Ik heb lol...

Nu hoor je nogal wat klachten over het OV. Zelf heb ik zoiets van: het Is maar net hoe je ertegenaan kijkt. Als er dingen gebeuren tijdens het reizen die in eerste instantie vervelend lijken en je voelt het eerste vleugje chagrijnigheid naar boven borrelen, nnoet je proberen de knop om te draaien en de positieve kant ervan in te zien. Echt waar hoor, het helpt.Tegenwoordig zie ik vaak de lol in van dingen die ik vorig jaar nog hoogst irritant vond. Zoals nu bijvoorbeeld.

Ik zit in de trein. Een intercity, om precies te zijn. Een heerlijke, wat nieuwere trein die over de rails zoeft en weinig herrie maakt. Kortom: het ultieme moment om de ogen dicht te doen en langzaam weg te zakken in een verfrissend tukje. Daar dacht de trein waarschijnlijk hetzelfde over, want op het moment dat ik bijna in slaap sukkelde, rijdt de trein opeens een stuk langzamer om uiteindelijk stil te staan. De bom barst. De wagon vult zich met een storm van protesten. IVlensen zuchten en de nietszeggende blikken veranderen in boze fronsen. Welbespraakte heren en dames starten een betoog en spuien hun kritiek tegen de NS. Anderen, die zich denk ik moeilijk m zinnen weten te uiten, gooien er een stortvloed van de lelijkste woorden uit om duidelijk te maken dat ook zij kwaad zijn. Dan denk ik: relax mensen!

OK, ik snap dat met iedereen vandaag zeeën van tijd heeft zoals ik. Het kan soms inderdaad vervelend zijn als je ergens op tijd moet zijn, en je hebt een half uur vertraging. Maar goed, waarom zou je je zo kwaad maken? Je kunt er toch niks aan doen. Hoe hard je met z'n allen ook schreeuwt en hoe goed je argumenten ook zijn, de trein gaat er echt geen centimeter door vooruit. Dus ik besluit wijselijk m'n mond te houden. Zelf heb ik dan ook helemaal geen problemen met de NS. Misschien dat ik bij één op de tien reizen een half uurtje vertraging oploop, maar dat is dan ook alles. Maar als je dat in de groep gooit krijg je de Wind van voren. Op een of andere manier schijn ik de enige te zijn die best te spreken is over de NS. Of de rest houdt z'n mond. Kan ook. Hoe dan ook; terwijl ik dit opschrijf en zie hoe druk en kwaad een mens zich kan maken, heb ik lol.

Na een half uurtje rijden we weer verder. Niet al te snel, beetje a la stoptrein, maar toch. Eenmaal op Rotterdam Centraal komt mijn volgende lolletje. Ik loop van het perron naar beneden en zie op de klok dat ik ruim de tijd heb voor mijn bus vertrekt. Ik loop dus op m'n gemakje door de brede hal, die krioelt van de mensen. Hijgend en bezweet rennen mensen langs me heen om koste wat kost een trein te halen die een minuut later vertrekt. Alweer denk ik: relax mensen, waar zijn jullie nu toch mee bezig? Eenmaal in de bus is het afwachten of er nog iets noemenswaardig gebeurt. En ja hoor, al snel staan we in de file. Alweer gezucht en chagrijnige gezichten. Ik draai de knop om, sluit mijn ogen en denk: ach, kan ik mooi toch nóg een tukje doen.

Harmke Grootenboer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen