende vergadering is ontbonden, terwijl premier Djuanda hel ontslag van de regering heeft ingediend. Er komt nu een voorlopige raadgevende volksvergadering en een nieuw kabinet Voor de samenstelling van dat kabinet zal de president echter geen overleg plegen met de politieke partijen.

Tot tweemaal toe heeft de grondwetgevende vergadering Soukarno's voorstellen om terug te keren tot de grondwet van 1945 verworpen. Soekarno maakte in die tijd een wereldreis, die bijna drie maanden heeft geduurd. Onmiddellijk na zijn thuiskomst kondigde hij bij decreet de nieuwe regeringsvorm af zonder daarvoor miet parlement of kabinet overleg te hebben gepleegd. De constitutie van 1945, die als basis heeft gediend voor de vestiging van de republiek van Djokjakarta, verleent aan de president bijna dictatoriale bevoegdheden.

Sinds de proclamatie van de republiek Indonesië m 1945 heeft het land zeventien regeringen gehad, en negen sinds de soevereiniteitsoverdracht in 1949. Geen enkele van deze regeringen is in staat gebleken een krachtig bewind te voeren. De onderlinge onenigheid groeide met de dag (zie de opstanden op Sumatra en Celebes). Zelfs de gemeenschappelijke haat tegen alles wat Nederlands was, vormde geen band tussen de verschillende groeperingen. Soekarno heeft nu de klok terugge

Soekarno heeft nu de klok teruggezet. Hij voert als argument aan, dat de democratie z'n kans heeft gehad. Het is gebleken, dat die kans niet benut is, misschien door onwil, misschien ook door onmacht. Er was nu geen andere mogelijkheid meer om de republiek van de chaos te redden, dan wederinvoering van de oude grondwet. Hoe aannemelijk dit alles ook moge klinken, van een dictatuur of van een regeringsvorm, die bijna gelijk staat met dictatuur, is niet veel goeds te verwachten. Soekarno's voornaamste steun ligt bij het leger, waarvan generaal Nasoetion de leiding heeft. Nasoetion heeft bewezen, een krachtfiguur te zijn, maar een land, dat direct of indirect door legerautoriteiten wordt bestuurd, is niet te benijden. In Zuid- en Latijns-Amerika liggen de voorbeelden voor het gnjpen .

Duitsland

Vorige week woensdag is de West- Duitse minister van landbouw, dr. Heinrich Lübke, gekozen als president van de bondsrepubliek. In deze functie volgt hij prof. Heuss op, die binnenkort als zodanig aftreedt. De ambtsperiode van de nieuwe president begint op 15 september.

Er waren drie kandidaten voor het presidentschap. Lübke voor de Christen Democratische Unie, prof. Carlo Schmid voor de sociaal-democraten en Becker voor de liberalen. Pas in de tweede ronde werd Lübke met een gelinge meerderheid gekozen.

De presidentsverkiezing heeft in Duitsland heel wat stof doen opwaaien. Aanvankelijk had bondskanselier Adenauer zich kandidaat gesteld voor het presidentschap. Toen hem echter duidelijk werd dat Erhard hem als bondskanselier zou opvolgen, trok hij zijn kandidatuur terug. Er is toen een geschil ontstaan tussen Adenauer en Erhard, dat nog steeds niet is bijgelegd.

Het lijkt ons toe dat de keuze van Lübke een gelukkige is geweest. Lübke heeft steeds ver van het politieke strijdgewoel geleefd en, hoewel hij de indruk maakt, goed op de hoogte te zijn, heeft hij zich noch aan de ene, noch aan de andere kant geplaatst. De bondspresident is nu eenmaal een representatieve, misschien zelfs slechts decoratieve figuur en moet als zodanig boven alle politieke geschillen en ook boven partijbelangen staan. Het ziet er naar uit, dat een bescheiden man als Lübke aan deze voorwaarden voldoet.

Israël

De Israëlische premier Ben Goerion heeft zondagavond aan de president het ontslag van zijn regering aangeboden. Hij zal echter als premier en minister van oorlog aanblijven tot er een nieuw kabinet is gevormd. Dat kabinet zal wel een interim-kabinet worden, omdat in november van dit jaar de periodieke verkiezingen zullen worden gehouden.

De moeilijkheden in Israël waren ontstaan tengevolge van de wapenleveranties aan West-Duitsland. Ben Goerion beschouwt deze levering als noodzakelijk voor de Israëlische economie. Vier ministers uit zijn kabinet evenwel hebben zich fel tegen deze wapenleveranties verzet. De volksvertegenwoordiging heeft met een geringe meerderheid deze transacties met West-Duitsland goedgekeurd en de vier ministers zullen nu uit de regering treden.

De algemene verwachting, dat Ben Goerion zich voorgoed uit de politiek zou terugtrekken, is dus niet bewaarheid. De bejaarde premier schijnt ook bezwaren te hebben tegen het huidige kiesstelsel, waarbij, op grond van de evenredige vertegenwoordiging, de splinterpartijen in het parlement gekomen zijn, die het steeds moeilijker maken, een regering te vormen, die op een redelijke meerderheid in het parlement kan rekenen.

Tenslotte is Ben Goerion van mening, dat de meningsverschillen in Israël de internationale positie van het land ernstig hebben verzwakt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen